←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
قیس بن مسهر صیداوی<ref>نام وی را بشر (اخبارالطوال، ص۲۹۹) و نام پدرش را مطهر (الامام الحسین و اصحابه، ص۲۱) و یا مطهر (عاشورا چه روزیست، ص۲۲۷). و یا مظهر (عاشورا چه روزیست، ص۲۵۵). و یا مهر (آرامگاههای خاندان پاک پیامبر {{صل}}، ص۲۳۹) نیز گفتهاند.</ref> از شهدای [[نهضت]] [[امام حسین]] {{ع}} که پیش از [[عاشورا]] در [[کوفه]] به [[شهادت]] رسید. [[قیس]]، از جوان‌مردان [[شجاع]] [[کوفه]] و از اشراف طایفۀ [[بنی اسد]] و یکی از نامه‌رسانان [[مردم کوفه]] به [[امام حسین]] {{ع}} بود. همراه [[مسلم بن عقیل]] از [[مکّه]] به [[کوفه]] آمد. پس از مدّتی نامۀ [[مسلم]] را که حاوی خبر [[بیعت]] [[کوفیان]] بود به [[مکّه]] برد و به [[سید الشهدا]] {{ع}} [[تسلیم]] کرد. [[امام حسین]] {{ع}} در منزلگاه "بطن الرّمه" (مکانی در منطقۀ حاجز) نامه‌ای خطاب به [[کوفیان]] نوشت که در آن، خبر از حرکت خویش به سوی [[کوفه]] بود. [[نامه]] را به [[قیس بن مسهر]] سپرد تا به [[کوفه]] برساند. | |||
[[قیس]] در منطقۀ قادسیّه، توسّط [[حصین بن نمیر]] که از [[سران سپاه کوفه]] بود دستگیر شد. برای اینکه مضمون [[نامه]] و [[اسامی]] اشخاص به [[دست]] [[دشمن]] نیفتد، قیس بن مسهّر [[نامه]] را از بین برد. او را نزد [[عبید الله بن زیاد]] بردند. تلاش [[والی کوفه]] برای دستیابی به نام کسانی که مخاطب [[نامه]] بودند بی‌نتیجه ماند<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۶۲؛ انصار الحسین، ص۱۰۷.</ref>. [[ابن زیاد]] از او خواست که یا نام اشخاص را بگوید یا بر [[منبر]] رود و در حضور [[مردم]] [[حسین بن علی]] {{ع}} و [[امام حسن]] {{ع}} و [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} را [[لعن]] کند وگرنه کشته خواهد شد. وی رفتن بر [[منبر]] را پذیرفت، امّا وقتی شروع به سخن کرد، پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]]، بر [[حسین بن علی]] {{ع}} و [[امام مجتبی]] {{ع}} و [[امیر المؤمنین]] {{ع}} [[رحمت]] فرستاد و [[عبید الله زیاد]] و پدرش را [[لعنت]] کرد و [[مردم]] را به [[یاری]] [[سید الشهدا]] فرا خواند. | [[قیس]] در منطقۀ قادسیّه، توسّط [[حصین بن نمیر]] که از [[سران سپاه کوفه]] بود دستگیر شد. برای اینکه مضمون [[نامه]] و [[اسامی]] اشخاص به [[دست]] [[دشمن]] نیفتد، قیس بن مسهّر [[نامه]] را از بین برد. او را نزد [[عبید الله بن زیاد]] بردند. تلاش [[والی کوفه]] برای دستیابی به نام کسانی که مخاطب [[نامه]] بودند بی‌نتیجه ماند<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۶۲؛ انصار الحسین، ص۱۰۷.</ref>. [[ابن زیاد]] از او خواست که یا نام اشخاص را بگوید یا بر [[منبر]] رود و در حضور [[مردم]] [[حسین بن علی]] {{ع}} و [[امام حسن]] {{ع}} و [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} را [[لعن]] کند وگرنه کشته خواهد شد. وی رفتن بر [[منبر]] را پذیرفت، امّا وقتی شروع به سخن کرد، پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]]، بر [[حسین بن علی]] {{ع}} و [[امام مجتبی]] {{ع}} و [[امیر المؤمنین]] {{ع}} [[رحمت]] فرستاد و [[عبید الله زیاد]] و پدرش را [[لعنت]] کرد و [[مردم]] را به [[یاری]] [[سید الشهدا]] فرا خواند. | ||