جنتان: تفاوت میان نسخه‌ها

۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'احداث' به 'احداث'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = جنتان | عنوان مدخل = جنتان | مداخل مرتبط = جنتان در قرآن - جنتان در حدیث | پرسش مرتبط = }} ==جغرافیای جنتان، در سوره مبارکه سبأ== {{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ يَمِ...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'احداث' به 'احداث')
 
خط ۱۴: خط ۱۴:
==سبأ کجا است؟==
==سبأ کجا است؟==
سبأ: «... سرزمینی است در [[یمن]]، شهر آن [[مأرب]] که بین آن و [[صنعا]] سه [[روز]] راه است و این [[زمین]] بدین اسم از آن جهت نامیده شد، که خانه‌های [[اولاد]] سبأ... در آنجا بود»<ref>زین العابدین، رهنما، ترجمه قرآن مجید، ج۳، ص۴۳۱.</ref>.
سبأ: «... سرزمینی است در [[یمن]]، شهر آن [[مأرب]] که بین آن و [[صنعا]] سه [[روز]] راه است و این [[زمین]] بدین اسم از آن جهت نامیده شد، که خانه‌های [[اولاد]] سبأ... در آنجا بود»<ref>زین العابدین، رهنما، ترجمه قرآن مجید، ج۳، ص۴۳۱.</ref>.
سرزمین سبأ، دارای مرکز و پایتختی بوده که [[تاریخ]] نشان می‌دهد، سد معروف مارب در آن شهر [[احداث]] شده و با وجود آن سد و رود عظیمی، که پشت سد بوده است. آن دو باغ مورد اشاره قرآن را، [[سیراب]] می‌کرده و از [[برکت]] آن رود و آن باغ‌های پر ثمر، [[مردم]] سبأ. در [[رفاه]] و [[آسایش]]؛ به سر می‌برده‌اند و ما، در ذیل به معرفی آن دو باغ می‌پردازیم:
سرزمین سبأ، دارای مرکز و پایتختی بوده که [[تاریخ]] نشان می‌دهد، سد معروف مارب در آن شهر احداث شده و با وجود آن سد و رود عظیمی، که پشت سد بوده است. آن دو باغ مورد اشاره قرآن را، [[سیراب]] می‌کرده و از [[برکت]] آن رود و آن باغ‌های پر ثمر، [[مردم]] سبأ. در [[رفاه]] و [[آسایش]]؛ به سر می‌برده‌اند و ما، در ذیل به معرفی آن دو باغ می‌پردازیم:
«در جانب شرقی صنعا پایتخت کنونی یمن به فاصله صد و بیست کیلومتر [[سرزمین]] پهناور و دشتی دامنه‌دار وجود دارد... که آثار خرابه‌های شهرستان مأرب پایتخت [[کشور]] سبأ که زمانی [[مسکن]] [[خورشید]] پرستان بوده [است]... این خرابه‌ها که اکنون در گوشه‌ای از جنوب [[عربستان]] در زیر طبقات [[خاک]] روی پوشیده؛ نقش‌های بسیار مؤثری، در صحنه تاریخ قدیم ایفا کرده است»<ref>صدرالدین، بلاغی، قصص قرآن، ص۳۷۸.</ref>.
«در جانب شرقی صنعا پایتخت کنونی یمن به فاصله صد و بیست کیلومتر [[سرزمین]] پهناور و دشتی دامنه‌دار وجود دارد... که آثار خرابه‌های شهرستان مأرب پایتخت [[کشور]] سبأ که زمانی [[مسکن]] [[خورشید]] پرستان بوده [است]... این خرابه‌ها که اکنون در گوشه‌ای از جنوب [[عربستان]] در زیر طبقات [[خاک]] روی پوشیده؛ نقش‌های بسیار مؤثری، در صحنه تاریخ قدیم ایفا کرده است»<ref>صدرالدین، بلاغی، قصص قرآن، ص۳۷۸.</ref>.


همان‌گونه که ذکر شد؛ طبق شواهد [[تاریخی]] [[سد مأرب]]، در این [[شهر]] [[احداث]] شد و همان باغ‌های مورد اشاره [[قرآن]]؛ در دو سمت راست و چپ رودی بوده که از آن سد جاری می‌گردید. یادآور می‌شود که: «[[سرزمین یمن]] مانند سایر نقاط [[عربستان]]، فاقد نهر‌ها است و از این جهت غالباً دچار [[زحمت]] و خسارت می‌شود... نظر به این [[مشکلات]] طبیعی، [[مردم]] [[سبأ]] به [[فکر]] ساختن [[سدی]] افتادند؛ که به وسیله آن سیلاب‌های کوهستانی را، از جریان طبیعی باز دارند و در مخزن‌های بزرگ و محکم [[ذخیره]] کنند... مردم سبأ برای عملی ساختن این فکر؛ تنگه میان دو [[کوه]] بلق را در نظر گرفتند و در عرض رودخانه ادنه... سد بزرگ و تاریخی معروف به سد مأرب... را بنیان نهادند و فاصله بین تنگه کوهستانی بلق و [[شهر مأرب]] را، که سیصد میل مربع مساحت داشت، به صورت بوستان‌های خرم و حاصل‌خیز در آوردند»<ref>سند شماره قبل، ص۳۸۰.</ref>.
همان‌گونه که ذکر شد؛ طبق شواهد [[تاریخی]] [[سد مأرب]]، در این [[شهر]] احداث شد و همان باغ‌های مورد اشاره [[قرآن]]؛ در دو سمت راست و چپ رودی بوده که از آن سد جاری می‌گردید. یادآور می‌شود که: «[[سرزمین یمن]] مانند سایر نقاط [[عربستان]]، فاقد نهر‌ها است و از این جهت غالباً دچار [[زحمت]] و خسارت می‌شود... نظر به این [[مشکلات]] طبیعی، [[مردم]] [[سبأ]] به [[فکر]] ساختن [[سدی]] افتادند؛ که به وسیله آن سیلاب‌های کوهستانی را، از جریان طبیعی باز دارند و در مخزن‌های بزرگ و محکم [[ذخیره]] کنند... مردم سبأ برای عملی ساختن این فکر؛ تنگه میان دو [[کوه]] بلق را در نظر گرفتند و در عرض رودخانه ادنه... سد بزرگ و تاریخی معروف به سد مأرب... را بنیان نهادند و فاصله بین تنگه کوهستانی بلق و [[شهر مأرب]] را، که سیصد میل مربع مساحت داشت، به صورت بوستان‌های خرم و حاصل‌خیز در آوردند»<ref>سند شماره قبل، ص۳۸۰.</ref>.
فراوانی میوه باغ‌ها، آن قدر بود که اگر: «[[کنیزکان]] ایشان در میان آن چمن‌ها می‌رفتندی میوه، در سله‌های [سبدهای] ایشان، بر سر می‌افتادی، شبانگاه که از تماشا باز آمدندی، میوه‌های لطیف می‌آوردندی، دست کس به آن نارسیده، از آن خوردندی»<ref>زین العابدین، رهنما، ترجمه قرآن مجید، ج۳، ص۴۳۶.</ref>.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۲۲۷.</ref>
فراوانی میوه باغ‌ها، آن قدر بود که اگر: «[[کنیزکان]] ایشان در میان آن چمن‌ها می‌رفتندی میوه، در سله‌های [سبدهای] ایشان، بر سر می‌افتادی، شبانگاه که از تماشا باز آمدندی، میوه‌های لطیف می‌آوردندی، دست کس به آن نارسیده، از آن خوردندی»<ref>زین العابدین، رهنما، ترجمه قرآن مجید، ج۳، ص۴۳۶.</ref>.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۲۲۷.</ref>


۲۱۷٬۶۸۰

ویرایش