←معناشناسی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
مفهوم متعارف اَدَب نیز با معنای لغوی آن ارتباط دارد. گویا، [[ادب]] سفره‌ای از [[نیکی‌ها]] است که [[مردم]] بر گرد آن جمع می‌شوند و همگان آن را [[نیکو]] می‌شمارند<ref>مقاییس‌اللغه، ج۱، ص۷۴.</ref>. | مفهوم متعارف اَدَب نیز با معنای لغوی آن ارتباط دارد. گویا، [[ادب]] سفره‌ای از [[نیکی‌ها]] است که [[مردم]] بر گرد آن جمع می‌شوند و همگان آن را [[نیکو]] می‌شمارند<ref>مقاییس‌اللغه، ج۱، ص۷۴.</ref>. | ||
این واژه در | این واژه در فارسی، با کلمات متعدّد دیگری مانند [[فرهنگ]]، هنر، خم و چم، [[حُسن]] [[معاشرت]]، [[حُسن]] محضر، طور پسندیده، [[حرمت]]، پاس و... ، پیوند معنایی دارد<ref>لغت‌نامه، ج۱، ص۱۳۱۳.</ref>. تعاریف متعدّدی از این واژه در فرهنگ‌نامه‌های فارسی ارائه شده که در عمده آنها، به عناصری مانند: [[نیکی]] احوال و [[رفتار]]<ref>لغت‌نامه، ج۱، ص۱۳۱۳.</ref> پسندیده و شایسته بودن<ref>لغت‌نامه، ج۱، ص۱۳۱۳.</ref> و [[حُسن]] [[معاشرت]] و رعایت [[حرمت]] اشخاص<ref>فرهنگ فارسی، ص۱۷۸.</ref> توجّه شده است<ref>[[محمد ابوطالبی|ابوطالبی، محمد]]، [[ادب (مقاله)|مقاله «ادب»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۲]]، ص ۳۹۰.</ref>. | ||
== [[ادب]] در [[قرآن]] == | == [[ادب]] در [[قرآن]] == | ||