←نخست: وضعیت کلی امنیت در زمان حکومت بنیامیه
خط ۲: | خط ۲: | ||
===نخست: وضعیت کلی امنیت در زمان حکومت بنیامیه=== | ===نخست: وضعیت کلی امنیت در زمان حکومت بنیامیه=== | ||
# '''شرایط سیاسی اجتماعی جامعه اسلامی''': | # '''شرایط سیاسی اجتماعی جامعه اسلامی''': | ||
## '''نبود آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فردی مردم در زمان بنیامیه''': در زمان حکومت معاویه و پس از او یزید، آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فردی مردم به شدت محدود شده بود. از لحاظ سیاسی، هرگونه اعتراض و مخالفت با حکومت بنی امیه، به شدت سرکوب میشد. مخالفان و منتقدان سیاسی اغلب زندانی یا تبعید میشدند. آزادی بیان و اظهارنظر وجود نداشت و تمامی مکاتبات و نامهنگاریها تحت کنترل شدید نیروهای امنیتی حکومت بود. حاکم اسلامی بر اساس حکم الهی شرعی انتخاب نمیشد و خلفای بنی امیه با زور به قدرت میرسیدند. همچنین: والیان و کارگزاران نظام بر اساس معیارهای درستی گمارده نمیشدند. از لحاظ اجتماعی نیز، آزادیهای اجتماعی و فرهنگی مردم به شدت محدود شده بود. اجتماعات و گردهماییهای غیرهمسو با حاکمیت بنیامیه به شدت مورد حساسیت سلطهگران بود. مخالفان سیاسی و اقلیتهای مذهبی و قومی تحت ستم و آزار بودند. همچنین آزادیهای فردی نیز پایمال میشد | ## '''نبود آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فردی مردم در زمان بنیامیه''': در زمان حکومت معاویه و پس از او یزید، آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فردی مردم به شدت محدود شده بود. از لحاظ سیاسی، هرگونه اعتراض و مخالفت با حکومت بنی امیه، به شدت سرکوب میشد. مخالفان و منتقدان سیاسی اغلب زندانی یا تبعید میشدند. آزادی بیان و اظهارنظر وجود نداشت و تمامی مکاتبات و نامهنگاریها تحت کنترل شدید نیروهای امنیتی حکومت بود. حاکم اسلامی بر اساس حکم الهی شرعی انتخاب نمیشد و خلفای بنی امیه با زور به قدرت میرسیدند. همچنین: والیان و کارگزاران نظام بر اساس معیارهای درستی گمارده نمیشدند. از لحاظ اجتماعی نیز، آزادیهای اجتماعی و فرهنگی مردم به شدت محدود شده بود. اجتماعات و گردهماییهای غیرهمسو با حاکمیت بنیامیه به شدت مورد حساسیت سلطهگران بود. مخالفان سیاسی و اقلیتهای مذهبی و قومی تحت ستم و آزار بودند. همچنین آزادیهای فردی نیز پایمال میشد. شهروندان امنیت جانی و مالی لازم را نداشتند. شکنجه و زندان بدون محاکمه، امری عادی بود. بنابراین میتوان گفت که در دوران بنی امیه، آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فردی مردم به شدت نقض میشد و جامعه در یک فضای خفقان، اختناق و بیعدالتی به سر میبرد. حکومت مستبد بنی امیه مانع از بروز آزادیهای مشروع مردم میشد. | ||
## '''نبود امنیت جانی و مالی مردم تحت حاکمیت بنیامیه''': در دوران حکومت معاویه و یزید، امنیت جانی و مالی مردم به شدت تهدید میشد و مردم از امنیت لازم برخوردار نبودند. از لحاظ جانی، مخالفان و منتقدان حکومت همواره در معرض خطر جانی قرار داشتند. شکنجه، زندان و اعدامهای خودسرانه امری عادی به شمار میرفت. حتی شهروندان عادی نیز از امنیت جانی برخوردار نبودند و گاه به بهانههای واهی زندانی یا مجازات میشدند. از لحاظ مالی نیز وضعیت نابسامان بود. مأموران حکومتی به صورت خودسرانه اموال و دارایی مردم را غارت میکردند. مالیاتهای سنگین بر مردم تحمیل میشد و ثروتهای عمومی توسط حکام بنی امیه غارت میگردید. دزدی و راهزنی نیز رواج داشت. علاوه بر اینها، نبود نهادها و سازوکارهای حقوقی و قضایی مناسب برای حفاظت از جان و مال مردم، وضعیت را بدتر میکرد. در مجموع، میتوان گفت که در دوران بنی امیه، مردم فاقد ابتداییترین حقوق شهروندی بودند و نه جان و نه مال آنان در امان نبود. این وضعیت نشاندهنده فقدان امنیت اجتماعی در آن زمان است. | ## '''نبود امنیت جانی و مالی مردم تحت حاکمیت بنیامیه''': در دوران حکومت معاویه و یزید، امنیت جانی و مالی مردم به شدت تهدید میشد و مردم از امنیت لازم برخوردار نبودند. از لحاظ جانی، مخالفان و منتقدان حکومت همواره در معرض خطر جانی قرار داشتند. شکنجه، زندان و اعدامهای خودسرانه امری عادی به شمار میرفت. حتی شهروندان عادی نیز از امنیت جانی برخوردار نبودند و گاه به بهانههای واهی زندانی یا مجازات میشدند. از لحاظ مالی نیز وضعیت نابسامان بود. مأموران حکومتی به صورت خودسرانه اموال و دارایی مردم را غارت میکردند. مالیاتهای سنگین بر مردم تحمیل میشد و ثروتهای عمومی توسط حکام بنی امیه غارت میگردید. دزدی و راهزنی نیز رواج داشت. علاوه بر اینها، نبود نهادها و سازوکارهای حقوقی و قضایی مناسب برای حفاظت از جان و مال مردم، وضعیت را بدتر میکرد. در مجموع، میتوان گفت که در دوران بنی امیه، مردم فاقد ابتداییترین حقوق شهروندی بودند و نه جان و نه مال آنان در امان نبود. این وضعیت نشاندهنده فقدان امنیت اجتماعی در آن زمان است. | ||
## '''سرکوب مخالفان و معترضان به حکومت بنیامیه''': دستگاه حاکمیت معاویه و یزید با هرگونه اعتراض و مخالفتی به شدت برخورد میکرد و معترضان و مخالفان را سرکوب مینمود. مخالفان سیاسی بنی امیه مانند شیعیان و علویان به شدت مورد آزار و اذیت قرار میگرفتند. بسیاری از آنها زندانی یا تبعید میشدند و خانوادههایشان نیز مورد آزار قرار میگرفت. شکنجه و اعدام مخالفان امری عادی به شمار میرفت. حتی معترضان عادی نیز از سرکوب در امان نبودند. هرگونه اعتراضی نسبت به وضعیت نابسامان معیشتی و اجتماعی با زور سرکوب میشد. معترضان به زندان افکنده میشدند یا مورد ضرب و شتم قرار میگرفتند. رهبران مذهبی منتقد نیز هدف حملات و فشارهای بنی امیه قرار میگرفتند. بسیاری از علما زندانی یا تبعید شدند. مراکز مذهبی منتقد نیز تعطیل یا ویران میشد. بنابراین باید گفت که بنی امیه با سرکوب خشونتآمیز معترضان و منتقدان، زمینه را برای هرگونه اعتراض مسالمتآمیز علیه خود مسدود کرده بود. | ## '''سرکوب مخالفان و معترضان به حکومت بنیامیه''': دستگاه حاکمیت معاویه و یزید با هرگونه اعتراض و مخالفتی به شدت برخورد میکرد و معترضان و مخالفان را سرکوب مینمود. مخالفان سیاسی بنی امیه مانند شیعیان و علویان به شدت مورد آزار و اذیت قرار میگرفتند. بسیاری از آنها زندانی یا تبعید میشدند و خانوادههایشان نیز مورد آزار قرار میگرفت. شکنجه و اعدام مخالفان امری عادی به شمار میرفت. حتی معترضان عادی نیز از سرکوب در امان نبودند. هرگونه اعتراضی نسبت به وضعیت نابسامان معیشتی و اجتماعی با زور سرکوب میشد. معترضان به زندان افکنده میشدند یا مورد ضرب و شتم قرار میگرفتند. رهبران مذهبی منتقد نیز هدف حملات و فشارهای بنی امیه قرار میگرفتند. بسیاری از علما زندانی یا تبعید شدند. مراکز مذهبی منتقد نیز تعطیل یا ویران میشد. بنابراین باید گفت که بنی امیه با سرکوب خشونتآمیز معترضان و منتقدان، زمینه را برای هرگونه اعتراض مسالمتآمیز علیه خود مسدود کرده بود. |