علی بن اسماعیل میثمی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالحسن علی بن اسماعیل بن شعیب میثم میثمی کوفی بصری]] نواده [[میثم تمار]]، [[صحابی]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} است. [[نجاشی]] وی را از [[موالی]] [[بنی اسد]]، [[کوفی]] الاصل و ساکن [[بصره]] و از [[متکلمان]] بزرگ [[امامیه]] دانسته<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷۲.</ref> و الندیم می‌‌گوید که وی اولین کسی است که در [[مذهب امامیه]] از [[علم کلام]] استفاده کرد.<ref>الفهرست (الندیم)، ص۲۲۳.</ref> میثمی صحابی [[امام رضا]]{{ع}} بود <ref>رجال الطوسی، ص۳۸۳.</ref> و از آن [[حضرت]] و [[ربعی بن عبدالله]]، [[ابن ابی عمیر]] و دیگران [[روایت]] کرده و [[صفوان بن یحیی]]، [[حسین بن سعید]]، [[داود بن مهران]]، [[علی بن مهزیار]] و دیگران از او [[نقل حدیث]] نموده‌اند.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۱۳ و ۵۵۵؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۲۷۵ و ۲۷۸.</ref> برخی او را صحابی [[امام کاظم]]{{ع}} نیز شمرده‌اند، <ref>منتهی المقال، ج۴، ص۳۵۳؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۶۸.</ref> ولی این مطلب در منابع معتبر و کهن نیامده است. وی مناظراتی با [[اهل کتاب]] و [[اهل سنت]] داشته است<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۲۷۰.</ref> از آن جمله گفتوگوی [[کلامی]] وی با [[ابوهذیل علاف]] و نظّام، و مجالسی که با [[هشام بن حکم]] [[متکلم شیعی]] داشت.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷۲.</ref> زمانی که هشام درگیر [[مناظرات]] کلامی با [[مخالفان]] بود و از سوی [[هارون عباسی]] وزیرش [[یحیی برمکی]] دچار [[دسیسه]] می‌‌شد، میثمی در [[زندان]] به سر می‌‌بردر<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۶۲؛ الذریعه، ج۲، ص۱۶۴.</ref> و از آن رو که این ایام مصادف با [[امامت]] [[امام هفتم]] است، صحابی امام کاظم{{ع}}بودن وی تقویت می‌‌شود. برخی متأخران به اعتبار این مجالس، میثمی را پیش از سال ۱۷۹ هـ که سال [[وفات]] هشام بن حکم است، زنده دانستهر و برخی دیگر [[مرگ]] او را حدود ۲۵۰ هـ نوشته‌اند. او دارای کتاب‌هایی چون مجالس هشام بن حکم، الامامه، الطلاق، النکاح، المتعه،<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷۲.</ref> الاستحقاق،<ref>الفهرست (الندیم)، ص۲۲۳.</ref> المناسک،<ref>معالم العلماء، ص۶۲.</ref> الکامل فی الزیاره (فی الامامه) و اصل<ref> الذریعه، ج۲، ص۱۶۴ و ج۱۷، ص۲۵۵.</ref> می‌باشد.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۵۵۹.</ref>