جنگ احد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۴٬۷۸۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲
خط ۶۶: خط ۶۶:
# عده‌ای ازمسلمانان که تصور [[پیروزی]] درهرشرائطی حتی بدون رعایت [[قوانین]] وسنن [[الهی]] را داشتند ودل بسته [[زندگی]] دنیائی خودبودند به گمان‌های [[جاهلی]] بازگشته ودردرستی راه [[پیامبر]] تردید کرده ومی گفتند آیا درآینده برای ماازموفقیت وقدرت‌امر - چیزی هست {{متن قرآن|وَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَلْ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ}}<ref>«آنگاه، (خداوند) پس از آن اندوه با خوابی سبک آرامشی بر شما فرو فرستاد که گروهی از شما را فرا گرفت و گروهی (دیگر) که در اندیشه جان خود بودند با پنداری جاهلی به خداوند گمان نادرست بردند؛ می‌گفتند: آیا ما در این کار (از خود) اختیاری داریم؟ بگو:» سوره آل عمران، آیه ۱۵۴.</ref> وخداوند می‌فرماید به آنها بگو همه امر اختصاص به [[خدا]] دارد وبا رعایت [[سنن الهی]] نصیب [[انسانها]] می‌شود {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ}}<ref>«آنگاه، (خداوند) پس از آن اندوه با خوابی سبک آرامشی بر شما فرو فرستاد که گروهی از شما را فرا گرفت و گروهی (دیگر) که در اندیشه جان خود بودند با پنداری جاهلی به خداوند گمان نادرست بردند؛ می‌گفتند: آیا ما در این کار (از خود) اختیاری داریم؟ بگو:» سوره آل عمران، آیه ۱۵۴.</ref>  
# عده‌ای ازمسلمانان که تصور [[پیروزی]] درهرشرائطی حتی بدون رعایت [[قوانین]] وسنن [[الهی]] را داشتند ودل بسته [[زندگی]] دنیائی خودبودند به گمان‌های [[جاهلی]] بازگشته ودردرستی راه [[پیامبر]] تردید کرده ومی گفتند آیا درآینده برای ماازموفقیت وقدرت‌امر - چیزی هست {{متن قرآن|وَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَلْ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ}}<ref>«آنگاه، (خداوند) پس از آن اندوه با خوابی سبک آرامشی بر شما فرو فرستاد که گروهی از شما را فرا گرفت و گروهی (دیگر) که در اندیشه جان خود بودند با پنداری جاهلی به خداوند گمان نادرست بردند؛ می‌گفتند: آیا ما در این کار (از خود) اختیاری داریم؟ بگو:» سوره آل عمران، آیه ۱۵۴.</ref> وخداوند می‌فرماید به آنها بگو همه امر اختصاص به [[خدا]] دارد وبا رعایت [[سنن الهی]] نصیب [[انسانها]] می‌شود {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ}}<ref>«آنگاه، (خداوند) پس از آن اندوه با خوابی سبک آرامشی بر شما فرو فرستاد که گروهی از شما را فرا گرفت و گروهی (دیگر) که در اندیشه جان خود بودند با پنداری جاهلی به خداوند گمان نادرست بردند؛ می‌گفتند: آیا ما در این کار (از خود) اختیاری داریم؟ بگو:» سوره آل عمران، آیه ۱۵۴.</ref>  
# آسیب‌شناسی فرار از جنگ {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref> واین که [[شیطان]] فرار کننده گان ازجنگ رافریب داد {{متن قرآن|إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref> «به [[دلیل]] زمینه‌های درونی واعمالی که ازآنها سرزده {{متن قرآن|بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref> و عفو گذشت [[خداوند]] ازفراریان {{متن قرآن|وَلَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۲.</ref>.
# آسیب‌شناسی فرار از جنگ {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref> واین که [[شیطان]] فرار کننده گان ازجنگ رافریب داد {{متن قرآن|إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref> «به [[دلیل]] زمینه‌های درونی واعمالی که ازآنها سرزده {{متن قرآن|بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref> و عفو گذشت [[خداوند]] ازفراریان {{متن قرآن|وَلَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ}}<ref>«بی‌گمان شیطان آنان را که در روز برخورد آن دو گروه (به دشمن) پشت کردند با برخی کارها که کرده بودند از راه به در برد و البته خداوند از آنان در گذشت؛ به راستی خداوند آمرزنده‌ای بردبار است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۵.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۲.</ref>.
==[[احد]]==
{{متن قرآن|إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أَحَدٍ...}}<ref>«یاد کنید هنگامی را که (در احد) به بالا می‌گریختید و به کسی (جز خود) توجهی نمی‌کردید و پیامبر شما را از پی فرا می‌خواند آنگاه (خداوند) شما را با اندوهی از پی اندوهی کیفر داد تا بر آنچه از دست دادید یا بر سرتان آمد اندوه مخورید و خداوند از آنچه انجام می‌» سوره آل عمران، آیه ۱۵۳.</ref>.
[[سیوطی]] در «[[الاتقان]]»<ref>الاتقان، ص۴۵۲.</ref> عبارت «احد» مذکور در [[آیه]] ۱۵۳ [[سوره آل عمران]] را جزو نام‌های بلاد و اماکن آورده و گفته است: «احد: در قرائت شاذی خوانده شده {{متن قرآن|إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أُحُدٍ...}}<ref>الاتقان، ص۴۵۲.</ref>.
با این حساب قرائت شاذی در آیه مورد بحث کلمه (احد) را در عبارت {{متن قرآن|وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أُحُدٍ}} به ضمه الف و حاء یعنی «[[اُحُد]]» می‌خواند. در تلفظ کلمه؛ [[اختلاف]] در لهجه‌ها و خلاء اعراب‌گذاری در کتاب [[قرآن]] و نبود اعجام و نقطه در حروف، مخصوصاً تا [[زمان]] [[جمع‌آوری قرآن]]، منشاء مغایرت و تفاوت‌هایی شده است. «[[دانشمندان اهل سنت]] برای بازیافتن و تشخیص قراآت معتبر و مورد قبول از قراآت شاذه و غیر مقبول، ضوابطی را ذکر کرده‌اند»<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۷۶.</ref> و از این نظر «قرائت شاذه قرائتی است که سند آن، صحیح نمی‌باشد از قبیل قرائت ابن سمیقع: {{متن قرآن|فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً}}<ref>«بنابراین امروز تو را با کالبد بی‌جانت بر ساحل می‌افکنیم تا برای آیندگانت نشانه‌ای باشی و بی‌گمان بسیاری از مردم از نشانه‌های ما غافلند» سوره یونس، آیه ۹۲.</ref> که {{متن قرآن|نُنَجِّيكَ}} را با حاء بی‌نقطه و [[لام]] {{متن قرآن|خَلْفَكَ}} را به فتح قرائت می‌کرد، در حالی که حفص آن را بر روال متداول، می‌خواند»<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۸۱.</ref>.
«این آیه تنبه و [[تذکر]] به یکی از پیشامدهای احد و نمایاندن منظره [[شرم]] آور آن است. در برابر آن شکوک و نارضایی‌ها که از [[شکست]] احد برای برخی از آنان پیش آمد، منظره که در این [[آیه]] نمایان شده، وضع [[شکست]] [[روحی]] و سردرگمی آنان را در دامنه [[احد]] نشان می‌دهد»<ref>پرتوی از قرآن، ج۵، ص۳۸۱.</ref> روی خطاب به مسلمانانی است که در این [[جنگ]] شرکت داشته و برای [[عبرت]] و [[پند]] سایر افراد پاره‌ای از جریان واقعه را یادآوری فرموده که اساس این خط همانا [[اختلاف]] کلمه و رسیدن به [[آرزو]] است»<ref>انوار درخشان، ج۳، ص۲۲۹.</ref>.
آیه ۱۵۳ [[سوره آل عمران]] اختصاص به جنگ «احد» دارد و اگر عبارت «احد» را جزو نام‌های بلاد و اماکن [[قرآن]] به حساب آوریم پس: «احد کوهی است در شمال [[شهر مدینه]] در ۴ کیلومتری آن، فاصله بین شهر مدینه و [[کوه]] احد دشت پهناوری است که منتهی الیه حد شمالی آن در دامنه کوه را «وادی قناه» گفته‌اند»<ref>جغرافیای نزول قرآن، ص۱۲۹.</ref>.
«احد اسم کوهی است که [[جنگ احد]] در آنجا بود و این اسم یکبار، برای این کوه [[انتخاب]] شده، کوه قرمز رنگی است بین [[مدینه]] و کوه حدود یک مایل فاصله است»<ref>معجم البلدان، ج۱، ص۱۰۹.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۱۷۰.</ref>


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
۷۳٬۰۱۷

ویرایش