سیاست‌های اداری امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حلیة الأولیاء (کتاب)|حلیة الأولیاء]]- به [[نقل]] از [[عبد الواحد دمشقی]]-: حَوشبِ خیری، در [[جنگ صفین]]، [[علی]] {{ع}} را ندا داد و گفت: ای [[فرزند]] [[ابو طالب]]! از ما دست بردار. از تو می‌خواهیم که [[خداوند]] را در خون‌های ما و خودت منظور داری. ما تو را با [[سرزمین]] [[عراق]]، رها می‌کنیم و تو ما را با [[سرزمین]] [[شام]]، رها کن و [[خون]] [[مسلمانان]] را [[حفظ]] نما. [[علی]] {{ع}} فرمود: "هرگز، ای [[فرزند]] ام ظَلیم! [[سوگند]] به [[خداوند]]، اگر برای [[سازش]] در [[دین]] [[خداوند]]، راهی می‌جُستم، بدان عمل می‌کردم و هزینه‌اش بر من آسان‌تر بود؛ ولی [[خداوند]] نمی‌پسندد که [[پیروان]] [[قرآن]]، [[سازش]] و [[سکوت]] کنند، در حالی که [[خداوند]]، [[معصیت]] می‌شود"<ref>حلیة الأولیاء، ج ۱، ص ۸۵.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref>

[[امام علی]] {{ع}}‌- در سفارش‌نامه‌اش به [[مالک اشتر]]-:... کار هرروز را در همان روز انجام بده؛ چرا که هر روز، کار خود را دارد... از شتاب در کارهایی که هنگام انجام دادن آن نرسیده، و از [[سستی]] در آن وقتی که انجام دادنش ممکن گردیده، یا [[اصرار]] بی‌جا به هنگامی که ناشناخته و مبهم است، و یا [[سستی]] به هنگامی که روشن و آشکار است، بپرهیز! هر کاری را در جای آن بِنه و هر کاری را به هنگام آن، بگزار<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- فی عَهدِهِ إلی‌ مالِک الأَشتَرِ-: وأمضِ لِکل یومٍ عَمَلَهُ؛ فإِن لِکل یومٍ ما فیهِ... إیاک وَالعَجَلَةَ بِالامورِ قَبلَ أوانِها، أوِ التسَقطَ فیها عِندَ إمکانِها، أو اللجاجَةَ فیها إذا تَنَکرَت، أوِ الوَهنَ عَنها إذا استَوضَحَت. فَضَع کل أمرٍ مَوضِعَهُ، وأوقِع کل أمرٍ مَوقِعَهُ}} (نهج البلاغة، نامه ۵۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref>