اسلام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

مرتبه سوم از اسلام، دنباله و لازمه همان مرتبه دوم ایمان است. وقتی [[نفس آدمی]] با ایمان ذکر شده [[انس]] گرفت و متخلق به [[اخلاق]] آن شد، خود به خود سایر قوای منافی با آن، از قبیل [[قوای حیوانی]] و سبعی، برای نفس رام و منقاد می‌شود و آن قوایی که متمایل به هوس‌های [[دنیایی]] و زینت‌های فانی و ناپایدار آن می‌شوند، آرام گرفته و نفس به آسانی می‌تواند از [[سرکشی]] آنها جلوگیری کند. اینجاست که [[آدمی]] آن چنان [[خدا]] را [[بندگی]] می‌کند که گویی او را می‌بیند و اگر خدا را نمی‌بیند، به این [[باور]] و [[یقین]] رسیده است که خدا او را می‌بیند. این مرتبه، همان «[[مقام احسان]]» در [[روایات]] است؛ چنان که [[رسول اکرم]] {{صل}} به جناب [[ابوذر]] فرمود: {{متن حدیث|يَا أَبَا ذَرٍّ، اعْبُدِ اللَّهَ كَأَنَّكَ‏ تَرَاهُ‏، فَإِنْ كُنْتَ لَا تَرَاهُ فَإِنَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) يَرَاكَ}}<ref>الأمالی (للطوسی) (ط. دار الثقافة، ۱۴۱۴ ه. ق.)، ص۵۲۶.</ref>.