معنویت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام خمینی]]، اسلام را به صورت منظومه‌وار و دارای سامانه و ساختار کاملاً مشخصی [[تفسیر]] می‌کرد و اسلام را بر اساس [[نظام]] وجودی [[انسان]]، [[انسانی]] که دارای: ۱. [[عقل]] ۲. [[قلب]] ۳. قالب با ابعاد [[عقلانی]]، [[نفسانی]] و [[جسمانی]] است دیده و [[تعالیم اسلام]] و آموزه‌های آن را مطابق ساحت‌ها و [[ابعاد وجودی انسان]]، [[تعالیم]] مربوط به عقل یا عقلانی، تعالیم مربوط به قلب یا نفسانی و تعالیم مربوط به قالب یا جسمانی نظام می‌داد؛ لذا حلقه [[واسط]] ابعاد وجودی انسان و اسلام را همانا [[معارف]] مربوط به [[تربیت معنوی]] یا [[سیر]] و سلوکی تحت عنوان [[اخلاق]] و [[عرفان]] می‌دانست<ref>شرح چهل حدیث، ص۳۹۱ - ۳۹۲.</ref> و در یک شبکه به هم پیوسته‌ای عقل، قلب و قالب را تحلیل کرده و با معارف عقلانی، [[معنوی]] و [[رفتاری]] مطابقت می‌داد و [[معتقد]] بود هر سه بعد و ساحت انسان و اسلام پیوند [[حقیقی]] و ربط وجودی با هم دارند چنانکه امام مراتب ثلاثه انسانیه را در یک پیوند ارگانیکی و دیالکتیکی در جوانب کمال و [[نقص]] می‌دید<ref>شرح چهل حدیث، ص۳۷۸.</ref>. پس [[معنویت]] نقش کلیدی و [[منزلت]] محوری در [[نظام فکری]] [[امام]] در [[مقام]] [[اسلام‌شناسی]] دارد و [[عقلانیت و معنویت]] از هم جدایی نداشته، بلکه به‌هم سرشته و پیوسته‌اند؛ چنانکه [[شریعت]] و معنویت در ترابط و پیوست ناگسستنی با هم‌اند.