ثروت‌اندوزی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

اسلام همان‌گونه که خواهان کار و [[تولید ثروت]] و سرمایه برای دستیابی به [[حکمت]] و [[فلسفه آفرینش]] است، همان اندازه از [[مال]] اندوزی [[بیزاری]] می‌‌جوید و هرگونه [[کنزاندوزی]] را [[حرام]] و [[گناه]] برمی شمارد؛ زیرا چنین رویکرد و حرکتی موجب می‌‌شود تا [[ثروت]] در دست یک عده انباشته شود و دیگران از [[نعمت]] و [[مواهب الهی]] [[محروم]] شده و نتوانند از آن برای [[رشد]] و تعالی خویش استفاده کنند و به [[کمالات]] [[شایسته]] و بایسته خود برسند و از [[آسایش]] و [[آرامش]] بهره مند شوند.<ref>{{متن قرآن|مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ}} «آنچه خداوند از (دارایی‌های) اهل این شهرها بر پیامبرش (به غنیمت) بازگرداند از آن خداوند و پیامبر و خویشاوند و یتیمان و مستمندان و در راه مانده است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه پیامبر به شما می‌دهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز می‌دارد دست بکشید و از خداوند پروا کنید که خداوند، سخت کیفر است» سوره حشر، آیه ۷.</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[مال اندوزی تفاخرگران (مقاله)|مال اندوزی تفاخرگران]].</ref>

لماز نیز [[مال]] اندوزی است که آشکار مال خود را به شکل کاخ‌ها، ماشین‌های شیک، هواپیماهای شخصی و مانند آن درمی آورد و با نمایش آن، به [[عیب جویی]] [[مردم]] ندار می‌‌پردازد و آنان را به [[پیروی]] از مسلک خود [[دعوت]] می‌‌کند. در [[حقیقت]] هماز و لماز [[سرمایه]] داران و ثروتمندانی هستند که با مال اندوزی به دو شکل سکه و [[اموال منقول]] یا کاخ و [[اموال غیرمنقول]] به نمایش تفاخری از [[ثروت]] خود می‌‌پردازند و مردم ندار را بدان عیب جویی می‌‌کنند. از این رو [[خداوند]] به تصویرگری وضعیت آنان می‌‌پردازد که برخلاف آنچه که به ظاهر در [[تفاخر]] سکه‌ها و کاخ‌های آنان به چشم می‌‌آید، آنان سوخت [[آتش دوزخ]] [[جان]] خویش را فراهم می‌‌آورند.