اصلاح اقتصادی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از نگاه امام، [[اسراف]] (به ویژه در مصرف)، افزون بر آثار منفی اقتصادی، گناهی است که با اصالت دادن به آخرت ناسازگار است؛ بنابراین، پرهیز از اسراف و [[تبذیر]]، یکی از آثار عملی نگرش جمع بین [[دنیا]] و [[آخرت]] از دید او به شمار می‌رود. حضرت، [[اقتصاد]] و [[میانه‌روی]] در [[زندگی]] و [[مصرف]] را موجب آماده شدن برای مقابله با پیامدهای ناگوار زندگی می‌داند<ref>غررالحکم، ح۲۹۶.</ref>؛ به طوری که اگر [[انسان]] در چارچوب میانه‌روی معقول مصرف نکند، [[اسراف]] او را از بین می‌برد<ref>غررالحکم، ح۲۷۴.</ref>. این امام همام به اندازه نگه داشتن در زندگی (به ویژه مصرف) تأکید کرده و آن را «نصف العیش» خوانده است<ref>تحف العقول، ص۱۵۸.</ref>.<ref>[[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)| دانشنامه امام علی ج۷]]، ص ۱۴۹.</ref>