جز
جایگزینی متن - ' ه. ق ' به 'ه.ق '
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - ' ه. ق ' به 'ه.ق ') |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
== نقش ابوهریره در جعل حدیث == | == نقش ابوهریره در جعل حدیث == | ||
از برجستهترین صحابیانی که معاویه برای رسیدن به اهداف [[سیاسی]] خویش از او بهره گرفت، [[صحابی]] پرحدیث، [[ابوهریره]] بود. [[معاویه]] از [[سادهلوحی]] و [[ضعف]] [[شخصیت]] او استفاده کرد و تا آنجا که [[هوا و هوس]] و [[طمع]] [[سیاسی]] او ایجاب میکرد، به دست ابوهریره احادیثی را به [[رسول خدا]] {{صل}} بست. | از برجستهترین صحابیانی که معاویه برای رسیدن به اهداف [[سیاسی]] خویش از او بهره گرفت، [[صحابی]] پرحدیث، [[ابوهریره]] بود. [[معاویه]] از [[سادهلوحی]] و [[ضعف]] [[شخصیت]] او استفاده کرد و تا آنجا که [[هوا و هوس]] و [[طمع]] [[سیاسی]] او ایجاب میکرد، به دست ابوهریره احادیثی را به [[رسول خدا]] {{صل}} بست. | ||
معاویه [[اموال]] و [[مناصب]] [[حکومتی]] را به پای ابوهریره ریخت، چندان که نیاز او به اموال، [[قدرت]] و [[دنیا]] را برطرف کرد. [[ابوجعفر اسکافی]] میگوید: [[اعمش]] [[روایت]] کرده، میگوید: هنگامی که در عام الجماعه<ref>همان سالی که امام حسن {{ع}} بهر جلوگیری از بر زمین ریختن خون مسلمانان به نفع معاویه از حکومت کنار رفت. سال | معاویه [[اموال]] و [[مناصب]] [[حکومتی]] را به پای ابوهریره ریخت، چندان که نیاز او به اموال، [[قدرت]] و [[دنیا]] را برطرف کرد. [[ابوجعفر اسکافی]] میگوید: [[اعمش]] [[روایت]] کرده، میگوید: هنگامی که در عام الجماعه<ref>همان سالی که امام حسن {{ع}} بهر جلوگیری از بر زمین ریختن خون مسلمانان به نفع معاویه از حکومت کنار رفت. سال ۴۱ه.ق که آن را عام الجماعه نامیدند.</ref>، ابوهریره با معاویه به [[عراق]] آمد، وارد [[مسجد کوفه]] شد دید [[مردم]] بسیاری به استقبال او آمدهاند، بر زانوان خویش نشست و چند بار بر سر طاس خود کوبید و گفت: | ||
ای عراقیان! آیا میپندارید من بر [[خدا]] و [[رسول]] او [[دروغ]] میبندم و خود را به [[آتش دوزخ]] میسوزانم؟ از رسول خدا {{صل}} شنیدم که میفرمود: همانا هر [[پیامبری]] را حرمی است و [[حرم]] من [[مدینه]] مابین عَیر تا ثور است. پس هر که در آن حادثه آفرینی کند، [[لعنت خدا]]، [[فرشتگان]] و تمام مردم بر او. من خدا را [[گواه]] میگیرم که علی در آن حادثه آفرینی کرد. چون خبر این سخنان ابوهریره به معاویه رسید، او را [[پاداش]] داد و [[گرامی داشت]] و [[حکمرانی]] مدینه را به وی سپرد<ref>ابن ابی الحدید معتزلی، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۷.</ref>. | ای عراقیان! آیا میپندارید من بر [[خدا]] و [[رسول]] او [[دروغ]] میبندم و خود را به [[آتش دوزخ]] میسوزانم؟ از رسول خدا {{صل}} شنیدم که میفرمود: همانا هر [[پیامبری]] را حرمی است و [[حرم]] من [[مدینه]] مابین عَیر تا ثور است. پس هر که در آن حادثه آفرینی کند، [[لعنت خدا]]، [[فرشتگان]] و تمام مردم بر او. من خدا را [[گواه]] میگیرم که علی در آن حادثه آفرینی کرد. چون خبر این سخنان ابوهریره به معاویه رسید، او را [[پاداش]] داد و [[گرامی داشت]] و [[حکمرانی]] مدینه را به وی سپرد<ref>ابن ابی الحدید معتزلی، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۷.</ref>. | ||