نیایش پنجاهم: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از عوامل کنترل‌کننده [[گناه]] [[خوف از خدا]] و [[ترس]] از عواقب گناه است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «کسی‌که بداند [[خدا]] او را می‌بیند و گفتار او را می‌شنود و به [[کار نیک]] و بد او [[آگاه]] است، همین دانستن او را از کارهای [[زشت]] بازمی‌دارد و جنین فردی کسی است که از [[مقام]] پروردگارش ترسیده و نفس خود را از [[هوس]] گناه باز داشته است»<ref>کافی، ج۲، ص۷۰.</ref>. این [[حدیث]] ناظر به [[آیه]] {{متن قرآن|وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى}}<ref>«و اما آنکه از ایستادن در پیشگاه پروردگارش پروا کرده و روان خود را از خواهش (ناروا) بازداشته باشد؛» سوره نازعات، آیه ۴۰.</ref> است که به وصف چنین افرادی پرداخته و [[منزل]] و مأوای آنان را [[بهشت]] دانسته است.