←عصمت معصومان از نسیان
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== [[عصمت معصومان]] از [[نسیان]] == | == [[عصمت معصومان]] از [[نسیان]] == | ||
مراد از [[معصومان]] در اینجا، [[پیامبران]] و در راس آنها [[پیامبر خاتم]]{{صل}} و [[امامان معصوم]]{{ع}} است. [[متکلمان امامیه]] قائل به [[عصمت]] همه [[انبیا]] و امامان معصوم {{ع}} از [[نسیان]] یا [[فراموشی]] هستند. با این وجود در بیان داستان و سرگذشت برخی از [[انبیای الهی]] در [[قرآن]]، آیاتی به چشم می‌‌خورد که ظاهرشان دلالت بر پدید آمدن [[نسیان]] و [[فراموشی]] در مورد برخی از آن حضرات دارد. برای مثال درباره حضرت [[حضرت موسی]]{{ع}} می‌‌خوانیم: {{متن قرآن|فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا}} <ref>«(ولی) هنگامی که به محل تلاقی آن دو دریا رسیدند، ماهی خود را (که برای تغذیه همراه داشتند) فراموش کردند؛ و ماهی راه خود را در دریا پیش گرفت (و روان شد)» سوره کهف، آیه 61.</ref>؛ با ملاحظه چنین آیاتی ممکن است این سؤال به [[ذهن]] برسد که آیا امکان پذیر بودن فراموشی راجع به انبیای الهی، [[عصمت]] آنها را نقض نمی‌کند؟! | |||
[[مفسران]] قرآن، توضیحات و تبیین‌های مختلفی راجع به چنین آیاتی بیان کرده اند: گروهی از [[مفسرین]] در [[تفسیر آیات]] نسبت دهنده نسیان به [[پیامبران]] گفته‌اند: «نسيان» گاهى به معناى درنگ کردن و یا ترک نمودن چيزى است، هرچند [[انسان]] آن را فراموش نكرده باشد، همان گونه كه در داستان [[حضرت آدم]]{{ع}} مى خوانيم: {{متن قرآن| وَلقَد عَهِدْنَا الى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِىَ...}}، <ref>«پیش از این، از آدم پیمان گرفته بودیم؛ امّا او فراموش کرد؛ و عزم استواری برای او نیافتیم!»، سوره طه، آیه 115</ref>. مسلّماً حضرت آدم پيمان الهى را فراموش نكرده بود، ولى در مورد آن درنگ نمود، از این درنگ و تامل تعبير به فراموشى شده است. | |||
=== [[عصمت پیامبران]] از [[نسیان]] === | === [[عصمت پیامبران]] از [[نسیان]] === | ||