نشانه‌های ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۲۰: خط ۲۰:
# ''' ظهور:''' از اصطلاحات بسیار رایج در "فرهنگ مهدویت" واژه "ظهور" است. این کلمه در اصطلاح، ظاهر شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از پنهان‌زیستی طولانی، برای [[قیام]] و برپایی [[حکومت عدل جهانی]] است. کلمه "ظهور" افزون بر آشکار شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}}، بر موارد دیگری چون آشکار شدن [[دولت حق]]<ref>امیر مؤمنان علی {{ع}} در خطبه‌ای می‌فرماید: {{متن حدیث|… سَیُحِق اللهُ الْحَق بِکَلِمَاتِهِ وَ یَمْحَقُ الْبَاطِلَ‌ها هَا طُوبَی لَهُمْ عَلَی صَبْرِهِمْ عَلَی دِینِهِمْ فِی حَالِ هُدْنَتِهِمْ وَ یَا شَوْقَاهْ إِلَی رُؤْیَتِهِمْ فِی حَالِ ظُهُورِ دَوْلَتِهِم}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۳.</ref>، آشکار شدن امر [[امامان معصوم]] {{ع}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۱۴؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۸۳.</ref> و [[پیروزی]] حضرت<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۵۰۷.</ref> به کار رفته است.
# ''' ظهور:''' از اصطلاحات بسیار رایج در "فرهنگ مهدویت" واژه "ظهور" است. این کلمه در اصطلاح، ظاهر شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} پس از پنهان‌زیستی طولانی، برای [[قیام]] و برپایی [[حکومت عدل جهانی]] است. کلمه "ظهور" افزون بر آشکار شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}}، بر موارد دیگری چون آشکار شدن [[دولت حق]]<ref>امیر مؤمنان علی {{ع}} در خطبه‌ای می‌فرماید: {{متن حدیث|… سَیُحِق اللهُ الْحَق بِکَلِمَاتِهِ وَ یَمْحَقُ الْبَاطِلَ‌ها هَا طُوبَی لَهُمْ عَلَی صَبْرِهِمْ عَلَی دِینِهِمْ فِی حَالِ هُدْنَتِهِمْ وَ یَا شَوْقَاهْ إِلَی رُؤْیَتِهِمْ فِی حَالِ ظُهُورِ دَوْلَتِهِم}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۳.</ref>، آشکار شدن امر [[امامان معصوم]] {{ع}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۱۴؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۸۳.</ref> و [[پیروزی]] حضرت<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۵۰۷.</ref> به کار رفته است.
# ''' [[قیام]]:''' از مشهورترین تعبیرها برای انقلاب جهانی حضرت مهدی {{ع}} "[[قیام]]" است. این واژه به معنای "ایستادن"<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۵، ص۳۴۵؛ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص ۱۵۳۱.</ref> و در اصطلاح عبارت از: نهضت جهانی حضرت مهدی {{ع}} در برابر [[ستمگران]]، برای برپایی [[قسط]] و [[عدل]] در سراسر کره [[زمین]] است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]]، ص۱۰۵-۱۱۳.</ref>.
# ''' [[قیام]]:''' از مشهورترین تعبیرها برای انقلاب جهانی حضرت مهدی {{ع}} "[[قیام]]" است. این واژه به معنای "ایستادن"<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۵، ص۳۴۵؛ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص ۱۵۳۱.</ref> و در اصطلاح عبارت از: نهضت جهانی حضرت مهدی {{ع}} در برابر [[ستمگران]]، برای برپایی [[قسط]] و [[عدل]] در سراسر کره [[زمین]] است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]]، ص۱۰۵-۱۱۳.</ref>.
== تفاوت نشانه‌های ظهور و شرایط ظهور ==
بحث [[علائم]] و [[نشانه‌های ظهور]] ارتباط بسیار نزدیکی با بحث [[شرایط ظهور]] دارد، لذا لازم است این دو واژه تعریف شود تا تفاوت آنها معلوم گردد. شرایط به معنای سبب‌ها و زمینه‌ها، به اموری گفته می‌شود که تحققِ مطلوب و مشروط، به وجود آنها بستگی دارد و تا اینها محقق نشوند، مشروط به وجود نمی‌آید. بر این اساس مراد از [[شرایط ظهور]] آن دسته از اموری هستند که تحقق [[ظهور]] وابسته به وجود آنهاست و تا آنها محقق نشوند [[ظهور]] نیز واقع نخواهد شد.
علائم به معنای نشانه‌ها، به اموری گفته می‌شود که نمایانگر مقصود و مطلوب هستند. به عبارت دیگر نشانه‌ پدیده‌ای است که با مقصود و مطلوب مرتبط بوده و ضمن آنکه [[آدمی]] را به سوی آن [[راهنمایی]] می‌کند، در مسیر بودن و نزدیک شدن به هدف را یادآور می‌شود. مراد از [[علائم ظهور]] آن دسته از حوادثی است که براساس [[بیان]] [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}}، قبل و یا در آستانۀ [[ظهور]] واقع خواهد شد و تحقق هر کدام نوید نزدیک شدن یا وقوع [[قیام]] [[امام مهدی]] {{ع}} را می‌دهد. در نتیجه [[علائم]] فقط کاشف از پدیده ظهورند<ref>ر.ک. [[سید محمد رضی آصف آگاه|آصف آگاه، سید محمد رضی]]، [[بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور (مقاله)|بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور]]، ص ۱۶۰ ـ ۱۶۱؛ [[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری (مقاله)|وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری]]، ص ۲۶۷.</ref> ولی شرایط محقق ظهورند. فایده دانستن [[شرایط ظهور]] آن است که [[انسان‌ها]] را برای فراهم کردن شرایط به تلاش و جنبش وا می‌دارد.<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج ۲، ص ۲۵۱ ـ ۲۵۲؛ [[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار]]، ص ۱۸ ـ ۲۰؛ [[بهروز محمدی|محمدی، بهروز]]، [[چلچراغ حکمت ج۱۰ (کتاب)|مهدویت]]، ج ۱۰، ص ۴۸؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۰۱ـ ۱۰۹؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۳۶ـ ۱۴۰؛ [[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری (مقاله)|وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری]]، ص ۲۶۷.</ref>
برخی از تفاوت‌هایی که میان [[شرایط ظهور]] و [[نشانه‌های ظهور]] گفته شده عبارت‌اند از:
# وابستگی [[ظهور]] به شرایط، یک نحوه وابستگی واقعی است، اما وابستگی به نشانه‏‌ها وابستگی از جهت [[کشف]] و اعلام است نه به عنوان یک [[امر]] واقعی و ارتباط حقیقی. نبود بعضی از شرایط موجب عدم [[ظهور]] است و نبود آنها [[کار]] [[ظهور]] و تحقق اهداف آن را که گسترش [[عدالت جهانی]] باشد مختل می‌‏سازد و خواه ناخواه برنامه‏ریزی [[کامل]] الهی برای تحقق این منظور ناتمام می‌‏ماند؛ اما نشانه، هیچ‏گونه دخالتی در اصل [[ظهور]] ندارد و فقط دلالتی بر [[ظهور]] داشته و موجب [[آگاهی]] و اطلاع [[مردم]] از [[ظهور]] می‌‏شود. البته باید توجه داشت بعضی از نشانه‌‏ها خود جزئی از شرایط هستند، مثلاً وجود [[دجال]] و یا [[قتل نفس زکیه]]؛ از پی‏امدها و نتایج دوران فتنه‌‏ها و انحرافاتی است که وسیله‏‌ای برای [[آزمایش]] [[مردم]] و یکی از [[شرایط ظهور]] است. بنابراین بین این گونه نشانه‌‏ها و بعضی شرایط ارتباطی محکم و رابطه‌‏ای لازم وجود دارد.
# علائم [[ظهور]] عبارت است از چندین رویداد و حادثه که گاهی نیز به طور پراکنده پدید آمده و تنها ارتباط واقعی که بین آنها و [[ظهور]] وجود دارد، این است که همۀ آنها پیش از [[ظهور]] تحقق می‌‏یابند، و به همین جهت در [[روایات]] به عنوان علامت مطرح شده‌‏اند. اما [[شرایط ظهور]] به اعتبار برنامه‏‌ریزی طولانی الهی، با [[ظهور]] رابطۀ واقعی داشته و سبب پیدایش آن هستند.
# علامت [[ظهور]]، رویدادی است که ادامه و گسترش ندارد و هر اندازه به طول انجامد در نهایت دوامی نخواهد داشت؛ بر خلاف شرایط که مستلزم بقا و تداوم است، و بر طبق برنامه‌‏ریزی الهی تا هنگام ظهور حضرت آن شرایط پدید آمده می‌‏بایست باقی باشد تا نتیجه خود را بدهد و [[ظهور]] تحقق یابد.
# تمامی علامات پیش از [[ظهور]] پدید آمده و از بین می‌‏رود؛ لکن شرایط به طور [[کامل]] به وجود نمی‌‏آیند مگر نزدیک [[ظهور]] و یا به هنگام وقوع آن و ممکن نیست از بین بروند و الا لازم می‌‏آید شرط از مشروط جدا شده و نتایج با مقدمات ارتباط و پیوستگی نداشته باشند و وقوع چنین چیزی محال است. البته از جهتی دیگر این مورد وجه مشترک بین [[علائم]] و [[شرایط ظهور]] است زیرا هر دو قبل از [[ظهور]] حضرت محقق می‌‌شوند، زیرا اگر قبل از تحقق شرایط و [[نشانه‌ها]] [[ظهور]] انجام بگیرد لازم می‌آید که مشروط پیش از آن که شرطش وجود یابد، تحقق پذیرد... و همچنین علاماتی که درستی آن محرز شده است، [[دروغ]] از کار درآید.
# شرایط [[ظهور]] در برنامه‌‏ریزی الهی دخیل هستند و می‌‏بایست مورد توجه قرار گیرند؛ زیرا فرا رسیدن روز [[موعود]] متوقف بر آنها است، لکن نشانه‏‌ها هیچ‏‌گونه دخالتی در این مسیر ندارند بلکه فایدۀ مهم آنها این است که [[مسلمان‌ها]] را از وجود آن روز [[آگاه]] ساخته و ذهن آنها را برای استقبال از آن روز آماده می‌‏سازند.
# نشانه‌‏های [[ظهور]] را می‌‏توان شناسایی کرد و می‏‌توانیم بفهمیم کدام یک از آنها تاکنون موجود شده و کدام یک هنوز موجود نگشته، اما در مورد شرایط، نمی‏‌توان به تمام شرایط در یک زمان دست یافت و یا آنها را حاصل کرد؛ زیرا برخی از شرایط، وجود تعداد کافی از افراد آزموده و با [[اخلاص]] در سطح جهانی بوده و بررسی درست و شناسائی آنها برای اشخاص عادی امکان‏پذیر نیست.
# تحقق هم زمان همۀ نشانه‌ها یا گردآمدن آنها در یک زمان [[ضرورت]] ندارد، نشانه‌ها می‌توانند با فاصله‌های بسیار اتفاق افتند و در زمان واحد گرد نیایند، ولی شرایط چنین نیستند؛ در نهایت باید تمام شرایط با هم محقق شوند و در یک زمان اجتماع کنند تا [[ظهور]] پدید آید.
# [[انسان]] نسبت به [[شرایط ظهور]]، [[تکلیف]] دارد و باید زمینه‌های تحقق آن را مهیا سازد بر خلاف [[علایم ظهور]] که نسبت به ایجاد آن [[وظیفه]] ایی ندارد.
# [[درک]] [[شرایط ظهور]] نیازی به بیان [[خداوند متعال]] ندارد و [[عقل]] آدمی آن را می‌فهمد؛ ولی [[علائم ظهور]] نیازمند بیان [[خداوند متعال]] است؛ چون یک نوع پیشگویی بوده و [[درک]] آن از توان [[عقل]] خارج است.
# [[شرایط ظهور]] با هم ارتباط متقابل و واقعی دارند، حال آن‏‌که ارتباط خاصی میان نشانه‏‌های [[ظهور]] مشاهده نمی‏‌شود.
# [[شرایط ظهور]] باید مداومت داشته باشند و شرط بقای ظهورند، حال آنکه نشانه‏‌های [[ظهور]] در زمانی خاص رخ می‏‌دهند و نه [[لزوم]] و نه امکان دارد که آن شرایط در مدت زمانی طولانی واقع شوند و وقوع آنها ادامه یابد.
# همه [[شرایط ظهور]] باید متحقق باشند؛ با آنکه نشانه‏‌های [[ظهور]] لازم نیست که همه‏‌شان رخ بدهند و تنها حدوث [[علایم حتمی]] کافی است و بقیه به [[نزدیکی ظهور]] دلالت می‏‌کنند و اگر [[پیش از ظهور]] رخ ندهند، مشکلی در امر [[ظهور]] پیش نمی‏‌آید<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص ۳۹۹ ـ ۴۹۵؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج ۲، ص ۲۹ ـ ۳۰؛ [[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص ۲۳۷ ـ ۲۳۸؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]، ص ۱۳ و ۱۴؛ [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۲۲۲ ـ ۲۲۳؛ [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۱۸؛ [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت دوران ظهور (کتاب)|مهدویت دوران ظهور]]، ص ۲۳ و ۲۶ و ۳۳ ـ ۳۷؛ [[سید محمد رضی آصف آگاه|آصف آگاه، سید محمد رضی]]، [[بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور (مقاله)|بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور]]، ص ۱۶۰ ـ ۱۶۱.</ref>.


== کارکرد نشانه‌های ظهور ==
== کارکرد نشانه‌های ظهور ==
۱۱۵٬۹۸۵

ویرایش