هشام بن حکم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابومحمد هشام بن حکم شیبانی کوفی بغدادی کندی]] دانشمند برجسته [[علوم عقلی]] و [[نقلی]]، متخصص در [[عقاید دینی]] و [[معارف]] مذهبی و از هم پیمانان [[قبیله]] «بنی‌شیبان»<ref>رجال البرقی، ص ۳۵. </ref> یا «بنی‌کنده» بود<ref>رجال الطوسی، ص ۳۲۹.</ref>. زادگاه وی طبق گفتار اکثر منابع رجالی، [[کوفه]] و محل نشو و نمای او واسط بوده است<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص ۳۹۸؛ خلاصة الاقوال، ص ۱۷۸. </ref>، ولی [[کشّی]] زادگاه و محل [[رشد]] او را واسط نقل کرده است<ref>اختیار معرفة الرجال، ص ۲۵۵. </ref>. [[تاریخ]] دقیق ولادتش معلوم نیست و در منابع هیچ‌گونه اشاره‌ای به آن نشده است. هشام از اصحاب [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص ۳۲۹ و۳۶۲. </ref> و از آن بزرگواران<ref>الفهرست (طوسی)، ص ۱۷۴. </ref> و افرادی چون [[ابوعبیده حذّاء]]، [[زراره]] و [[سُدیر صیرفی]] روایاتی نقل کرده است<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص ۲۷۱. </ref>.

[[نجاشی]] بر [[وثاقت]] وی تأکید کرده و دقت او را در [[نقل روایات]] ستوده است<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص ۳۹۸. </ref>. هشام [[شاگردان]] بسیاری را نیز در [[مکتب]] خود پرورش داده که از آن میان کسانی چون [[محمد بن ابی عمیر]]، [[داود بن رزین]]<ref> معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص ۲۷۱. </ref> و [[ابوعلی صکّاک]] را می‌‌توان نام برد<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص ۵۴۴.</ref>. گفته شده که هشام پیشتر [[شاگرد]] [[ابوشاکر زندیق]] بود<ref>رجال البرقی، ص ۳۵. </ref>، اما به رهنمود [[امام صادق]] {{ع}} به راه [[حق]] بازگشت و از آن پس، سرآمد [[اصحاب]] آن حضرت گردید<ref>اختیار معرفة الرجال، ص ۲۵۵؛ معالم العلماء، ص ۱۲۸.</ref>.