بلد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ترجمه [[آیه]] فوق، چنین مستفاد می‌شود؛ که [[رسول خدا]]{{صل}} با [[مشرکین]] [[گفتگو]] داشته و موضوع [[توحید]] و پذیرش [[یکتایی خدا]] را به آنان بیان و [[اتمام حجت]] نموده است و بنا به قول برخی از [[علما]] می‌فرماید: «این آیه، تا آخر [[سوره]] که سه آیه است... در آن [[حجت]] بر همه تمام می‌شود و کار [[مردم]] پذیرش، یا رد توحید و [[رسالت پیامبر]]{{صل}}. به گردن رسول خدا نیست، او فقط [[مأمور]] است و اما زمام امر، [[دست خدا]] است، او به زودی [[آیات]] خود را به ایشان نشان خواهد داد و آن را خواهند [[شناخت]]... و جمله {{متن قرآن|إِنَّمَا أُمِرْتُ}} بگو من تنها مأمور شده‌ام... و هذه اشاره است، به [[مکه معظمه]] و در این تعبیر، از دو جهت [[شهر مکه]] [[تعظیم]] شده است»...<ref>محمد حسین طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۳۰، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، ص۳۵۷ و ۳۶۳.</ref>.

با توجه به این [[تفسیر]]، به خوبی روشن می‌شود، که این [[محاجه]]، با مشرکین در [[مکه]] اتفاق افتاده؟ زیرا با اشاره نزدیک هذه، از آن یاد شده است.

«مقصود از {{متن قرآن|هَذِهِ الْبَلْدَةِ}} مکه است»<ref>سند شماره ۱، ص۳۶۳.</ref>.

برخی از [[پژوهشگران]]، زیر واژه بلد، در مورد کلمه البلده، در آیه ۹۱ [[سوره نمل]]، می‌نویسد: «نوعاً بلده را شهر مکه گفته‌اند، اگر [[سرزمین]] بگوییم و از معنی اول خارج نشویم؛ هیچ اشکالی نخواهد داشت؛ زیرا دیار و سرزمین شامل [[شهر]] نیز هست».<ref>سید علی اکبر قرشی، قاموس قرآن.</ref>.