شرایط انتظار واقعی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[انتظار]] به معنای [[چشم به راه]] بودن برای تحقق [[حکومت عدل جهانی]] توسط [[امام مهدی]] {{ع}}<ref>ر.ک. [[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> و [[شرایط انتظار]] اموری است که تحقق انتظار و [[فضائل]] به آن بستگی دارد و هر مقدار در آنها نقصان حاصل شود، موجب نقصان در [[فضائل]] و ثواب‌های آن خواهد شد<ref>[[محمد باقر فقیه ایمانی|فقیه ایمانی، محمد باقر]]، [[نیم نگاهی به انتظار در آینه و روایات (مقاله)|نیم نگاهی به انتظار در آینه و روایات]].</ref>.

اولین شرط [[انتظار واقعی]]، "ایجاد [[معرفت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}}" است و بدیهی است هر اندازه [[معرفت]] [[انسان]] نسبت به [[امام زمان]] {{ع}} بیشتر باشد، [[انسان]] [[ارزش]] او را بیشتر [[درک]] خواهد کرد<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>. حصول این [[معرفت]] وابسته به "[[آگاهی]]" است و این [[آگاهی]] بر چند گونه است:

# [[محبت به امام زمان]] {{ع}}: بدیهی است تا زمانی که [[محبت به امام زمان]] {{ع}} در وجود [[انسان]] شکل نگرفته و شعله ور نشده باشد، نمی‌تواند به [[وظایف]] [[منتظر واقعی]] عمل نماید<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>.

# ایجاد سنخیت با [[امام زمان]] {{ع}}: [[منتظران واقعی]] کسانی هستند که وضعیت روحی و [[عاطفی]] خود را به گونه‌ای سامان می‌دهند که با [[امام زمان]] {{ع}} بیشترین سنخیت را داشته باشند. بدیهی است [[انتظار]]، ملازم با سنخیت داشتن با [[منتظر]] است و ایجاد سنخیت با [[امام زمان]] {{ع}} از طریق تقویت [[ایمان]]، تثبیت [[تقوا]]، تحکیم [[فضایل]] [[اخلاقی]] و توسعۀ درجات [[معنوی]] حاصل می‌شود<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>.

# [[دعا برای سلامتی]] و [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}: [[منتظر واقعی]] کسی است که هر لحظه، برای [[سلامتی]] محبوبش [[دعا]] می‌کند و از [[خداوند]] درخواست می‌کند هر چه زودتر او را برساند. چه اینکه خود [[حضرت]] فرمودند: {{متن حدیث|أَکثِرُوا الدُعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَ ذَلِک فَرَجُکم‌}}<ref>«در تعجیل فرج زیاد دعا کنید که تعجیل فرج، گشایش کار خود شما است». بحارالأنوار، مجلسی، محمد باقر، ج۵۳، ص۱۸۰، باب۳۱.</ref><ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>

# [[ارتباط با امام زمان]] {{ع}}: [[منتظر واقعی]] در [[زمان غیبت کبری]] به وسیلۀ طرق مختلف باید با [[حضرت]] ارتباط داشته باشند و ارتباط خویش را با آن [[حضرت]] حفظ کند<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>.

# [[زمینه سازی]] برای [[ظهور امام زمان]] {{ع}}: [[منتظر واقعی]] کسی است که نه تنها در [[انتظار]] رسیدن [[زمان ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} بوده و برای ایشان [[دعا]] می‌کند، بلکه همواره در [[فکر]] [[زمینه‌سازی برای ظهور]] آن [[حضرت]] است. از جمله کارهایی که می‌توان برای [[زمینه‌سازی ظهور]] انجام داد عبارت‍اند از: انجام [[واجبات]] و ترک [[محرمات]] و [[عمل به دستورات]] [[قرآن و عترت]]<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴.</ref>.

# [[صبر]] و [[شکیبایی]]: [[صبر]] و [[پایداری]] [[مؤمن]] در [[انتظار فرج]] امر مهمی است که موجب برخورداری از [[فضیلت‌های انتظار]] می‌‌شود، چنانچه [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «از [[دین]] [[ائمه]] داشتن [[ورع]] و [[عفت]] و [[صلاح]]... و [[انتظار فرج]] به [[صبر]] نمودن است"<ref>{{متن حدیث|وَ أَنَّ مِنْ دِينِهِمُ الْوَرَعَ وَ الْعِفَّةَ وَ الصِّدْقَ وَ الصَّلَاحَ ... وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ}}؛ بحارالانوار، ج۱۰، ص۳۵۳، ح۱.</ref><ref>[[محمد باقر فقیه ایمانی|فقیه ایمانی، محمد باقر]]، [[نیم نگاهی به انتظار در آینه و روایات (مقاله)|نیم نگاهی به انتظار در آینه و روایات]].</ref>.

* '''امیدواری‌''': درصورتی‌که [[انسان]] به برآورده شدن وعده‌های [[خداوند]] و [[قدرت]] و [[اقتدار]] او [[امیدوار]] باشد؛ بی‌گمان این [[امید]] پایان‌ناپذیر بوده و صاحبش ناکام نخواهد شد. به همین [[دلیل]] [[مسلمان]]، نیرو و [[توان]] خود را به نیرو و [[قدرت الهی]] پیوند می‌زند (اعتصام بحبل [[الله]]) و هرکه چنین کند، نیرو و اقتدارش پایان ناپذیر خواهد بود.

* '''مقاومت‌''': [[مقاومت]]، نتیجه [[امیدواری]] است. غریقی که گروه [[نجات]] را از دور می‌نگرد که به سوی او در حرکت است، بر امواج [[آب]] [[غلبه]] خواهد کرد و برای این کار در خود نیرویی شگرف خواهد یافت.

* '''حرکت‌''': حرکت، همان [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[دعوت]] به سوی [[خدا]]، [[آماده‌سازی]] [[زمین]] برای [[ظهور امام عصر]] {{ع}} و برپایی [[دولت جهانی]] او و ایجاد آمادگی‌های بینشی، ایمانی و تشکیلاتی و [[توانایی]] در [[نسل]] مؤمنی است که به [[یاری امام]] و [[زمینه‌سازی]] ظهورش [[قیام]] کنند.

* '''[[دعا برای ظهور]] امام‌''': تردیدی نیست که [[دعا]] به همراه حرکت و فعالیت و در کنار [[امر به معروف و نهی از منکر]]، از عوامل نزدیک ساختن [[ظهور امام زمان]] {{ع}} است. دعاهای زیادی در باب [[ظهور امام]] و [[ثواب انتظار]] رسیده است. یکی از دعاهایی که [[مؤمنان]]، آن را می‌خوانند و تکرار می‌کنند، دعای زیر است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَلِيّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِيلًا وَ عَيْناً حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيلًا}}»<ref>[[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۵۷-۶۰.</ref>.

* '''شرائط بینشی''': اولین شرط [[انتظار واقعی]]، "ایجاد [[معرفت نسبت به امام عصر]] {{ع}}" است و بدیهی است که هر مقدار، [[معرفت انسان]] نسبت به [[امام زمان]] {{ع}} بیشتر باشد، [[انسان]] ارزش او را بیشتر درک خواهد کرد و به عظمت او بیشتر پی خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالی که افراد [[جاهل]] و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگی و عطش نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران واقعی او بیرون هستند. بر این اساس، کسانی که [[امام زمان]] {{ع}} را نمی‌شناسند اگر چه به [[ظاهر]] [[مسلمان]] باشند، چنانچه در این حال بمیرند در حال جاهلیت از [[دنیا]] رفته‌اند. هم‌چنان‌که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرموده‌اند: {{متن حدیث|"مَنْ‌ مَاتَ‌ وَ لَمْ‌ یعْرِفْ‌ إِمَامَ‌ زَمَانِهِ‌ مَاتَ‌ مِیتَةً جَاهِلِیةً"}}<ref>«هر کس بمیرد و [[امام]] زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت از [[دنیا]] رفته است.» بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۳۲، ص۳۳۱.</ref>

* '''شرائط گرایشی''': دومین شرط [[انتظار واقعی]]، به حوزه گرایش انسانی و امیال عاطفی باز می‌گردد، که برخی از آن‌ها عبارتند از:

* '''شرائط کنشی''': سومین شرط [[انتظار واقعی]]، به حوزه کنش انسانی و رفتارهای فردی و افعال جمعی باز می‌گردد، که برخی از آن‌ها عبارتند از:

«‌[[انتظار امام مهدی]] {{ع}} به معنای آماده باش بودن برای تحقق [[حکومت عدل جهانی]] توسط آن [[حضرت]] است. کسی که [[منتظر]] تحقق چنین [[آرمان]] بلندی است به صورت طبیعی بایستی از چنین ویژگی‌هایی برخوردار باشد:

# '''[[جهاد]]''': [[جهاد]] به معنای به کار گرفتن تمام [[توان]] همراه با [[تحمل]] مشقت‌ها در مسیر دستیابی به [[هدف]] است و اولین اثر [[انتظار]] تشکیل [[حکومت عدل جهانی]]، شکل‌گیری [[روحیه]] جهادی در درون [[آدمی]] و رو آوردن او به عمل مجاهدانه و با نهایت تلاش است؛ چراکه [[آدمی]] به تناسب اهدافش به تلاش رو می‌آورد وقتی [[هدف]] کوچک و سهل الوصول بود و نیل به آن به‌راحتی امکان‌پذیر بود، رسیدن به آن به تلاش چندانی [[نیاز]] ندارد؛ اما اگر [[آدمی]] برای خود هدفی بزرگ و سترگ [[انتخاب]] کرد برای نیل به آن راهی جز [[استوار]] کردن [[عزم]] و بستن کمر [[همت]] و برداشتن گام‌های بلند و به‌کار گرفتن نهایت تلاش وجود نخواهد داشت؛ از این رو  کسی که چشم‌انداز خود را تشکیل [[جامعه آرمانی]] در [[عصر ظهور]] قرار داد باید برای تحقق آرمانی چنین سترگ و رفیع تلاشی به تناسب ان داشته باشد. [[ابو بصير]] از [[امام صادق]] {{ع}} روايت كرده كه روزى آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ {{ع}}ثُمَّ قَالَ إِنَّ لَنَا دَوْلَةً يَجِي‏ءُ اللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}<ref>کتاب الغیبه ص۲۰۷.</ref>. «آيا شما را از چيزى [[آگاه]] نكنم كه [[خداوند]] بدون آن هيچ عملى را از [[بندگان]] نمى‏‌پذيرد؟ عرض كردم: بفرمایيد، فرمود: گواهى دادن بر اينكه هيچ معبودى جز [[خدا]] نيست و اينكه [[محمّد]] {{ع}} [[بنده]] [و فرستاده‏] او است، و [[اقرار]] به هر آنچه [[خداوند]] امر فرموده و ولايت براى ما و بيزارى از [[دشمنان]] ما- يعنى ما [[امامان]] به‌خصوص- و تسليم شدن به آنان و پرهيزگارى و كوشش و خويشتن‌‏دارى و [[چشم به راه]] [[قائم]] {{ع}} بودن، سپس فرمود: همانا ما را دولتى است كه هر گاه [[خداوند]] بخواهد آن را بر سر كار مى‏آورد، سپس فرمود: هر كس كه بودن در شمار ياران [[قائم]] شادمانش سازد بايد به [[انتظار]] باشد و با حال [[انتظار]] به پرهيزگارى و خلق نيكو [[رفتار]] كند، پس اگر اجلش برسد و [[امام]] [[قائم]] {{ع}} پس از درگذشت او قيام كند، بهره او از [[پاداش]] كسى است كه آن [[حضرت]] را دريافته باشد، پس بكوشيد و [[منتظر]] باشيد، گوارا [[باد]] شما را اى جماعتى كه مشمول [[رحمت خدا]] هستيد». تاکید [[امام صادق]] {{ع}} بر عنصر [[جدیت]] و تلاش در نهایت [[روایت]] یاد شده نشانگر اهمیت و [[جایگاه]] ویژه‌ای است که این عنصر در مسیر دستیابی به چشم‌انداز [[امت اسلام]] دارد.

# '''ظرفیت و [[تحمل]]''': دومین اثر [[انتظار]] تشکیل [[حکومت عدل جهانی]]، تغییر ظرفیت و [[تحمل]] [[انسان]] است؛ چراکه [[میزان]] [[تحمل]] [[انسان]] به اندازه [[عشق]] و تعلق خاطری است که به محبوبش دارد و این [[عشق]] است که آستانه [[تحمل]] [[آدمی]] را بالاتر می‌برد و او را برای رسیدن به [[محبوب]] به هر ریاضتی می‌کشاند و در مواجهه با سختی‌های راه مجاب می‌کند بنابراین وقتی که [[مؤمن]] [[منتظر]]، چشم‌انتظار تشکیل [[جامعه آرمانی]] است و آن را به عنوان [[هدف]] و مطلوب خود برگزید به [[میزان]] تعلق خاطری که به این [[آرمان]] دارد سختی‌های مسیر آن را [[تحمل]] می‌کند و از موانعی که در راه آن قرار دارند نمی‌هراسد و بلکه با [[عشق]] تمام به استقبال مشقت‌های مسیر می‌رود؛ چراکه [[شوق]] وصال به [[محبوب]] همه مرارت‌ها و تلخی‌های راه را در کام [[عاشق]] بلاکش به شیرین‌تر از عسل مبدل می‌کند.از همین رو در [[روایات]] متعددی [[پیشوایان معصوم]] [[منتظران ظهور]] را به [[صبر]] و [[بردباری]] توصیه فرموده‌اند.

# '''[[نیروسازی]]''': وقتی که مقصد -نه [[تکامل]] یک نفر- بلکه [[تکامل]] [[جامعه]] و بالاتر از آن [[جامعه جهانی]] است و قرار است [[جامعه جهانی]] موحد تشکیل شود که به تعبیر [[قرآن]] {{متن قرآن|يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان ر» سوره نور، آیه 55.</ref> است. این مقصد طولانی را نمی‌توان به تنهایی پیمود و در این راه طولانی جز با همراهانی نمی‌توان قدم گذارد؛ به تعبیر دیگر [[منتظران]] چشم‌به‌راه [[ظهور امام مهدی]] و تشکیل [[حکومت عادلانه جهانی]] هستند که [[شرق]] و [[غرب]] [[دنیا]] را فرا می‌گیرد و افزون‌بر اینکه آحاد [[جامعه جهانی]] زیستی موحدانه خواهند داشت [[عبودیت]] در روابط افراد [[جامعه]] با یکدیگر و رابطه [[حاکمان]] و [[کارگزاران حکومتی]] با [[مردم]] نیز جریان دارد و به عبارت دیگر آنچه در حوزه فرد و اجتماع و [[حکومت]] [[میزان]] عمل است فرامین [[الهی]] است؛ از این رو دستیابی به این [[هدف]] سترگ [[نیازمند]] [[تربیت]] و پرورش انسان‌هایی در این طراز است و با [[تربیت]] افراد و شکل دادن جمعیت‌هایی از تربیت‌یافتگان و رشد و ارتقا دادن آنان و نیز توسعه این جمعیت‌هاست که می‌توان [[امید]] به نیل به آن چشم‌انداز بزرگ داشت و نیز در این مسیر طولانی و سخت، گردنه‌های بسیاری هست که ممکن است [[همت]] همراهان را [[سست]] کند و از انگیزه‌هایشان بکاهد مشکلات و [[سختی]] راه، [[فتنه‌ها]] و مظاهر [[فریبنده]] [[دنیا]]، شکست‌ها و ناکامی‌ها، کوتاه دیدن مسیر، [[شتاب‌زدگی]] در حصول نتیجه برخی از این گردنه‌هاست که عبور از آن [[نیازمند]] [[تدبیر]] است؛ بنابراین، در کنار [[تربیت]] و پس از آن از [[مراقبت]] و عهده‌داری نیروها نباید [[غفلت]] کرد و برای ایمن‌سازی آنان بایستی [[تدبیر]] اندیشید تا جریان [[نیروسازی]] همچنان مستمر بماند و مجموعه‌ای از [[یاران]] [[توانمند]] فراهم آیند تا آنان خود با یارگیری و [[نیروسازی]] آرام‌آرام زمینه‌های آن تحول [[اجتماعی]] وسیع را فراهم نمایند. پس یکی دیگر از [[آثار انتظار]] [[نیروسازی]] است.

# '''[[استقامت]] در برابر [[دشمنان]]''': [[نزاع]] [[جبهه حق]] و [[باطل]]، عمری به [[درازی عمر]] [[بشر]] دارد و در همیشه [[تاریخ]] جریان [[باطل]] تا حد امکان در [[ستیز]] با جریان [[حق]] و از میدان به در کردن آن کوشیده است و این خاصیت [[باطل]] است و به جز این از آن نمی‌توان [[انتظار]] داشت. بنابراین، طبیعی است که هر جا چراغی هدایتی افروخته شود و جریانی در مسیر [[حق]] و برای [[حمایت]] از [[حق]] و به انگیزه گسترش [[حقیقت]] شکل بگیرد [[جبهه]] [[باطل]] با تمام قوا در برابرش [[صف‌آرایی]] کند؛ خصوصاً اگر آن [[حق]] چیزی باشد که تمام [[انبیا]] و [[اولیا]] در طول [[تاریخ]] آرزوی تحققش را داشته و در مسیر شکل‌گیری‌اش کوشش کرده‌اند؛ ازاین‌رو کسی که چنین چشم‌انداز سترگی را برای خود [[انتخاب]] می‌‌کند باید خود را برای [[مقاومت]] در برابر [[دشمنی‌ها]] و ستیزه‌جویی‌های [[دشمنان]] مهیا کند دشمنی‌هایی عمیق که جز با کوتاه آمدن از [[هدف]]، رو به افول نمی‌رود و به جز دست کشیدن از [[آرمان]] به [[رضایت]] تبدیل نمی‌شود و کسانی که چنین چشم‌اندازی برای خود برگزیده‌اند تنها در صورت مجهز شدن به [[سلاح]] [[استواری]] است که می‌توانند این مسیر طولانی را با این حجم انبوه از [[دشمنی‌ها]] به [[سلامت]] طی نمایند»<ref>مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.