نفی سخن‌چینی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

آنان که نقّال سخنان مردمی به سوی مردمی دیگر به منظور ایجاد [[تباهی]] و تیرگی میان آنانند [[پست‌ترین]] گناهکارانند. به چنین اشخاصی نباید اعتنایی شود، بلکه باید از هر جامعه‌ای طرد شوند و افراد [[جامعه]] نه به سخن آنان گوش سپارند و نه در عملی پیرویشان کنند<ref>ر. ک: تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۷۱-۳۷۲.</ref>، که آنان مایه تیرگی و جدایی جامعه‌اند. از [[رسول خدا]] {{صل}} [[روایت]] شده است که درباره چنین کسان فرمود: {{متن حدیث|أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ‏ بِشِرَارِكُمْ‏ قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ- قَالَ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِيمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَيْنَ الْأَحِبَّةِ الْبَاغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَايِبَ}}<ref>«آیا شما را به بدترینتان آگاه نکنم؟ [گفتند: چرا ای رسول خدا. فرمود:] آنان که به سخن‌چینی روند و میانه دوستان جدایی افکنند و از پاکان عیب‌جویی کنند». الکافی، ج۲، ص۳۶۹؛ قریب به همین: من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۷۵؛ کشف الریبة، ص۴۱-۴۲.</ref>.