←منابع
(←مقدمه) |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
اما گاه بنا به شرایط و ضرورت‌هایی [[آدمی]] مجبور است [[راز]] خود را با کسانی در میان بگذارد. [[امام]] در این حال شرایطی را بیان می‌دارد که در آن شرایط نیز [[امنیت]] فرد و [[اسرار]] او را حفظ می‌کند. می‌فرماید: زیرکی این است که [[انسان]] رازش را برای شخصی فاش کند که او نیز نزد تو رازی به [[امانت]] گذاشته باشد. بنابراین [[انسان]] نباید رازهای خود را فاش کند و [[بهترین]] مکان برای [[ذخیره]] رازها سینه [[انسان]] است. اما اگر مجبور به افشای [[اسرار]] شود باید آن‌ها را برای افراد مورد [[اعتماد]] باز گوید که خود نیز از آن‌ها اسراری در [[دل]] دارد<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 427.</ref>. | اما گاه بنا به شرایط و ضرورت‌هایی [[آدمی]] مجبور است [[راز]] خود را با کسانی در میان بگذارد. [[امام]] در این حال شرایطی را بیان می‌دارد که در آن شرایط نیز [[امنیت]] فرد و [[اسرار]] او را حفظ می‌کند. می‌فرماید: زیرکی این است که [[انسان]] رازش را برای شخصی فاش کند که او نیز نزد تو رازی به [[امانت]] گذاشته باشد. بنابراین [[انسان]] نباید رازهای خود را فاش کند و [[بهترین]] مکان برای [[ذخیره]] رازها سینه [[انسان]] است. اما اگر مجبور به افشای [[اسرار]] شود باید آن‌ها را برای افراد مورد [[اعتماد]] باز گوید که خود نیز از آن‌ها اسراری در [[دل]] دارد<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 427.</ref>. | ||
==راز‌پوشی== | |||
راز پوشی، در [[استحکام]] [[روابط اجتماعی]] بسیار مهم است. [[انسان]] نباید راز دیگری را فاش کرده، آبرویش را ببرد؛ زیرا این کار [[تخریب شخصیت]] فرد است و موجب سلب [[اعتماد]] [[مردم]] از چنین افرادی می‌شود. [[پیامبر]] [[رحمت]] فرمود: هر که بر [[عیب]] [[برادر]] مسلمانش در [[دنیا]] پرده پوشد و او را [[رسوا]] نسازد، [[خداوند]] در [[قیامت]] عیبش را بپوشاند: {{متن حدیث| مَنْ سَتَرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ فِي الدُّنْيَا فَلَمْ يَفْضَحَهُ سَتَرَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ}}<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۱۸۱.</ref>. | |||
در [[سیره]] [[پیامبر اسلام]] آمده است، حضرت هر که نزد وی میآمد و سخنی می‌‌گفت، به سخنان او گوش فرا می‌داد و رازش را هم با دیگری در میان نمی‌گذاشت. این امر بهانه‌ای برای عده‌ای از [[منافقین]] شد و آنان گفتند: پیامبر بسیار خوش [[باور]] است، [[سخن]] هر که را میشنود آن را [[تصدیق]] می‌کند.<ref>مضمون این سخن در آیه ۶۱ سوره توبه آمده است: {{متن قرآن|وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ...}} «و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست.».. سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> حضرت فرمود: هر کسی رازدار برادر [[مؤمن]] خود باشد، [[خدا]] در دنیا و [[آخرت]] رازدار او خواهد بود<ref>نهج الفصاحه، ح۲۷۶۴.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص 92-93.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100808.jpg|22px]] [[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|'''سیره اجتماعی پیامبر اعظم''']] | |||
# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']] | # [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||