جز
جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه '
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه ') |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
یادآوری می‌شود که عناوین «احمد بن اسماعیل» و «احمد بن اسماعیل الکاتب» در بعضی اسناد روایات دیگر نیز دیده می‌شود، ولی دلیل روشنی بر [[اتحاد]] آن نداریم؛ از جمله: | یادآوری می‌شود که عناوین «احمد بن اسماعیل» و «احمد بن اسماعیل الکاتب» در بعضی اسناد روایات دیگر نیز دیده می‌شود، ولی دلیل روشنی بر [[اتحاد]] آن نداریم؛ از جمله: | ||
[[طبری]] [[شیعی]] در [[دلائل الإمامة]] می‌نویسد: {{متن حدیث|حَدَّثَنِي الْقَاضِي أَبُو الْفَرَجِ الْمُعَافَى<ref>أبوالفرج المعافی (القاضی بن زکریا بن یحیی بن حمید بن حماد الحریری) در سال ۳۹۰ (ق) وفات کرده (تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۳۰، ش۷۱۹۹) و روایتش از احمد بن اسماعیل الکاتب که بر طبق این روایت، در زمان هارون الرشید (۱۷۰ - ۱۹۳ق) زندگی می‌کرده غیر ممکن است، مگر | [[طبری]] [[شیعی]] در [[دلائل الإمامة]] می‌نویسد: {{متن حدیث|حَدَّثَنِي الْقَاضِي أَبُو الْفَرَجِ الْمُعَافَى<ref>أبوالفرج المعافی (القاضی بن زکریا بن یحیی بن حمید بن حماد الحریری) در سال ۳۹۰ (ق) وفات کرده (تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۳۰، ش۷۱۹۹) و روایتش از احمد بن اسماعیل الکاتب که بر طبق این روایت، در زمان هارون الرشید (۱۷۰ - ۱۹۳ق) زندگی می‌کرده غیر ممکن است، مگر آنکه قائل به سقط واسطه بعد از احمد بن اسماعیل گردیم، چنان که روایت سید مرتضی در أمالی آن را تأیید می‌کند.</ref>، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبُ، قَالَ: كَانَ بِحَضْرَةِ بَابِ الرَّشِيدِ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُ نُفَيْعٌ وَ كَانَ عِرِّيضاً، وَ كَانَ آدَمُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِيزِ شَاعِراً ظَرِيفاً، فَاتَّفَقَا يَوْماً بِبَابِ الرَّشِيدِ، وَ حَضَرَ مُوسَى ابْنُ جَعْفَرٍ عَلَى حِمَارٍ لَهُ، فَلَمَّا قَرُبَ قَامَ الْحَاجِبُ إِلَيْهِ، فَأَدْخَلَهُ مِنَ الْبَابِ، فَقَالَ نُفَيْعٌ لِآدَمَ: مَنْ هَذَا؟ فَقَالَ: أَ وَ مَا تَعْرِفُهُ؟ قَالَ: لَا. قَالَ: هَذَا شَيْخُ آلِ أَبِي طَالِبٍ الْيَوْمَ، هَذَا فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ...}}<ref>دلائل الإمامة، ص۳۱۹ - ۳۲۰، ح۲۶۴.</ref>. | ||
[[اربیلی]] در [[کشف الغمه]] آورده است: {{متن حدیث|حَدَّثَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ قَالَ: بَعَثَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ {{ع}} إِلَى الرَّشِيدِ مِنَ الْحَبْسِ بِرِسَالَةٍ كَانَتْ أَنَّهُ لَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي يَوْمٌ مِنَ الْبَلَاءِ إِلَّا انْقَضَى عَنْكَ مَعَهُ يَوْمٌ مِنَ الرَّخَاءِ حَتَّى نَقْضِيَ جَمِيعاً إِلَى يَوْمَ لَيْسَ لَهُ انْقِضَاءٌ يَخْسَرُ فِيهِ الْمُبْطِلُونَ}}<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۲۱۸ و۲۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۸۷-۸۸.</ref> | [[اربیلی]] در [[کشف الغمه]] آورده است: {{متن حدیث|حَدَّثَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ قَالَ: بَعَثَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ {{ع}} إِلَى الرَّشِيدِ مِنَ الْحَبْسِ بِرِسَالَةٍ كَانَتْ أَنَّهُ لَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي يَوْمٌ مِنَ الْبَلَاءِ إِلَّا انْقَضَى عَنْكَ مَعَهُ يَوْمٌ مِنَ الرَّخَاءِ حَتَّى نَقْضِيَ جَمِيعاً إِلَى يَوْمَ لَيْسَ لَهُ انْقِضَاءٌ يَخْسَرُ فِيهِ الْمُبْطِلُونَ}}<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۲۱۸ و۲۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۸۷-۸۸.</ref> | ||