نیایش هفتم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن حدیث|يَا مَنْ‏ تُحَلُّ بِهِ‏ عُقَدُ الْمَكَارِهِ‏، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ...}}؛ «ای خداوندی که گره کارهای فرو بسته به تو گشوده می‌شود و سختی‌ها به تو آسان می‌گردد؛ ای خداوندی که از تو خواهند [[رهایی]] از تنگناها را و یافتن [[آسودگی]] را به [[قدرت]] تو [[دشواری]] خوارمایه گردد و به [[لطف]] تو اسباب [[کارها]] ساخته آید. [[قضا]] به قدرت تو جاری است... تویی آنکه در مهمات بخوانند و در [[سختی‌ها]] به او [[پناه]] جویند. هیچ بلایی از سر ما نرود جز آنکه تواش برانی و هیچ اندوهی از [[دل]] ما رخت نبندد مگر آنکه تواش از میان برداری».

آنگاه عقده‌گشایی کرده مشکل خود را بیان می‌کند: «ای [[پروردگار]] من، بر من محنتی رسیده که بار گرانش مرا از پای درآورده است و به رنجی در افتاده‌ام که بر خود هموار نتوانم کرد. تو خود به قدرت خویش آن [[محنت]] و [[رنج]] بر من وارد آورده‌ای و به‌سوی من روانه داشته‌ای».