نیایش چهل و پنجم: تفاوت میان نسخه‌ها

نیایش چهل و پنجم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۱

۱۲ بایت حذف‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-==مقدمه==
 این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است در [[وداع]] با [[ماه رمضان]].
-از زیباترین نیایش‌های [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} خداحافظی با ماه رمضان است.
+از زیباترین نیایش‌های [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} خداحافظی با ماه رمضان است.
 [[امام]] ابتدا به [[ستایش خدا]] لب می‌گشاید:
 «ای خداوندی که در برابر نعمت‌هایی که بندگانت را ارزانی می‌داری به پاداشت رغبتی نیست؛
@@ خط ۱۹: / خط ۱۷: @@
 جزای خیر دهی کسی را که تو را بستاید، با آنکه تو خود او را [[ستایشگری]] آموخته‌ای».
-آن‌گاه موضوع بسیار مهم [[توبه]] را، همراه با چلچراغی از [[آیات قرآن]]، این‌گونه بیان می‌کند: «ای [[خداوند]]، تویی که درِ عفو به روی بندگانت گشوده‌ای و آن را توبه نامیده‌ای. و برای رسیدن به این در، آیاتی را که بر پیامبرت [[وحی]] کرده‌ای، [[راهنما]] ساخته‌ای، تا کسی آن در گم نکند؛ که تو، ای خداوندی که بزرگ و متعالی است نام تو، خود گفته‌ای: به درگاه [[خدا]] توبه کنید، توبه‌ای از روی [[اخلاص]]، باشد که پروردگارتان، گناهانتان را محو کند و شما را به بهشت‌هایی داخل کند که در آن نهرها جاری است. در آن [[روز]]، خدا [[پیامبر]]{{صل}} و کسانی را که به او [[ایمان]] آورده‌اند فرو نگذارد، و نورشان پیشاپیش و در سمت راستشان در حرکت باشد». می‌گویند: «ای [[پروردگار]] ما، [[نور]] ما را برای ما به کمال رسان و ما را بیامرز، که تو بر هر کاری توانای»<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}} «ای مؤمنان! به سوی خداوند توبه‌ای راستین کنید، امید است که پروردگار شما از گناهانتان چشم پوشد و شما را در بوستان‌هایی درآورد که از بن آنها جویبارها روان است؛ در روزی که خداوند پیامبر و مؤمنان همراه او را خوار نمی‌گذارد، فروغ آنان پیشاپیش و در سوی راستشان می‌شتابد، می‌گویند: پروردگارا! فروغ ما را برای ما کامل گردان و ما را بیامرز که تو بر هر کاری توانایی» سوره تحریم، آیه ۸.</ref>. پس کسی که از دخول به چنین سرایی - سرای [[توبه]] - پس از گشودن در و برگماشتن [[راهنما]] [[غفلت]] ورزد، چه عذر تواند آورد؟
+آن‌گاه موضوع بسیار مهم [[توبه]] را، همراه با چلچراغی از [[آیات قرآن]]، این‌گونه بیان می‌کند: «ای [[خداوند]]، تویی که درِ عفو به روی بندگانت گشوده‌ای و آن را توبه نامیده‌ای. و برای رسیدن به این در، آیاتی را که بر پیامبرت [[وحی]] کرده‌ای، [[راهنما]] ساخته‌ای، تا کسی آن در گم نکند؛ که تو، ای خداوندی که بزرگ و متعالی است نام تو، خود گفته‌ای: به درگاه [[خدا]] توبه کنید، توبه‌ای از روی [[اخلاص]]، باشد که پروردگارتان، گناهانتان را محو کند و شما را به بهشت‌هایی داخل کند که در آن نهرها جاری است. در آن [[روز]]، خدا [[پیامبر]] {{صل}} و کسانی را که به او [[ایمان]] آورده‌اند فرو نگذارد، و نورشان پیشاپیش و در سمت راستشان در حرکت باشد». می‌گویند: «ای [[پروردگار]] ما، [[نور]] ما را برای ما به کمال رسان و ما را بیامرز، که تو بر هر کاری توانای»<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}} «ای مؤمنان! به سوی خداوند توبه‌ای راستین کنید، امید است که پروردگار شما از گناهانتان چشم پوشد و شما را در بوستان‌هایی درآورد که از بن آنها جویبارها روان است؛ در روزی که خداوند پیامبر و مؤمنان همراه او را خوار نمی‌گذارد، فروغ آنان پیشاپیش و در سوی راستشان می‌شتابد، می‌گویند: پروردگارا! فروغ ما را برای ما کامل گردان و ما را بیامرز که تو بر هر کاری توانایی» سوره تحریم، آیه ۸.</ref>. پس کسی که از دخول به چنین سرایی - سرای [[توبه]] - پس از گشودن در و برگماشتن [[راهنما]] [[غفلت]] ورزد، چه عذر تواند آورد؟
 ای خدای من، تو کسی هستی که در [[معامله]] با [[بندگان]] خود، همواره به سود آنان در بها می‌افزایی و می‌خواهی که در معامله با تو سود برند و به افزون‌دهی و [[نزول]] بر آستان تو کامیاب شوند، که تو خود گفته‌ای «- بزرگ و متعالی است نام تو و بلند است [[مرتبت]] تو - هرکس کار [[نیکی]] انجام دهد، ده برابر به او [[پاداش]] داده شود و هر که کار [[بدی]] انجام دهد، تنها همانند آن [[کیفر]] بیند»<ref>{{متن قرآن|مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ}} «کسانی که نیکی آورند ده برابر آن (پاداش) دارند و کسانی که بدی آورند جز همانند آن کیفر نمی‌بینند و به آنان ستم نخواهد شد» سوره انعام، آیه ۱۶۰.</ref>. و نیز تو خود گفته‌ای: «مثل آنان که [[مال]] خود را در [[راه خدا]] [[انفاق]] می‌کنند مثل دانه‌ای است که هفت خوشه برآورد، و در هر خوشه‌ای صد دانه باشد، [[خدا]] پاداش هرکه را که بخواهد، چند برابر می‌کند»<ref>{{متن قرآن|مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}} «داستان (بخشش) آنان که دارایی‌های خود را در راه خداوند می‌بخشند چون دانه‌ای است که هفت خوشه بر آورده باشد، در هر خوشه صد دانه و خداوند برای هر که بخواهد (آن را) چند برابر می‌گرداند و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره بقره، آیه ۲۶۱.</ref>. و نیز تو خود گفته‌ای: «کیست که به [[خدا]] [[قرض‌الحسنه]] دهد، تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید»<ref>{{متن قرآن|مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ}} «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.</ref>. و نظایر این [[آیات]] که در [[قرآن]] در باب مضاعف شدن [[حسنات]] نازل کرده‌ای.