جز
جایگزینی متن - '، -' به ' -'
جز (جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول') |
جز (جایگزینی متن - '، -' به ' -') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
این سوره و سوره فلق را «مشقشقتان» و بنا به قولی «مقشقشتان» هم گفته‌اند؛ همچنان که به این دو سوره و [[سوره اخلاص]] «معوّذه» هم گفته‌اند. | این سوره و سوره فلق را «مشقشقتان» و بنا به قولی «مقشقشتان» هم گفته‌اند؛ همچنان که به این دو سوره و [[سوره اخلاص]] «معوّذه» هم گفته‌اند. | ||
{{عربی|"قشقش الدواء الجرب"}} یعنی: دارو، گری ([[بیماری]] حاد پوستی) را درمان کرد و بهبودی داد. و این سوره چون از [[مرض]] [[شرک]] پیش می‌گیرد و آن را درمان می‌کند، و وجود شخص را از آثار این بیماری می‌پیراید و [[پاک]] می‌سازد چنین نامیده شده. [[قرطبی]] و [[زمخشری]] در تفاسیرشان، این نام را آورده‌اند. قرطبی و طیبی گویند: چون از [[نفاق]] [[شفا]] می‌دهند و [[رهایی]] | {{عربی|"قشقش الدواء الجرب"}} یعنی: دارو، گری ([[بیماری]] حاد پوستی) را درمان کرد و بهبودی داد. و این سوره چون از [[مرض]] [[شرک]] پیش می‌گیرد و آن را درمان می‌کند، و وجود شخص را از آثار این بیماری می‌پیراید و [[پاک]] می‌سازد چنین نامیده شده. [[قرطبی]] و [[زمخشری]] در تفاسیرشان، این نام را آورده‌اند. قرطبی و طیبی گویند: چون از [[نفاق]] [[شفا]] می‌دهند و [[رهایی]] می‌بخشند - و اقلیم وجود [[بشر]] را می‌پیرایند و [[جان آدمی]] را [[صیقل]] می‌دهند - چنین نام گرفته‌اند. بنابر نقل [[ابن عاشور]]، مقشقشه نامی است مشترک میان چهار سوره: [[توبه]]، کافرون، فلق و ناس ([[تفسیر التحریر و التنویر]] از ابن عاشور، ج۳۰، ص۵۵۳). | ||
خداوند در این سوره به پیامبر {{صل}} [[فرمان]] داده است از شر وسوسه‌گران از جنّ و انس به پروردگار، فرمانروا و معبود مردم پناه ببرد. و پیامبر {{صل}} وقتی که در بیماری [[عثمان بن مظعون]] از او [[دیدار]] کرد، بدو فرمود: «به این سوره ([[اخلاص]]) و دو سوره بعدش (فلق و ناس) چنگ درزن و پناه بر!». | خداوند در این سوره به پیامبر {{صل}} [[فرمان]] داده است از شر وسوسه‌گران از جنّ و انس به پروردگار، فرمانروا و معبود مردم پناه ببرد. و پیامبر {{صل}} وقتی که در بیماری [[عثمان بن مظعون]] از او [[دیدار]] کرد، بدو فرمود: «به این سوره ([[اخلاص]]) و دو سوره بعدش (فلق و ناس) چنگ درزن و پناه بر!». | ||