ثروت‌اندوزی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

رهبر معظم انقلاب به [[سیره]] [[مولی]] و مقتدای خویش همیشه با نگاه تیز بین‌شان ضمن رصد زندگی مسئولان به موضوع رفاه‌طلبی و زندگی مرفه برخی از [[کارگزاران نظام]] توجه دارند. ایشان ضمن بیان این مطلب که از شیوع رفاه‌طلبی در بین مسئولان واقعاً [[رنج]] می‌برند [[تذکر]] می‌دهند روند کار نباید به سمت تنعم روزافزون مسئولان و [[تظاهر]] به این معنا باشد؛ این غلط است. معظم له نوع انعکاس مسافرت‌ها، [[کارها]]، زندگی‌ها و جلسات کارگزاران برای مردم را مهم می‌دانند به گونه‌ای که موجب دلسرد شدن مردم نسبت به [[نظام]] می‌شود و به طور عمیق روی آنها اثر می‌گذارد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار اعضای هیأت دولت، ۵/۶/۱۳۸۲.</ref>.

[[مقام معظم رهبری]] معتقدند در [[نظام اسلامی]]، مراکز [[قدرت]] و کسانی که دستگاه‌های مختلف و مدیریت‌ها و امضاها را در [[اختیار]] دارند، باید به جمع [[ثروت]] شخصی برای خود، به عنوان یک [[گناه]] نگاه کنند. اگر این طور شد، آن‌گاه دست‌ها و دامن‌ها [[پاک]] خواهد ماند؛ والا اگر مسئولی که مناقصه‌های بزرگ [[تجاری]] و [[اقتصادی]] در اختیار اوست؛ و یا پروژه مهم و پرخرج زیر امضای اوست برای [[منافع شخصی]] خود و نزدیکانش به جمع‌آوری [[ثروت]] که متعلق به [[کشور]] و [[مردم]] است [[اقدام]] کند، همان چیزی اتفاق خواهد افتاد که در کشورهای دچار سیستم‌های [[ظالمانه]] اتفاق می‌افتد؛ یعنی ثروت در یک نقطه متمرکز خواهد شد و جمع کثیری دچار [[محرومیت]] و [[فقر]] خواهند گردید. این [[تبعیض]] است؛ این مسأله‌ای است که [[اسلام حقیقی]] با آن [[مبارز]] می‌کند ما هم که مدعی [[اسلام]] هستیم، باید با آن [[مبارزه]] کنیم<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان در مصلای تهران، ۳۰/۷/۱۳۸۱.</ref>.

معظم له معتقدند در [[جامعه]] کسانی هستند که حرف‌شان، اقدام‌شان، عمل‌شان، نوشته‌های‌شان روی مردم اثر می‌گذارد. این نوع افراد باید مراقب باشند؛ چراکه خطر خسته شدن از مبارزه، خطر [[راحت‌طلبی]]، خطر میل به [[سازش]]، چسبیدن به [[منافع]] اینها را در مسیر مبارزه علیه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] [[تهدید]] می‌نماید. ایشان ضمن هشدار به [[خواص جامعه]] تأکید می‌کنند اگر [[خواص]] میل به سازش، راحت‌طلبی، [[زندگی]] مرفه و [[خوش‌گذرانی]] پیدا کنند و از حضور در میدان‌های خطر خسته شوند، آن وقت خطر تهدید می‌کند؛ لذاست که شما می‌بینید [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در دوران [[خلافت]] کوتاه خود، بیشترین خطابش، بیشترین ملامتش، بیشترین توصیه‌اش و بیشترین تذکرش، به کسانی است که به آنها [[مسئولیت]] داده بود تا بخش‌های مختلفی را در آن کشور بزرگی که در [[اختیار]] آن حضرت بود، اداره کنند. معظم له اشاره می‌کنند که شیوه حضرت [[امام]] هم چینین بود. مکرراً به [[مسئولان]] کشور، به [[شاگردان]] خودش، [[تذکر]] می‌داد که مبادا به چرب و شیرین زندگی راحت، خودشان را [[عادت]] بدهند و از [[مجاهدت در راه خدا]] باز بمانند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در اجتماع بزرگ عزاداران در صحن مطهر امام خمینی، ۱۴/۳/۱۳۷۹.</ref>.

[[علمای اسلامی]] به جهت [[نفوذ]] [[کلامی]] که دارند از اثربخشی زیادی در جامعه بهره می‌برند و به خاطر همین نفوذ در جامعه بود که توانستند بزرگ‌ترین [[انقلاب]] ظلم [[ستیز]] را در عصر حاضر شکل دهند و [[شعار]] [[تحقق عدالت]] در [[جامعه]] و [[جهان]] را طرح کنند. [[رهبر]] فرزانه [[انقلاب]] در جمع [[علماء]]، ضمن [[تذکر]] و [[موعظه]] به قشر معزز [[روحانیت]] اعلام می‌دارند سخن [[علما]] زمانی در جامعه نافذ خواهد بود که عملاً به زخارف [[دنیا]] بی‌اعتنا باشند و آن حرصی که بر دل‌های [[دنیاداران]] و دنیامداران [[حاکم]] است بر او حاکم نیست. روحانیت در [[سایه]] [[پارسایی]] بود که این حیثیت و [[آبرو]] را پیدا کرد. بنابراین باید پارسایی و [[بی‌اعتنایی]] به دنیا و به زخارف دنیا [[حفظ]] شود؛ چراکه ساده زیستنی و دوری از [[تجملات]] [[دنیوی]]، رمز علاقمندی و [[عشق]] [[ملت]] به روحانیت است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با جمعی از روحانیون، ائمه جماعات و وعاظ نقاط مختلف کشور، در آستانه ماه مبارک رمضان، ۲۲/۱۲/۱۳۶۹.</ref>.<ref>[[محمد زارع قراملکی|زارع قراملکی، محمد]]، [[عدالت اسلامی - زارع قراملکی (مقاله)|مقاله «عدالت اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۱۲۳۴.</ref>