عامر بن واثله کنانی: تفاوت میان نسخه‌ها

سپس [[حضرت]] با دست خود، [[دست]] [[علی]] {{ع}} را گرفت و بالا برد به طوری که زیر بغل [[پیامبر]] {{صل}} و [[علی]] {{ع}} دیده شد، در این موقع فرمود: "بارالها، هر کس [[علی]] را [[دوست]] دارد، تو او را [[دوست]] بدار، و هر کس او را [[دشمن]] بدارد، تو او را [[دشمن]] بدار؛ خداوندا، [[یاری]] کن کسی که [[علی]] را [[یاری]] کند، و [[خوار]] کن کسی که [[علی]] را [[خوار]] کند...<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ...}}</ref>.

بعضی از حاضران پرسیدند: ای [[رسول خدا]]، این دو ثقل و دو گوهر گران‌بها کیستند؟ فرمود: "اما [[ثقل اکبر]]، [[کتاب]] [[خدای عزوجل]] ([[قرآن]]) است که وسیله‌ای است از طرف [[خدا]] در دست من و از من در دستان شما، بنابراین یک طرف آن در دست خداست و طرف دیگر به دست شماست و این [[کتاب خدا]]، [[علم گذشته]] [[دنیا]] و [[علم]] آیندۀ آن تا [[روز قیامت]] را در بر دارد؛ و اما [[ثقل اصغر]]، همان حلیف و ملازم [[قرآن]] است که او [[علی بن ابی طالب]] و [[عترت]] من است و این دو از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند"<ref>ر. ک: خصال صدوق، باب الاثنین، ص۶۵- ۶۶. حدیث ثقلین به طور متواتر از طرف شیعه و اهل سنت نقل شده است. رجوع شود به: مسند احمد بن حنبل، ج۲، ص۱۷؛ مناقب ابن مغازلی شافعی، ص۲۳۵؛ سنن ترمذی، ج۵، ص۶۶۲- ۶۶۳، ح۳۷۸۶؛ مصابیح السنة، ج۴، ص۱۸۵، ح۴۸۰۰؛ خصائص نسائی، ص۲۱؛ سیره حلبی، ج۳، ص۳۳۶؛ تفسیر خوارزمی، ج۸، ص۱۶۳؛ الفصول المائة فی حیاة ابی الائمة علی {{ع}}، ج۱، ص۵۵۸ و ج۱، ص۶۴۰–۶۸۹.</ref>.