زهد در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ضمیر' به 'ضمیر'
جز (جایگزینی متن - 'احداث' به 'احداث')
جز (جایگزینی متن - 'ضمیر' به 'ضمیر')
خط ۲۱۶: خط ۲۱۶:
== [[زهد]] در [[علم اخلاق]] ==
== [[زهد]] در [[علم اخلاق]] ==
زهد و [[زاهد]] در کتاب‌های [[اخلاق]] تعریف شده است. [[ابوعلی سینا]] می‌گوید: «آن کس که به کالای [[دنیا]] و خوشی‌ها و [[لذایذ]] آن [[بی‌رغبتی]] نشان می‌دهد، زاهدنامیده می‌شود»<ref>طوسی، نصیرالدین محمد، شرح الاشارات و التنبیهات، ج۳، ص۳۶۹؛ مطهری، مرتضی، مقالات فلسفی، ج۲، ص۱۴۶.</ref>. وی تفاوت زهد زاهد و [[عارف]] را چنین بیان می‌کند:
زهد و [[زاهد]] در کتاب‌های [[اخلاق]] تعریف شده است. [[ابوعلی سینا]] می‌گوید: «آن کس که به کالای [[دنیا]] و خوشی‌ها و [[لذایذ]] آن [[بی‌رغبتی]] نشان می‌دهد، زاهدنامیده می‌شود»<ref>طوسی، نصیرالدین محمد، شرح الاشارات و التنبیهات، ج۳، ص۳۶۹؛ مطهری، مرتضی، مقالات فلسفی، ج۲، ص۱۴۶.</ref>. وی تفاوت زهد زاهد و [[عارف]] را چنین بیان می‌کند:
زهدی که زاهد دارد، نوعی [[معامله]] است، از قبیل فروختن کالای دنیا به کالای [[آخرت]]؛ اما زهد عارف، عبارت است از [[پاک]] و عاری نگه داشتن خود از هر چیزی که [[ضمیر]] را از توجه به [[حق تعالی]] باز می‌دارد و نوعی [[تکبر]] و [[بی‌اعتنایی]] به ما سوی [[الله]] محسوب می‌شود<ref>طوسی، نصیرالدین محمد، شرح الاشارات، ج۳، ص۳۷۰؛ مطهری، مرتضی، مقالات فلسفی، ج۲، ص۱۴۹ و ر. ک: بحرانی، ابن میثم، شرح علی المائة کلمه، ص۳۳-۳۷.</ref>.
زهدی که زاهد دارد، نوعی [[معامله]] است، از قبیل فروختن کالای دنیا به کالای [[آخرت]]؛ اما زهد عارف، عبارت است از [[پاک]] و عاری نگه داشتن خود از هر چیزی که ضمیر را از توجه به [[حق تعالی]] باز می‌دارد و نوعی [[تکبر]] و [[بی‌اعتنایی]] به ما سوی [[الله]] محسوب می‌شود<ref>طوسی، نصیرالدین محمد، شرح الاشارات، ج۳، ص۳۷۰؛ مطهری، مرتضی، مقالات فلسفی، ج۲، ص۱۴۹ و ر. ک: بحرانی، ابن میثم، شرح علی المائة کلمه، ص۳۳-۳۷.</ref>.


[[خواجه نصیرالدین طوسی]] زهد را چنین تعریف می‌کند:
[[خواجه نصیرالدین طوسی]] زهد را چنین تعریف می‌کند:
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش