اثبات امامت امام علی در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

در حدیث دیگری که در سند آن چندین بانو از [[نوادگان]] [[فاطمه]]{{س}} قرار دارند، [[روایت]] شده است: از پدرم [[رسول خدا]]{{صل}} شنیدم که فرمود: در [[سفر]] [[معراج]] به [[آسمان‌ها]] گردش نمودم تا داخل [[بهشت]] گردیدم در آن هنگام قصری را دیدم که بر در ورودی آن، پرده‌ای آویخته بود. سرم را بالا نمودم دیدم بر در آن نوشته است: {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِيٌّ وَلِيُّ الْقَوْمِ‌}}<ref>بحار الأنوار، ج۶۵، ص٧٧؛ عوالم العلوم، ج۱۱، قسم ۲، ص٨٧۵.</ref>؛ خدایی جز [[خدای یکتا]] نیست. محمد فرستاده اوست. علی [[سرپرست]] [[قوم]] است.<ref>[[محمد حیدر مظفری|مظفری، محمد حیدر]]، [[امامت در بیان حضرت فاطمه (کتاب)|امامت در بیان حضرت فاطمه]]، ص ۱۰۵.</ref>

[[ولایت]]، پرتوی درخشان و یکی از مهمترین و کارآمدترین شئونات [[امامت]] است. [[امام زمان]] هر عصری به عنوان ولی و سرپرست [[انسان‌ها]] دارای [[اولویت]] در [[تصرف]] به امورات آنها می‌باشد. طرح ولی و [[ولایت در قرآن]]، [[سنّت]] و نیز در میان [[اهل لغت]]، تنها طرح یک مفهوم خاص و شرح لفظ نیست؛ بلکه [[بسترسازی]] برای یک [[عقیده]] [[پایدار]] است که در آن مسئله [[رهبری]] و [[سرپرستی]] [[مردم]] پس از رسول خدا{{صل}} مطرح شده است. معنای [[حقیقی]] و شایع ولی و ولایت؛ همان سرپرستی و [[صاحب اختیار]] بودن است و معانی دیگر مجازی است که باز هم به نحوی به همان معنای حقیقی سرپرست بودن برمی‌گردد<ref>لسان العرب، ج١۵، ص۴١٠؛ مصباح المنیر، ج۲، ص٣۵٠؛ ابن اثیر، النهایه، ج۵، ص٢٢٨؛ مجمع البحرین، ج۴، ص۵۵۴؛ التحقیق، ج١٣، ص٢٠۴؛ بحار الانوار، ج۷۸، ص۱۸۳؛ تفسیر القرآن، ج۳، ص۴؛ الشافی فی الامامة، ج۳، ص۵٠؛ مسائل العکبریه، ص۵٠.</ref>.

از [[عمران بن حصین]] نقل شده است که رسول خدا{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ عَلِيّاً مِنِّي وَ أَنَا مِنْهُ وَ هُوَ وَلِيُّ كُلِّ مُؤْمِنٍ}}<ref>نسائی، سنن الکبری، ج۵، ص۴۵؛ مسند احمد، ج۵، ص۲۵۱؛ تاریخ بغداد، ج۴، ص۳۳۹.</ref>؛ همانا علی از من است و من از علی (یعنی [[هدف]] من و علی{{ع}} یکی است) و علی [[سرپرست مؤمنان]] است.