هدایت انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[هدایت انسان در قرآن]] - [[هدایت انسان در حدیث]] - [[هدایت انسان در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}

[[نظام]] عام [[هدایت الهی]] در [[انسان]]، تابع نظام عام [[هدایت تکوینی]] [[پروردگار]] درباره همه موجودات است؛ به این ترتیب که [[خداوند]]، بنا بر [[مقام]] ربوبیتی که دارد، هر مستعدی را در جهت ارتقای صورت کمالی‌اش تا عالی‌ترین مرتبه قابلیت و [[استعداد]] او هدایت می‌کند؛ چنان که در [[سوره اعلی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى * الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى * وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى}}<ref>«نام برتر پروردگارت را به پاکی بستای! * آنکه آفرید و باندام ساخت * و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۱-۳.</ref>.

از سوی دیگر، چون انسان بر [[فطرت]] توحید [[آفریده]] شده، پس هدایت او در [[معنویات]]، به معنای سیر او در مراتب فطرت [[الهی]] از مرتبه نازله [[گرایش]] و [[معرفت]] به توحید تا مراتب عالی آن است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۶۲.</ref>

اولین مرتبه از [[هدایت تشریعی]] انسان، [[ارشاد]] او به توحید و [[تعالیم]] عالیه [[اسلام]] و اهداف عالی و مقام‌های بلندی است که [[خداوند]] در سایه [[ایمان]] و اسلام برای او قرار داده است:

{{متن قرآن|إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا}}<ref>«ما به او راه را نشان داده‌ایم خواه سپاسگزار باشد یا ناسپاس» سوره انسان، آیه ۳.</ref>.

در صورت [[اجابت]] [[هدایت الهی]] و [[شکر نعمت]] [[هادیان]] آسمانی، مراتب بعد هدایت شامل حال مهتدین می‌گردد؛ که در یک نگاه جامع، به همه آنها [[هدایت ایصالی]] گفته می‌شود و خداوند در [[آیات]] متعدد قرآن به آن اشاره نموده است. [[آیه]] مورد [[استدلال]]، یکی از شواهد چنین [[هدایتی]] در قرآن است. طی فراز زیر، بعد از بررسی [[تفسیری]] این آیه، با بهره‌گیری از آیات دیگر قرآن، به مراتب هدایت ایصالی و آثار آن در هدایت انسان می‌پردازیم.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۶۳.</ref>

این هدایت اسم عامی برای همه هدایت‌های [[تشریعی]] انسان است که در مراتب عالی‌تر و بعد از پذیرش [[هدایت ارشادی]] نصیب او می‌گردد. چنان که در بخش‌های قبل اشاره شد، [[هدایت ایصالی]] [[پروردگار]]، [[فیض]] مستمر [[الهی]] است که [[مؤمنین]] به هدایت ارشادی و به تعبیر [[قرآن]] «[[متقین]]» را در بر می‌گیرد و مرحله به مرحله در جلوه‌های مختلف بروز می‌کند، از [[تسدید]] و [[انابه]] و [[رقت قلب]] در [[رجوع]] به پروردگار گرفته تا برخورداری از [[شرح صدر]] و [[نورانیت]] و [[روح الهی]] و سایر تأییدات پروردگار.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۶۳.</ref>