اثبات نقلی ضرورت امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[آیه اولی الامر]]: از آیاتی که دلالت بر ضرورت امامت می‌کند آیه اولی الامر است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref>. [[خداوند]] در این آیه، در کنار [[اطاعت]] از خود و [[پیامبر]]، [[اطاعت از اولی الامر]] را [[واجب]] نموده است و [[مؤمنین]] را [[مأمور]] به [[تبعیت]] از [[اولی الامر]] می‌‌کند و روشن است وجوب اطاعت از اولی الامر، فرع بر اصل وجود آنهاست<ref>شرح المقاصد، ج۵، ص۲۳۹؛ تلخیص المحصل، ص۴۰۷.</ref>.<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص۲۵۷.</ref>

# [[آیه صادقین]]: از دیگر آیاتی که دلالت بر [[ضرورت وجود امام]] می‌‌کند و برخی از اندیشمندان امامیه بدان استناد کرده‌اند<ref>عماد الدین طبری، تحفة الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار، ص۱۵۴؛ بحار الأنوار، ج۲۴ ص۳۵؛ ملا مهدی نراقی‏‏، أنیس الموحدین، ص۱۹۳؛ مکارم شیرازی‏، ناصر، آیات ولایت در قرآن، ص۱۳۳؛ میلانی‏، سید علی، تشیید المراجعات و تفنید المکابرات، ج۲، ص۷۹.</ref>، [[آیه صادقین]] است. [[خداوند متعال]] در این [[آیه]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید!» سوره توبه، آیه ۱۱۹.</ref>. در این آیه [[خداوند]] [[دستور]] به همراهی با صادقین می‌‌دهد. همراهی با صادقین، مستلزم [[تبعیت]] و [[پیروی]] از آنان در همه امور است، بنابراین ضروری‌ست در هر زمانی صادقانی وجود داشته باشند تا [[امر خداوند]] به [[همراهی]] با آنان، محقق شود. مراد از راستگویانی که [[مؤمنان]] باتقوا باید با آنان معیت و همراهی داشته باشند نمی‌تواند غیر از هادیان الهی و [[امامان معصوم]] باشد، یعنی کسانی که در اعلا [[درجه]] [[صدق]] و [[راستگویی]] قرار دارند؛ لذا وقتی از [[امام رضا]] {{ع}} در مورد آیه سوال شد؛ حضرت فرمودند "مراد از [[صادقین]] [[امامان]] شما هستند و [[طاعت]] آنان [[گواه]] [[راستی]] و [[صداقت]] آنان است"<ref>{{متن حدیث|عن ابن أبی نصر عن أبی الحسن الرضا {{ع}} قال: سألته عن قول الله عز و جل‏ یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین‏ قال الصادقون هم الأئمة و الصدیقون‏ بطاعتهم}}‏؛ کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، ج۱ ص۲۰۸.</ref>.<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، [[امامت‌پژوهی (کتاب)|امامت‌پژوهی]]، ص ۲۵۵؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)| معارف و عقاید ۵ ج۱]]، ص۱۲۵ ـ ۱۲۹.</ref>

# [[آیه هدایت]]: از آیاتی که [[ضرورت وجود امام]] معصوم در هر [[عصر]] و زمان استفاده می‌‌شود آیه هدایت است. در [[سوره رعد]] خطاب به [[پیامبر]] {{صل}} آمده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. برای هر گروهی، [[هدایت کننده]]‌ای هست. خداوند در این [[آیه]]، به صورت مجمل به حضور دائمی و همیشگی هادیان و رهنمایان خود بر روی [[زمین]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، [[معارف کلامی شیعه (کتاب)|معارف کلامی شیعه]]، ص۱۰۳.</ref>. با توجه به اینکه، کلمه «هاد» مطلق است معنایش این می‌‌شود که در هر زمانی یک [[هادی]] وجود دارد که در هر مسأله‌ای ما را به [[امر الهی]] [[هدایت]] می‌‌کند و هیچ اشتباهی در هدایتش وجود ندارد. بنابراین [[هدایت امت]] به عهده امامانی است که از طرف [[خداوند]] [[انتخاب]] شده است<ref>ر.ک: [[توفیق اسداف|اسداف، توفیق]]، [[ضرورت وجود دائمی امام در منابع فریقین (مقاله)|ضرورت وجود دائمی امام در منابع فریقین]]، ص۹۱؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[قرآن و وجود امام مهدی (مقاله)| قرآن و وجود امام مهدی]]، ص۱۵۵.</ref>.