اسعد بن زراره در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی از نقبای [[دوازده گانه]] و کوچک‌ترین آنان بود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۰۸.</ref> که افزون بر [[نقابت]] بنو نجار<ref>ابن هشام، ج۲، ص۸۶؛ ابن ابی شیبه، ج۸، ص۵۸۷؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۳۹۷؛ ابن حبان، ج۱، ص۱۱۱؛ ابن منده به اشتباه نقیب بنی ساعده دانسته است.</ref> به عنوان [[نقیب]] نقیبان معرفی شد<ref>ابن سعد، ج۳، ص۴۵۲؛ بلاذری، ج۱، ص۲۹۶.</ref>. [[بیعت]] دو تن از ماندگان از [[بیعت عقبه]] با وی<ref>ابن سعد، ج۸، ص۸؛ بلاذری، ج۱، ص۲۹۳.</ref> مؤید موقعیت اوست. وی برای رواج [[اسلام]] میان [[قبیله]] خود تلاش بسیار کرد و [[منزل]] او پذیرای [[مصعب بن عمیر]]، فرستاده [[رسول الله]] {{صل}} شد<ref>ابن هشام، ج۲، ص۷۶؛ ابن سعد، ج۳، ص۸۷؛ بلاذری، ج۹، ص۴۰۷؛ یعقوبی، ج۲، ص۳۸؛ ابن شهر آشوب، ج۱، ص۱۵۱.</ref>. او در [[پذیرش اسلام]] از سوی [[سعد بن معاذ]]، بزرگ قبیله [[عبدالأشهل]] نقش داشت. پس از پذیرش اسلام از سوی سعد بن معاذ<ref>پسرخاله اسعد ابن هشام، ج۲، ص۷۸؛ ابن سعد، ج۳، ص۴۵۶.</ref>، [[مصعب]] و [[اسعد بن زراره]] پایگاه [[تبلیغ]] خود را به [[خانه]] سعد بن معاذ انتقال دادند و در خانه وی [[مردم]] را به اسلام فراخواندند<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۲۱.</ref>.

با مشخص شدن محل استقرار رسول خدا {{صل}}، [[ابوایوب]] بار و بنه آن حضرت را برداشت و اسعد نیز شتر ایشان را به [[منزل]] برد و نزد خود نگاه داشت<ref>ابن سعد، ج۱، ص۱۸۳؛ بلاذری، ج۱، ص۳۱۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ص۶۸.</ref>. چون پیامبر در منزل ابوایوب به داشتن تختی برای استراحت [[تمایل]] نشان داد، اسعد تختی تهیه و به رسول خدا {{صل}} اهدا کرد که تا پایان عمر از آن استفاده می‌کرد و [[نماز]] بر پیامبر نیز بر آن خوانده شد<ref>بلاذری، ج۲، ص۱۸۱؛ بغدادی، ص۱۰۵؛ ابن شهر آشوب، ج۱، ص۱۴۸؛ مجلسی، ج۱۶، ص۱۱۱.</ref>. وی از کسانی بود که برای رسول خدا {{صل}} و میهمانانش، هنگامی که آن حضرت در [[خانه]] ابوایوب بود، [[غذا]] می‌برد. در شب‌هایی که آن حضرت در [[انتظار]] غذای اسعد بود، از آمدن ظرف غذای اسعد سؤال می‌کرد<ref> بلاذری، ج۱، ص۳۱۵؛ طبرسی، اعلام، ص۶۸؛ مجلسی، ج۱۹، ص۱۰۹.</ref>.