علت تأخیر ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = ۷

[[قیام]] و [[انقلاب جهانی حضرت مهدی]] {{ع}} چون در مقیاس جهانی است باید شرائط آن هم در این مقیاس باشد. بنابراین:

=== عوامل تاخیر در [[ظهور امام زمان]] {{ع}} ===

* برخی از عوامل خارجی که موجب تاخیر در [[ظهور امام زمان]] {{ع}} شده است عبارت‌اند از:

# '''عدم وجود [[یاوران]] کافی برای [[قیام]]''': از جمله عوامل خارجی که محقق نشدنش سبب تاخیر [[ظهور]] [[حضرت]] می‌‌شود عدم وجود [[یاوران]] کافی برای [[حمایت از امام عصر]] {{ع}} و [[قیام]] با شکوهش است. این نظریه برخلاف فرضیه فوق به هیچ عنوان به معنی عدم مقابله با [[ظلم و ستم]] در [[زمان غیبت]] نیست، بلکه به این معناست که امر [[ظهور]] زمانی محقق می‌‌شود که [[منتظران]] تمام تلاششان را انجام دهند تا در زمرۀ [[یاران امام]] قرار بگیرند<ref>ر.ک: [[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۲۶-۳۰؛ [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۲۰۰-۲۰۱. </ref>.

# '''نبود تجهیزات پیشرفته''': عده ای معتقدند علت تاخیر [[قیام امام عصر]] {{ع}} به این خاطر است که با [[گذشت]] زمان، [[ابزار آلات جنگی]]، بسیار پیشرفته خواهد شد و این امر سبب می‌‌شود [[امام]] با سرعت بیشتری به هدفش که همان [[حکومت عدل جهانی]] است برسد زیرا [[مبارزه]] با [[سلاح]] پیشرفته کمک بسیاری برای [[نابودی دشمنان]] [[عدل]] و [[عدالت]] خواهد کرد. عده ای این نظریه را درست ندانسته و قائلند سلاح‌های پیشرفتۀ مادی بدون وجود روحیۀ جهادی در مقابل [[دشمنان]] به هیچ وجه نمی‌تواند کمکی برای [[قیام امام عصر]] {{ع}} محسوب شود، چراکه در طول [[تاریخ]] کاخ‌های بزرگ مادی وجود داشتند که با اولین تلنگر فرور ریختند و این امر به این خاطر بود که محافظان این کاخ‌ها هیچ پشتوانۀ [[روحی]] برای [[حفظ]] این کاخ‌ها در وجودشان نمی‌دیدند<ref>ر.ک: [[سید محمد باقر صدر|صدر سید محمد باقر]]، [[بحوث حول المهدی (کتاب)|بحوث حول المهدی]].</ref>.

# '''فراهم نشدن زمینۀ [[فرهنگی]]''': یکی دیگر از عواملی که سبب تاخیر [[فرج]] [[امام عصر]] می‌‌شود، فراهم نشدن زمینۀ [[فرهنگی]] در سطح جهانی است به عبارتی می‌‌توان گفت یکی از مهمترین عوامل مؤثر [[انسانی]] در رخداد این [[قیام]]، [[آمادگی فکری]] همۀ [[اقوام]] و [[ملل]] [[انسانی]] دربارۀ [[مدیریت]] [[جهان]] به وسیلۀ [[انسان کامل]] است چراکه [[قیام مهدوی]] یک [[قیام جهانی]] است و تا زمانی که این امر (ایجاد زمینۀ [[فرهنگی]]) محقق نشود، [[قیام امام عصر]] {{ع}} تا حصول این [[آمادگی]] به تأخیر می‌‌افتد<ref>ر.ک: [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۲۹، ۱۳۰؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۱۶.</ref>.

# '''عدم انجام [[تکالیف فردی]] و [[اجتماعی]]''': عامل دیگر تاخیر [[ظهور]]، انجام ندادن [[تکالیف فردی]] و [[اجتماعی]] [[منتظرین]] در [[زمان غیبت]] است، درواقع انجام ندادن [[تکالیف فردی]] و [[اجتماعی]] [[منتظرین]] در [[زمان غیبت]] به معنای آماده نبودن آنان در امر [[ظهور امام عصر]] {{ع}} است. ایجاد چنین [[آمادگی]] نه تنها سبب امر [[ظهور]] می‌‌شود بلکه فضیلتی دارد که [[امام سجاد]] {{ع}} در وصف آن می‌‌فرماید: «مردمی که در [[زمان غیبت]] [[مهدی]] به سر می‌برند و [[معتقد به امامت]] وی هستند و خود را آماده [[ظهور]] او کرده‌اند، بهتر و شایسته‌تر از [[مردم]] هر زمان دیگرند»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲ باب فضل انتظار الفرج و فضل الشیعه فی زمان الغیبه، ص۱۲۲.</ref><ref>ر.ک: پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛ [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۷۶؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۱۶.</ref>

# در [[روایات]] آمده است [[امام عصر]] {{ع}} [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌‌کند، همانگونه که [[زمین]]، از [[ظلم و ستم]] پر شده بود، تعبیر به معنای این نیست که باید در [[زمین]] [[ظلم و ستم]] فراوان شود تا [[فرج]] اما عصر محقق شود، بلکه این تعبیر به این معناست که [[امام]] به وسیلۀ [[مبارزه با ظلم]] و [[ستم]]، همانگونه که [[زمین]] از [[ظلم و جور]] پرشده بود آن را از [[عدل و داد]] لبریز می‌‌کند، چنانکه [[روایت]]: {{متن حدیث|یَخْرُجُ عَلَی حِینِ غَفْلَةٍ مِنَ النَّاسِ وَ إِمَاتَةٍ مِنَ الْحَقِّ وَ إِظْهَارٍ مِنَ الْجَوْرِ وَ اللَّهِ لَوْ لَمْ یَخْرُجْ لَضُرِبَ عُنُقُهُ یَفْرَحُ لِخُرُوجِهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ سُکَّانُهَا یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۲۰. </ref>، ثابت کنندۀ همین مطلب است<ref>ر.ک: [[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۲۶-۳۰ </ref>.

* بنابراین باید توجه داشت همانگونه که در [[دوران غیبت امام عصر]] {{ع}} آماده بودن [[فترت]] [[آدمی]] برای [[ظهور امام]] نقش اساسی و مهمی دارد همانطور هم نبودن عوامل خارجی مانند: خلاء [[یاوران]] [[حقیقی]] برای [[قیام امام]]؛ نفهمیدن مفهوم [[عدل]]، [[عدالت]] توسط [[انسان]] ها؛ انجام ندادن [[تکالیف فردی]]، [[اجتماعی]]، [[منتظرین]]، می‌‌تواند سبب تاخیر [[ظهور]] [[حضرت]] شود<ref>ر.ک: پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛ [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۷۶؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۱۶؛ ر.ک: [[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۲۶-۳۰؛ [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۲۰۰-۲۰۱.</ref>.

«جواب این است که هرکاری برای تغییر ساختار [[جامعه]] به وقوع پیوندد؛ موفقیت آن بستگی به یک سلسله شرایط و زمینه‌‏های خارجی دارد و تا همه آن شرایط کاملا تحقق نیابد امکان رسیدن به [[هدف]] وجود ندارد. البته آن تغییرات اجتماعی که سرچشمه‏‌ای الهی دارد از نظر [[پیام]]، ربطی به عوامل خارجی‏<ref>على‏‌رغم اینکه شهید صدر، در اینجا به عوامل خارجى و نقش آن در پیروزى انقلاب‌ها، اهمیت می‌دهد- که درکى عمیق از عوامل اجتماعى و روانى است- ولى ایشان نظریه جدیدى درباره فهم تغییرات اجتماعى که از ناحیه رسالت‌هاى آسمانى پدیدار می‌گردد، عرضه داشته است که از جهت رسالت و پیام، قانون خاص خود را دارد و از جهت موفقیت در اجرا وابسته به عوامل خارجى است. مقصود از عوامل خارجى، حالت سیاسى و اجتماعى مردم، واقعیت‌هاى بین‏‌المللى و توانایى‏‌هاى مردم در بهره‏‌ورى از امکانات ذاتى و استعدادهاى روحى است.</ref> ندارد؛ زیرا پیامی که زیربنای این تغییرات است، الهی و آسمانی است و شرایط خارجی در آن مؤثر نیست ولی از جنبه اجرایی به شرایط بیرونی متکی است و موفقیت و زمان انجام آن بستگی به آن دارد و درست به همین جهت بوده است که [[آسمان]] در [[انتظار]] ماند تا پنج قرن از [[جاهلیت]] بگذرد و آن وقت آخرین [[پیام]] خود را به واسطه [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] {{صل}}، فرستاد؛ و با آنکه [[جهان]] در [[دوران فترت]] [[نیاز]] شدید به [[پیامبر]] داشت ولی به خاطر وابستگی اجرایی به شرایط خارجی در آن تأخیر شد. این عوامل خارجی که اجرای [[اصلاحات]] بدان [[نیاز]] دارد برخی عبارت است از فضای مناسب و جو عمومی برای تغییرات مورد نظر و برخی جزئیات است که جنبش انقلابی در پیچ و خم‌های باریک آن را می‌‌طلبد.

پس با اینکه خدای بزرگ، توانایی دارد همه مشکلات و همه [[سختی‌ها]] را برای پیام‏‌رسانی‌های آسمانی، هموار و به‏‌وسیله [[اعجاز]] فضای مناسب ایجاد کند، این روش را [[انتخاب]] نکرده است؛ زیرا [[امتحان]] و [[ابتلا]] و رنجی که مایه [[تکامل انسان]] می‌شود در صورتی تحقق می‌‌یابد که تحولات، طبیعی و مطابق با شرایط خارجی باشد. البته این [[مانع]] نیست که [[خداوند]] در برخی جزئیات دخالت کند، جزئیاتی که در اصل فضای مناسب مؤثر نیست ولی گاهی برای ایجاد تحرک لازم است؛ مانند کمک‌ها و توجهات غیبی که [[خداوند]] در لحظه‏‌های حساس و بسیار دشوار به اولیای خود می‌کند چنانکه: [[آتش]] [[نمرود]] برای [[ابراهیم]] گلستان می‌شود<ref>اشاره به کلام خداست که می‌‌فرماید: {{متن قرآن| قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الأَخْسَرِینَ }}؛ اگر می‌‌خواهید کارى بکنید، بسوزانیدش و خدایان خود را نصرت دهید گفتیم: اى آتش، بر ابراهیم خنک و سلامت باش.(سوره انبیا(۲۱)، آیه ۶۸- ۷۰).</ref> و دست آن یهودی پیمان‌‏شکن که [[شمشیر]] بر روی [[پیامبر]] کشید از حرکت می‌افتد<ref>ر. ک: ابن کثیر الدمشقى، تفسیر القرآن العظیم، ج ۲، ص ۳۳؛ المجلسى، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۱۸، باب معجزات [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}}، ص ۴۷، ۵۲، ۶۰ و ۷۵.</ref> و یا تندباد شدیدی که چادرهای [[کافران]] و [[مشرکان]] را زمانی که در [[جنگ خندق]]، [[مدینه]] را در محاصره داشتند از ریشه درمی‌‌آورد و [[ترس]] و [[وحشت]] را در دل‌های آنان می‌‌افکند.<ref>ر. ک: الطبرى، ابو جعفر، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج ۲، ص ۲۴۴، حوادث سال پنجم هجرى.</ref> ولی همه اینها از جزئیات فراتر نمی‌‌‏رود و در زمانی که زمینه و شرایط برای [[اصلاحات]] عمومی کاملا آماده است کمک‌های فوریتی، صورت طبیعی به خود می‌گیرد و با واقعیت‌های خارجی مطابقت می‌‌کند.

ما موقعیت [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، را با این دید بررسی می‌‌کنیم تا دریابیم که [[انقلاب]] او از نظر [[اجرا]] همانند همه [[انقلاب‌ها]] به زمینه‌‏های عینی و خارجی بستگی دارد و بایستی فضای مناسب موجود باشد. از این‌رو طبیعی است که [[منتظر]] آن شرایط باشیم و همه می‌‌دانند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} کارش محدود به یک منطقه و یک بخش از [[جهان]] نیست و رسالتی که از جانب [[خداوند]] بزرگ بر دوش او گذاشته شده، جهانی است و بایستی همه [[بشریت]] را از تاریکی [[ستم]] به روشنایی [[عدل]]، رهنمون گردد.<ref>چنانکه حدیث شریف نبوى تصریح می‌کند: {{متن حدیث|لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فِيهِ فَيَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً»}}؛ اگر از دنیا یک روز بیشتر باقى نمانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولانى می‌سازد تا مردى از من- را یا از اهل بیت من- مبعوث کند که زمین را پر از عدل و داد کند پس از آنکه پر از ظلم و ستم شده باشد.(ناصف، منصور على، همان، ج ۵، ص ۳۶۰.)</ref> برای اجرای چنین تحول بزرگی تنها وجود [[رهبر]] [[صالح]] کافی نیست وگرنه در همان زمان [[پیامبر]] این شرط وجود داشت. پس این تحول بزرگ، فضای مناسب جهانی می‌طلبد که همه زمینه‏‌های خارجی لازم برای [[انقلاب]] عمومی در آن وجود داشته باشد.

«[[انقلاب جهانی امام زمان]] {{ع}} از جهت اجرا‌، نظیر‌ دیگر‌ [[انقلاب‌ها]] به زمینه‌های عینی و خارجی آن [[انقلاب]] بستگی دارد. برای تحقق چنین [[انقلاب]] بزرگی، وجود‌ رهبر‌ [[صالح]] و [[الهی]] کافی نیست وگرنه در عصر خود [[پیامبر]] {{صل}} این شرط محقق‌ بود‌. تأخیر‌ [[بعثت پیامبر]] اکرم {{صل}}، بعد از پنج قرن [[گذشت]] [[دوران جاهلیت]] نیز به [[دلیل]] فراهم نبودن‌ زمینه‌ها‌ و شرایط‌ آن بوده است. [[خداوند]] [[قادر]] است که همه [[مشکلات]] و گردنه‌های پیش روی [[حضرت]] را برای رساندن [[پیام آسمانی]] [[حضرت]] به [[مردم]] [[جهان]]، یک‌باره‌ مرتفع‌ سازد و به صورت قهری آن [[حضرت]] را مسلط نماید، اما این شیوه‌ را‌ [[اعمال]] نکرده است؛ زیرا چنین روشی با‌ سنت‌ امتحان‌ و [[آزمایش]] که موجب [[رشد]] و [[تکامل]] [[جامعه]] انسانی‌ است‌، منافات دارد و این [[سنت الهی]] در صورتی تحقق می‌یابد که روند تحولات و تغییرات‌ مطابق‌ با شرایط خارجی و به صورت‌ طبیعی‌ انجام پذیرد‌؛ زیرا‌ رسالتی‌ که آن [[حضرت]] برای آن ذخیره‌ شده‌، تغییری بنیادی و جهانی است که همه [[بشر]] را از [[تاریکی]] [[جور]] به‌ نور‌ [[هدایت]] و [[عدل]] می‌رساند، نه یک تغییر‌ و دگرگونی منطقه‌ای و مقطعی»<ref>نک: [[سید محمدباقر صدر|صدر سید محمدباقر]]، [[بحوث حول المهدی (کتاب)|بحوث حول المهدی]]، المبحث السابع.</ref>.

«[[پیروزی]] هر [[انقلاب]] و هر فعالیت [[اجتماعی]] به یک سلسله شرایط و موقعیت‌های عینی و خارجی بستگی دارد که بدون فراهم شدن آن شرایط نمی‏‌‏تواند به هدفش برسد. اگرچه قسمتی از شرایط و موقعیت‌‏های [[انقلاب مهدی]] {{ع}} آسمانی و خدایی است و جنبه آسمانی دارد، امّا اجرای کلّی [[مأموریت]] وی، به گرد آمدن شرایط عینی و خارجی وابسته است. همان‏گونه که [[آسمان]] چشم به راه ماند تا پنج قرن از جاهلّیت بگذرد، و آنگاه ندای آخرین [[رسالت]] آسمانی را از سوی [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} بشنود؛ این [[انتظار]]، یعنی اجرای [[برنامه الهی]] هم مستلزم تحقّق موقعیت‏‌های عینی و خارجی است، یا عواملی است مانند محیط مساعد و فضای عمومی مناسب و یا بعضی ویژگی‌های جزیی که جنبش دگرگونی بخش از لابه‏‌لای پیچ و خم‌های جزیی، در جستجوی آن است. [[سنت]] تغییرناپذیر [[خداوند سبحان]]، بر این است که اجرای [[انقلاب اسلامی]] [[امام مهدی|حضرت‏ مهدی]] {{ع}} نیز به موقعیت‌‏های خارجی و پذیرنده‌‏ای که محیط مساعد و فضای عمومی را برای [[درک]] و پذیرش [[انقلاب]] آماده می‏‌سازد، وابسته باشد، و به همین [[دلیل]] هم بود که [[اسلام]] پس از گذشت چندین سده از پایان یافتن کار [[انبیای پیشین]] و ایجاد خلأ تلخ چند صدساله، ظاهر شد. [[خداوند]] با همه توانایی‏‌اش، در هموار ساختن تمامی مشکلات راه [[رسالت]] [[پیامبر]]، و ایجاد محیط مساعد برای [[ابلاغ]] این [[رسالت]]، نخواست چنین شیوه‌‏ای را به کار گیرد، بلکه با [[ابتلا]] و [[آزمایش]]، که تکامل‌‏بخش انسانند کار کلّی [[انقلاب]] [[الهی]] را به ‏گونه‏‌ای طبیعی و بر بنیادها و عوامل [[اجتماعی]] صورت داد. البته این ویژگی، [[مانع]] نیست که گه‌گاه، در پاره‏‌ای از جزئیات دخالت خداوندی، از راه‌های غیر عادی انجام پذیرد، زیرا جزئیات در ساختن محیط مساعد نقش اساسی ندارد و فقط گاهی برای حرکت در محیط مناسب، لازمند. یاری‏‌ها و توجّهات عینی‏ای که [[خداوند متعال]] در لحظات دشوار به [[رهبران الهی]] می‏‌‏فرماید، از این‏گونه است، برای پاسداری [[رسالت]] [[ابراهیم]] [[آتش]] [[نمرود]] را بر او سرد و [[سلامت]] می‏‌کند، و دست آن مرد [[یهودی]] که با [[شمشیر]] بر بالای سر [[پیامبر]] [[ایستاده]]، از [[حس]] می‏‌افتد و [[توانایی]] حرکت و تکان را گم می‏‌کند، یا باد شدیدی می‏‌‏وزد و پرده‏‌های [[دشمنان]] [[حق]] را که در روز [[خندق]]، [[مدینه]] را محاصره کرده‌‏اند، از بیخ و بن برمی‏‌اندازد؛ و [[هراس]] در [[دل]] آنها می‏‌‏افکند. امّا همه اینها از یک سلسله امور جزئی و [[کمک]] در لحظاتی [[قاطع]]، فراتر نمی‏‌رود، و باید پیش از این کمک‌ها، زمینه و فضایی مساعد برای دگرگونی عمومی موجود باشد.

اکنون در پرتو همین مبانی، و همساز با موقعیت‌های عینی و خارجی، موضع‌‏گیری [[امام مهدی]] {{ع}} را، بررسی می‏‌‏کنیم. مسلّما [[انقلاب]] [[امام]] نیز، مانند هر دگرگونی [[اجتماعی]] دیگر، از جهت [[اجرا]] به موقعیت‌‏های [[اجتماعی]] بستگی دارد؛ که باید همساز با آن موقعیت‌های معین، پیش آید. زیرا [[حضرت مهدی|امام مهدی]] {{ع}} خود را برای اقدامی [[اجتماعی]] و در سطحی محدود، آماده نکرده، بلکه رسالتی که از سوی [[خداوند]] برای او تعیین شده، دگرگون ساختن همه‌‏جانبه [[گیتی]] می‏‌‏باشد، به صورتی که همه افراد [[بشر]] از تاریکی‌های [[ستم]] و [[بیداد]]، به فروغ [[دادگری]] راه یابند.

برای چنین دگرگونی بزرگی، تنها یک [[رهبر شایسته]]، کافی نیست، زیرا ویژگی‌های یک [[رهبر شایسته]] را [[پیامبر]] {{صل}} در همان‏ روزگار سیاه در خویش داشت، بلکه علاوه بر [[رهبر شایسته]]، [[نیازمند]] یک محیط جهانی مساعد و یک فضای عمومی مناسب نیز هست تا موقعیت‏‌های خارجی مطلوب را برای انجام [[انقلاب جهانی]] آماده سازد. از دیدگاه انسانی که بنگریم، باید احساس نابودی مداوم در [[انسان]] متمدّن ایجاد شود و یک انگیزه اساسی در درونش پدیدار گردد و [[رسالت]] دادگرانه [[مهدی]] {{ع}} را بپذیرد و تنها با تجربه‌‏های [[اجتماعی]]، مدنی و [[سیاسی]] گوناگون امکان دارد چنین احساسی در درون [[انسان‌ها]] جای گیرد، زیرا با تجربه مکتب‌ها و... می‏‌‏تواند بار گرانی از نقاط منفی به دوش خود بیابد و نیازمندی‌های او را به [[یاری]] جویی از [[سرشت]] [[پاک]] و [[جهان]] [[نهان]] آشکار سازد.

از دیدگاه مادی نیز، شرایط موجود، در [[زمان ظهور]]، برای انجام [[رسالت]] [[امام مهدی]] {{ع}}، بر تمامی [[جهان]]، باید [[آمادگی]] و [[توانایی]] را بیشتری داشته باشند، تا در روزگاری همچون زمان [[غیبت صغری]]؛ زیرا که بخش‏‌های [[جهان]] به یکدیگر نزدیک شده، ارتباط و پیوند میان [[انسان‌ها]] بهتر انجام می‏‌‏گیرد. ارتباط و پیوندی که دستگاه [[رهبری]] مرکزی، برای پرورش [[مردم]]، بر بنیاد [[رسالت]]؛ به آن [[نیاز]] دارد.<ref> بحث حول المهدی، شهید آیة اللّه صدر، ص ۷۵.</ref>»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۱۶۳ تا ۱۶۵.</ref>.

«شاید بتوان گفت یکی از شرایط عمده برای [[ظهور]]، وجود یاورانی است که همراه [[امام]]، بار [[قیام]] را بر دوش بکشند و تا آخر، از [[همراهی]] و [[یاری]] [[رهبر]] خود دست برندارند و او را تنها نگذارند. [[سدیر صیرفی]] در گفت وگویی با [[امام صادق]] {{ع}} درباره عدم [[قیام]] می‌گوید: "[[حضرت]]، مرا به خارج [[مدینه]] برد تا آن که وقت [[نماز]]، در محلی پیاده شدیم. [[امام صادق]] {{ع}} به [[جوانی]] که در آن نزدیکی بز می‌چراند، نگاهی کرد و فرمود: ای [[سدیر]]! به [[خدا]] قسم! اگر [[پیروان]] من، به تعداد این بزها بودند، بر جای نمی‌نشستم و [[قیام]] می‌کردم. [[سدیر]] گوید: بعد از تمام شدن [[نماز]]، حیوانات آن گله را شمردم و یافتم که عدد آنها از هفده [[تجاوز]] نمی‌کند.<ref>کافی، ج ۲، ص۲۴۲، ح ۴.</ref>. تحقّق این شرط، لازم است؛ ولی کافی نیست؛ بلکه باید زمینه‌های دیگر نیز فراهم شود. از جمله آن شرایط، قابلیت [[مردم]] برای پذیرش [[دولت]] [[حق]] است، به این معنا که عموم [[مردم]] و [[جامعه بشری]] نه گروهی خاص و در منطقه‌ای خاص؛ باید به درجه‌ای از [[معرفت]] برسند که دریابند [[حکومت‌ها]] و مکاتب ساخته [[بشر]]، جوابگوی [[نیاز]] [[مردم]] نیست و به وسیله اینها، [[سعادت]] و [[عدالت]] واقعی به [[بشر]] هدیه نمی‌شود.