دین چگونه باعث تحقق آزادی می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از [[آموزه‌های دینی]] که بر آن تأکید فراوانی شده است، [[تقوا]] و [[پارسایی]] است. پارسایی لازمه [[انسانیت]] است. از این‌رو انسان خود را در چارچوبی اصولی محدود می‌سازد تا از آن حدود [[تجاوز]] نکند. بدین ترتیب به [[حقوق]] و [[آزادی]] خود و دیگران [[احترام]] گذارده و اسباب درونی و [[معنوی]] تحقق و تضمین آزادی را تأمین می‌کند. چنان که [[مسکن]]، برای [[انسان]] [[مصونیت]] و آزادی به بار می‌آورد، [[تقوا]] نیز برای انسان مصونیت و آزادی به همراه خواهد آورد. همین مصونیت می‌تواند در تحقق و تضمین عنصر آزادی و تقویت آن مؤثر افتد. در نگاه [[امام علی]] {{ع}} نه تنها تقوا [[محدودیت]] و مانع به شمار نیامده است، بلکه علت و موجب بزرگ آزادی تقوا است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۸۹.</ref>. تقوا به طور مستقیم از ناحیه [[اخلاقی]] و معنوی به انسان آزادی می‌دهد و او را از قید رقیت و [[بندگی]] [[هوا و هوس]] [[آزاد]] و رشته [[حرص]] و [[طمع]] و [[حسد]] و [[شهوت]] و [[خشم]] را از گردنش باز می‌کند، اما به طور غیر مستقیم در [[زندگی اجتماعی]] نیز آزادی‌بخش انسان است. رقیت‌ها و بندگی‌های [[اجتماعی]] نتیجه رقیت معنوی است<ref>ده گفتار، ص۲۷-۳۰.</ref>. از همین‌رو است که بزرگ‌ترین برنامه [[انبیا]] [[آزادی معنوی]] است<ref>آیت‌الله مطهری مباحث مختلفی در این زمینه به تفصیل آورده است که زمینه بسط آزادی از یک سو و تضمین آن از سوی دیگر است و به نوعی با آموزه‌های دینی گره خورده است. به ویژه می‌توان به بحث زهد و ساده‌زیستی اشاره کرد که به نوعی با آزادی و آزادگی و آزادی معنوی پیوندی وثیق دارد. بنگرید به: "زهد در اسلام آثار استاد مطهری"، فصلنامه پیام حوزه، شماره ۲۰.</ref>.