←منابع
(←منابع) |
|||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
# اینکه مردم به طور کلی [[روحیه]] [[ضعف]] و [[زبونی]] را از خود دور کنند و در مقابل قوی ـ هر اندازه که قوی باشد ـ [[شجاعانه]] بایستند، به لکنت زبان نیفتند و [[ترس]] نداشته باشند. | # اینکه مردم به طور کلی [[روحیه]] [[ضعف]] و [[زبونی]] را از خود دور کنند و در مقابل قوی ـ هر اندازه که قوی باشد ـ [[شجاعانه]] بایستند، به لکنت زبان نیفتند و [[ترس]] نداشته باشند. | ||
# اینکه اصلاً [[نظامات اجتماعی]] باید طوری باشد که در مقابل [[قانون]]، قوی و ضعیفی وجود نداشته باشد<ref>مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب مهدی{{ع}}، ص۶۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی حکیم آبادی گیلک|حکیم آبادی گیلک، محمد تقی]]، [[دولت و سیاست‌های اقتصادی (مقاله)| مقاله «دولت و سیاست‌های اقتصادی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۷]]، ص۳۲۶.</ref> | # اینکه اصلاً [[نظامات اجتماعی]] باید طوری باشد که در مقابل [[قانون]]، قوی و ضعیفی وجود نداشته باشد<ref>مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب مهدی{{ع}}، ص۶۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی حکیم آبادی گیلک|حکیم آبادی گیلک، محمد تقی]]، [[دولت و سیاست‌های اقتصادی (مقاله)| مقاله «دولت و سیاست‌های اقتصادی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۷]]، ص۳۲۶.</ref> | ||
===تأمین اجتماعی=== | |||
[[امام علی]] {{ع}} [[وصیت]] [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} را درباره [[نیازمندان]] در دوران [[حکومت]] خود به جِد پی گرفت. [[پیامبر]] {{صل}} به [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: "امور [[طایفه]] دیگر از [[مساکین]] و نیازمندان را پایمال نکن و برای آنها بخشی از [[مال]] [[خدا]] را اختصاص ده و [[حق]] معینی را که [[خداوند متعال]] از [[زکات]] برای آنان قرار داده است، بین آنها [[توزیع]] نما"<ref>محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۱۵۸.</ref>. | |||
[[امام]] ضمن سفارش به [[مالک اشتر]] درباره افراد [[تهیدست]]، می‌فرماید: "برای [[رضای خدا]] آن‌چه را از حق خود درباره ایشان به تو امر فرموده به جا آور و قسمتی از [[بیت المال]] که در دست داری و قسمتی از [[غلات]] و بهره‌هایی را که از زمین‌های غنیمتی [[اسلام]] به دست آمده در هر شهری برای ایشان مقرر دار"<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>. | |||
[[حکومت علوی]] تأمین از کارافتادگان و بازنشستگان را سرلوحه برنامه خود قرار داده است. امام به مالک چنین توصیه می‌کند: "تیماردار [[یتیمان]] باش و غمخوار [[پیران]] از کارافتاده که بیچاره‌اند و دست سؤال پیش کسی دراز نکنند و این کار بر [[والیان]] دشوار و گران است و هرگونه حقی دشوار و گران آید..."<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>. | |||
به [[قثم بن عباس]]، [[کارگزار]] خود در [[مکه]] می‌نویسد: "در مال خدا که نزد تو گرد می‌آید، نظر کن! آن را به عیالمندان و گرسنگانی که نزدیکت هستند بده، و آنان که مستمندند و سخت نیازمند. و مانده را نزد ما بفرست تا ما نیز آن را میان نیازمندانی که نزد ما هستند، قسمت کنیم"<ref>نهج البلاغه، نامه ۶۷.</ref>. | |||
این حکایت نیز از امیرالمؤمنین معروف است که روزی پیرمردی [[نصرانی]] را دید که [[تکدی]] می‌کند. از حاضران پرسید، او کیست؟ گفتند: نصرانی است. حضرت فرمود: «او را به کار گرفته‌اید تا آنجا که پیر و [[ناتوان]] گردیده و رهایش نموده‌اید». سپس دستور داد تا از بیت المال بر او [[انفاق]] نمایند<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۴۹.</ref>. | |||
برنامه‌های [[تأمین اجتماعی]] حکومت علوی چنان گسترده بود که هیچ کس در [[کوفه]] به سرنمی‌برد ـ حتی از پایین‌ترین طبقات [[مردم]] ـ مگر اینکه از گندم ([[خوراک]])، [[مسکن]] و [[آب فرات]] بهره‌مند بود<ref>بحارالانوار، ج۴۰، ص۳۲۷.</ref><ref>[[محمد تقی حکیم آبادی گیلک|حکیم آبادی گیلک، محمد تقی]]، [[دولت و سیاست‌های اقتصادی (مقاله)| مقاله «دولت و سیاست‌های اقتصادی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۳۲۷.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||