جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مقام معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مقام معصوم]] | | موضوع اصلی = [[مقام معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مقام معصوم]] | ||
| تصویر = 110031.jpg | | تصویر = 110031.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[مقام معصوم در حوزه شؤون تکوینی (نمایه)|مقام معصوم در حوزه شؤون تکوینی]] | | نمایه وابسته = [[مقام معصوم در حوزه شؤون تکوینی (نمایه)|مقام معصوم در حوزه شؤون تکوینی]] | ||
| مدخل اصلی = [[مقام معصوم]] | | مدخل اصلی = [[مقام معصوم]] | ||
| موضوعات وابسته = [[مستقرین]] | | موضوعات وابسته = [[مستقرین]] | ||
| پاسخ‌دهندگان = [[سید علی حسینی میلانی]] | | پاسخ‌دهندگان = [[سید علی حسینی میلانی]] | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۲: | ||
# استقرار روحی: در این نوع قرار گرفتن، فکر انسان، روح انسان در برابر فردی یا چیزی یا حادثه‌ای آرام می‌گیرد، نه عَوَض می‌شود و نه تغییر می‌یابد. | # استقرار روحی: در این نوع قرار گرفتن، فکر انسان، روح انسان در برابر فردی یا چیزی یا حادثه‌ای آرام می‌گیرد، نه عَوَض می‌شود و نه تغییر می‌یابد. | ||
معنای {{عربی|"امر اللّه"}} برای واژه امر در کتب لغت و غیر لغت معانی متعدّدی ذکر شده، مثلاً در کتاب کفایة الاصول در آغاز بحث اوامر به آنها اشاره شده است. آن چه در این جا می‌توان گفت یکی از دو معناست: یک: امر، همان معنایی که مقابل نهی است؛ دو: اراده. ممکن است منظور از "امر" در عبارت {{عربی|وَالْمُسْتَقِرّینَ فی اَمْرِ اللّهِ}} همان معنای نخست باشد؛ یعنی [[ائمه]]{{عم}} کسانی هستند که در برابر حکم و فرمان خداوند متعال بدون چون و چرا تسلیم و مطیع هستند و اطاعت آنان مستقرّ است و هیچ گونه تزلزل ندارند. وقتی گفته می‌شود: زید در برابر اوامر پدرش تسلیم است؛ یعنی هیچ گونه تزلزل در اطاعت ندارد، حرکتی بر خلاف دستور او انجام نمی‌دهد و از اوامر او سرپیچی نمی‌کند و این معنا در مورد [[ائمه]] درباره اوامر خداوند متعال صادق است. چون آنان در همه افعال و تروک مظاهر اوامر و نواهی خداوند متعال هستند. امّا باید دقت کرد که کلمه استقرار در این جا با حرف "فی" تعدیه شده و ما می‌دانیم این حرف مفید ظرفیت است، پس باید أمر را بر معنای دوم حمل کنیم، یعنی اراده. ائمه در اراده خدا مستقرّ هستند، گویی اراده او ظرفی است که [[ائمه]] {{عم}} در آن قرار گرفته‌اند و از آن جا جدا نمی‌شوند. به تعبیر زیبای امروزی: [[ائمه]] {{عم}} در اراده خداوند متعال محو و ذوب شده‌اند. از این تعبیر زیبا دو معنا به دست می‌آید: | معنای {{عربی|"امر اللّه"}} برای واژه امر در کتب لغت و غیر لغت معانی متعدّدی ذکر شده، مثلاً در کتاب کفایة الاصول در آغاز بحث اوامر به آنها اشاره شده است. آن چه در این جا می‌توان گفت یکی از دو معناست: یک: امر، همان معنایی که مقابل نهی است؛ دو: اراده. ممکن است منظور از "امر" در عبارت {{عربی|وَالْمُسْتَقِرّینَ فی اَمْرِ اللّهِ}} همان معنای نخست باشد؛ یعنی [[ائمه]] {{عم}} کسانی هستند که در برابر حکم و فرمان خداوند متعال بدون چون و چرا تسلیم و مطیع هستند و اطاعت آنان مستقرّ است و هیچ گونه تزلزل ندارند. وقتی گفته می‌شود: زید در برابر اوامر پدرش تسلیم است؛ یعنی هیچ گونه تزلزل در اطاعت ندارد، حرکتی بر خلاف دستور او انجام نمی‌دهد و از اوامر او سرپیچی نمی‌کند و این معنا در مورد [[ائمه]] درباره اوامر خداوند متعال صادق است. چون آنان در همه افعال و تروک مظاهر اوامر و نواهی خداوند متعال هستند. امّا باید دقت کرد که کلمه استقرار در این جا با حرف "فی" تعدیه شده و ما می‌دانیم این حرف مفید ظرفیت است، پس باید أمر را بر معنای دوم حمل کنیم، یعنی اراده. ائمه در اراده خدا مستقرّ هستند، گویی اراده او ظرفی است که [[ائمه]] {{عم}} در آن قرار گرفته‌اند و از آن جا جدا نمی‌شوند. به تعبیر زیبای امروزی: [[ائمه]] {{عم}} در اراده خداوند متعال محو و ذوب شده‌اند. از این تعبیر زیبا دو معنا به دست می‌آید: | ||
# [[ائمه]] در مقابل اراده خداوند متعال هیچ اراده‌ای ندارند؛ | # [[ائمه]] در مقابل اراده خداوند متعال هیچ اراده‌ای ندارند؛ | ||
# [[ائمه]] در اراده خداوند متعال محو و ذوب شده‌اند به طوری که هر چه اراده کنند اراده خدا است. | # [[ائمه]] در اراده خداوند متعال محو و ذوب شده‌اند به طوری که هر چه اراده کنند اراده خدا است. | ||