معرفت و شناخت امام مهدی چه ضرورتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع‌ جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت. ↵{{پایان منبع جامع}}' به '}}')
خط ۲۳: خط ۲۳:
# '''شناخت امام عامل [[شناخت]] شخص''': به حکم عقل [[شناخت امام مهدی]] {{ع}} لازم و ضروری است، زیرا آن [[حضرت]] امامی است که اطاعتش واجب است و کسی که اطاعتش واجب است، صفاتش را باید شناخت تا با شخص دیگری که [[مقام]] او را به [[دروغ]] و [[کذب]] ادعا می‌کند [[اشتباه]] نگردد. بنابراین بر همۀ [[معتقدان]] به امامت خصوصاً [[منتظران]] لازم است تا شناخت صحیحی از [[امام مهدی]] {{ع}} پیدا کنند<ref> ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۴۷؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۴۵، ۴۶؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۶.</ref>.
# '''شناخت امام عامل [[شناخت]] شخص''': به حکم عقل [[شناخت امام مهدی]] {{ع}} لازم و ضروری است، زیرا آن [[حضرت]] امامی است که اطاعتش واجب است و کسی که اطاعتش واجب است، صفاتش را باید شناخت تا با شخص دیگری که [[مقام]] او را به [[دروغ]] و [[کذب]] ادعا می‌کند [[اشتباه]] نگردد. بنابراین بر همۀ [[معتقدان]] به امامت خصوصاً [[منتظران]] لازم است تا شناخت صحیحی از [[امام مهدی]] {{ع}} پیدا کنند<ref> ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۴۷؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۴۵، ۴۶؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۶.</ref>.


==== [[ادله نقلی]] شناخت امام ====
==== ادله نقلی شناخت امام ====
[[ادلۀ نقلی]] ضرورت شناخت امام عبارت است از:
[[ادلۀ نقلی]] ضرورت شناخت امام عبارت است از:
# '''شناخت امام، عامل شناخت و [[اطاعت از خداوند]]''': [[هدف از آفرینش]]، [[بندگی خداوند متعال]] است‌ و اساس و پایه بندگی، شناخت خداست. عالی‌ترین تبلور این [[معرفت]]، [[شناخت پیامبر]] {{صل}} و [[شناخت اوصیای پیامبر|اوصیای]] اوست. [[امام حسین]] {{ع}} به [[اصحاب امام حسین|اصحاب خود]] فرمود: «ای [[مردم]]! همانا خداوند متعال [[بندگان]] را نیافرید، مگر برای آنکه او را بشناسند. پس در آن هنگام که او را شناختند، بندگی او را خواهند کرد. و آن هنگام که او را [[بندگی]] کردند، با [[عبادت]] او از عبادت غیر او [[بی‌نیاز]] می‌گردند". شخصی‌ پرسید: "ای [[پسر رسول خدا]]! [[پدر]] و مادرم به فدایت، معنای [[شناخت خدا]] چیست؟" ایشان فرمود: "[[معرفت خدا]] عبارت است از اینکه [[اهل]] هر [[زمان]] امامی را که اطاعتش بر آنان [[واجب]] است، بشناسد»<ref>{{متن حدیث|أَیُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِیَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ... مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۹.</ref>.
# '''شناخت امام، عامل شناخت و [[اطاعت از خداوند]]''': هدف از آفرینش، [[بندگی خداوند متعال]] است‌ و اساس و پایه بندگی، شناخت خداست. عالی‌ترین تبلور این [[معرفت]]، [[شناخت پیامبر]] {{صل}} و [[شناخت اوصیای پیامبر|اوصیای]] اوست. [[امام حسین]] {{ع}} به [[اصحاب امام حسین|اصحاب خود]] فرمود: «ای [[مردم]]! همانا خداوند متعال [[بندگان]] را نیافرید، مگر برای آنکه او را بشناسند. پس در آن هنگام که او را شناختند، بندگی او را خواهند کرد. و آن هنگام که او را [[بندگی]] کردند، با [[عبادت]] او از عبادت غیر او [[بی‌نیاز]] می‌گردند". شخصی‌ پرسید: "ای [[پسر رسول خدا]]! [[پدر]] و مادرم به فدایت، معنای [[شناخت خدا]] چیست؟" ایشان فرمود: "[[معرفت خدا]] عبارت است از اینکه [[اهل]] هر [[زمان]] امامی را که اطاعتش بر آنان [[واجب]] است، بشناسد»<ref>{{متن حدیث|أَیُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِیَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ... مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۹.</ref>.
# '''[[جلوگیری از انحراف]] و [[جلوگیری از گمراهی|گمراهی]]''': [[ضرورت شناخت حضرت مهدی]] {{ع}} زمانی [[احساس]] می‌شود که [[انسان‌ها]] در اثر فاصله گرفتن از [[امام]] به [[فساد]] و گمراهی کشیده می‌شوند و برای [[رهایی]] از این دام خطرناک، راهی جز [[پیروی از امام]] نخواهد بود. [[امام کاظم]] {{ع}} می‌فرماید: «امام، [[حجت]] [[بندگان]] است، هر که او را رها کند، [[گمراه]] می‌شود و هر که همراه او باشد، [[نجات]] می‌یابد و [[رستگار]] می‌شود»<ref>معجم احادیث الإمام المهدی، ج ۴، ص ۱۴۸.</ref>.
# '''[[جلوگیری از انحراف]] و [[جلوگیری از گمراهی|گمراهی]]''': [[ضرورت شناخت حضرت مهدی]] {{ع}} زمانی [[احساس]] می‌شود که [[انسان‌ها]] در اثر فاصله گرفتن از [[امام]] به [[فساد]] و گمراهی کشیده می‌شوند و برای [[رهایی]] از این دام خطرناک، راهی جز [[پیروی از امام]] نخواهد بود. [[امام کاظم]] {{ع}} می‌فرماید: «امام، [[حجت]] [[بندگان]] است، هر که او را رها کند، [[گمراه]] می‌شود و هر که همراه او باشد، [[نجات]] می‌یابد و [[رستگار]] می‌شود»<ref>معجم احادیث الإمام المهدی، ج ۴، ص ۱۴۸.</ref>.
# '''[[شناخت امام]] مقدمۀ سایر [[معرفت‌ها]]''': تاکید ویژۀ [[روایات]] بر [[معرفت امام]] بدین سبب است که شناخت امام، کلید باقی معرفت‌ها حتی [[توحید]] است؛ زیرا اگرچه [[معرفت الهی]] اساس دیگر [[معارف]] است، اما [[تبیین حقایق توحیدی]] نیز در گرو شناخت امام و پیوند با اوست. به همین [[دلیل]]، [[امام صادق]] {{ع}} توصیه فرمود در [[زمان غیبت قائم]]، این [[دعا]] را زیاد بخوانید: «خدایا! خودت را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی، رسولت را نخواهم شناخت. خدایا! رسولت را به من بشناسان و گرنه حجتت را نخواهم شناخت. خدایا! حجتت را به من بشناسان و گرنه، از [[دین]] خود گمراه خواهم شد»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ. اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ. اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۷؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص۳۴۳؛ مصباح الزائر، ص ۳۱۲.</ref>. اگرچه این [[دعا]]، [[معرفت خدا]]، [[معرفت پیامبر|پیامبر]] و [[معرفت امام|امام]] را در پیوندی ناگسستنی معرفی کرده، اما تمرکز اصلی [[انسان منتظر]] را بر خواستۀ سوم، یعنی [[کسب معرفت امام عصر]] {{ع}} معطوف نموده است؛ زیرا رشتۀ [[دیانت]] و [[هدایت]] [[انسان]] در گرو [[معرفت حجت عصر]] است و آن دو معرفت نیز در سایۀ [[معرفت امام]] هستند، با اینکه از نظر رتبه، [[توحید]] و [[نبوت]]، مقدم بر [[امامت]] و ریشۀ آن به شمار می‌روند.
# '''[[شناخت امام]] مقدمۀ سایر [[معرفت‌ها]]''': تاکید ویژۀ [[روایات]] بر [[معرفت امام]] بدین سبب است که شناخت امام، کلید باقی معرفت‌ها حتی [[توحید]] است؛ زیرا اگرچه [[معرفت الهی]] اساس دیگر [[معارف]] است، اما [[تبیین حقایق توحیدی]] نیز در گرو شناخت امام و پیوند با اوست. به همین [[دلیل]]، [[امام صادق]] {{ع}} توصیه فرمود در [[زمان غیبت قائم]]، این [[دعا]] را زیاد بخوانید: «خدایا! خودت را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی، رسولت را نخواهم شناخت. خدایا! رسولت را به من بشناسان و گرنه حجتت را نخواهم شناخت. خدایا! حجتت را به من بشناسان و گرنه، از [[دین]] خود گمراه خواهم شد»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ. اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ. اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ، فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۷؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص۳۴۳؛ مصباح الزائر، ص ۳۱۲.</ref>. اگرچه این [[دعا]]، [[معرفت خدا]]، [[معرفت پیامبر|پیامبر]] و [[معرفت امام|امام]] را در پیوندی ناگسستنی معرفی کرده، اما تمرکز اصلی [[انسان منتظر]] را بر خواستۀ سوم، یعنی [[کسب معرفت امام عصر]] {{ع}} معطوف نموده است؛ زیرا رشتۀ [[دیانت]] و [[هدایت]] [[انسان]] در گرو [[معرفت حجت عصر]] است و آن دو معرفت نیز در سایۀ [[معرفت امام]] هستند، با اینکه از نظر رتبه، [[توحید]] و [[نبوت]]، مقدم بر [[امامت]] و ریشۀ آن به شمار می‌روند.
۱۰۷٬۱۸۸

ویرایش