سیره حکومتی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیاست و [[حکومت مهدوی]] بر مبنای سعادت‌سازی [[جامعه]] پایه‌گذاری می‌شود. در این رابطه برجسته‌ترین تعبیر درباره سیاست [[مهدوی]] را در دعای [[شریف]] افتتاح می‌توان یافت. در این [[دعا]] سیمای [[دولت کریمه مهدوی]] به [[زیبایی]] ترسیم شده است: "خدایا! ما به سوی تو رغبت داریم در [[دولت]] کریمه‌ای که [[اسلام]] و [[مسلمانان]] [[عزت]] یافته و [[نفاق]] و [[منافقان]] دچار [[ذلت]] می‌شوند. که ما را در آن دولت از [[دعوت]] کنندگان به [[طاعت]] خویش و [[راهنمایان]] به راه خویش قرار دهی و بدین وسیله [[کرامت]] [[دنیا]] و [[آخرت]] را به ما عطا کنی"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ، وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ، وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلى طَاعَتِكَ، وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ، وَ تَرْزُقُنَا فِيهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ}}؛ مفاتیح الجنان، «دعای افتتاح».</ref>.<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۳۳.</ref>

ماهیّت [[نظام سیاسی]] در حکومت مهدوی، الهی است و اهداف و [[شیوه حکومتی]] آن بر پایه [[دین]] استوار است و جهت‌گیری نظام سیاسی مهدوی به سمت [[سعادت واقعی]] و [[کرامت انسانی]] [[مردم]] در پرتو [[عبودیت]] و [[اطاعت]] از [[ذات اقدس الهی]] و [[هدایت مردم]] به [[صراط]] [[حق]] حاصل است. در این راستا، [[جهان‌شمولی]]، [[دین‌مداری]]، [[جامعه‌پذیری]]، [[امنیت فراگیر]] و [[عدالت‌گرایی]] و... برخی از مهم‌ترین ویژگی‌ها و کارهای منحصر به فرد سیره حکومتی امام مهدی {{ع}} شمرده می‌شود که آثار و [[برکات]] بی‌شماری را برای [[جامعه بشری]] به ارمغان خواهد آورد<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۳۴.</ref>.

[[جمیل بن دراج]] از [[امام صادق]] {{ع}} از پدر بزرگوارش از اجداد طاهرینش از [[امام امیرالمؤمنین]] {{ع}} نقل می‌کند که حضرت [[امیرمؤمنان]] {{ع}} فرمود: "[[اسلام]] و [[سلطان]] [[دادگر]] ([[حاکم]] [[عادل]]) دو برادرند که هیچ یک [[اصلاح]] نمی‌شوند مگر به وسیله دیگری. اسلام اصل و اساس و پایه است و [[سلطان عادل]] پاسدار آن است، بنائی که پایه و اساسی ندارد ویران است، و چیزی که [[نگهبان]] ندارد ضایع شونده است"<ref>{{متن حدیث|الدِّينُ وَ السُّلْطَانُ أَخَوَانِ تَوْأَمَانِ لَا بُدَّ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِنْ صَاحِبِهِ وَ الدِّينُ أُسٌّ وَ السُّلْطَانُ حَارِسٌ وَ مَا لَا أُسَّ لَهُ مُنْهَدِمٌ وَ مَا لَا حَارِسَ لَهُ ضَائِعٌ}}؛ الاختصاص، ص۲۶۳؛ بحار الانوار، ج۷۲، ص۳۵۴؛ منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر {{ع}}، ص۲۷۳.</ref>.<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۳۵.</ref>

عدالت [[موعود]] در [[جامعه مهدوی]] به گونه‌ای [[زیبا]] و فرح‌بخش، گسترش می‌یابد که می‌توان جامعه مهدوی را تجلّی [[حیات]] بهشتی در زمین دانست. حیات طیبه‌ای که جایگاه اوج [[قرب]] و چشیدن [[رضوان]] الهی است و نمونه بی‌نظیر آن در جامعه مهدوی نمود پیدا می‌کند<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۴۰.</ref>.

[[حضرت مهدی]] {{ع}} بر همه امور اشراف دارد گو اینکه همه [[دنیا]] را می‌بیند؛ زیرا اگر از همه اطراف و اکناف جهان با خبر نباشد [[حکومت عادلانه]] بر همه زوایای عالم ممکن نیست: "هنگامی که امور و کارهای جهان به صاحب این امر {{ع}} برسد و به او منتهی شود، خداوند هر نقطه [[پستی]] از این [[زمین]] را برای او بالا می‌آورد و هر نقطه مرتفع را [[پست]] می‌کند (پیداست که مراد این نیست که زمین [[مسطح]] می‌شود و از کروی بودن در می‌آید، بلکه با امکانات [[قوی]] [[علمی]] و صنعتی همه جهان را زیر [[پوشش]] و در معرض دید [[امام زمان]] قرار می‌گیرد) تا آنجا که کل دنیا به مثابه [[کف دست]] [[انسان]] می‌شود، آنگاه کدام یک از شما است که اگر مویی در کف دست تان باشد آن را نبیند"<ref>{{متن حدیث|‌إِنَّهُ إِذَا تَنَاهَتِ الْأُمُورُ إِلَى صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ رَفَعَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كُلَّ مُنْخَفِضٍ مِنَ الْأَرْضِ وَ خَفَّضَ لَهُ كُلَّ مُرْتَفِعٍ مِنْهَا حَتَّى تَكُونَ الدُّنْيَا عِنْدَهُ بِمَنْزِلَةِ رَاحَتِهِ فَأَيُّكُمْ لَوْ كَانَتْ فِي رَاحَتِهِ شَعْرَةٌ لَمْ يُبْصِرْهَا}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۴؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۲۸.</ref>.<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۵۳.</ref>

در نظام مردمی مهدوی، شخص امام معصوم {{عم}} در رأس [[حکومت]] است، الگوی اعلا، نمایش عملی، تجسم [[ظهور]] برنامه‌های اسلامی و آموزه‌های آن، و نیز نسخه سعادت بخش [[جامعه بشری]] به شمار می‌آید. در این نظام، هم [[قوانین]] بر [[اجرای عدالت]] و حق نظر دارد، و هم [[حاکم]] و [[نظام حکومتی]] از راه و روش [[عدل]] [[منحرف]] نمی‌شود. [[حکومتی]] که در مدتی کوتاه، بر [[دشواری‌ها]] چیره گردد و نابسامانی‌ها را از بین ببرد و با برچیدن [[ناامیدی]] از [[دل‌ها]]، بذر [[امید]] در آنها بکارد، از [[پشتیبانی]] مردمی برخوردار خواهد بود. [[حکومتی]] که [[آتش]] [[جنگ‌ها]] را خاموش کند و [[امنیت]] را برقرار سازد، [[حکومت]] بر دل‌هاست<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۵۸.</ref>.

بنابراین، در جامعه‌ای که [[حق]] [[مظلوم]] باز ستانده نشود و [[صاحبان زر و زور]] مانعی را بر سر راه کامجویی‌های خود نبینند، [[امنیت اجتماعی]] و فراگیر، رؤیایی است که تعبیر روشنی نخواهد داشت؛ زیرا ناامنی، [[ظلم]]، [[تجاوز]] و [[تعدی]]، آفات ویرانگر [[اجتماعی]] است که محصول بی‌عدالتی است. در [[حکومت عدل مهدوی]]، اثری از [[ناامنی]] و [[ظلم]] و [[تجاوز]] نخواهد ماند، در [[عصر ظهور]] او [[عدالت]] به شکل همه گیر [[اجرا]] می‌شود، به گونه‌ای که همه از [[شهروندان]] [[دولت جهانی]] [[مهدوی]] از [[امنیت]] و عدالت بهره مند می‌گردند،؛ چراکه حقجویان [[امّت]] [[نبوی]] که با آن وجود گرامی [[بیعت]] کرده و به [[برکت]] او از [[کمال عقل]] و [[روح]] [[استغنا]] برخوردار گردیده‌اند، هم عادلانه [[رفتار]] خواهند کرد و هم امنیت [[مدینه مهدوی]] را [[پاس]] خواهند داشت<ref>[[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۶۶.</ref>.

# [[پرونده:152236.jpg|22px]] [[قنبرعلی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|'''سیره امام مهدی در عصر ظهور''']]