←جستارهای وابسته
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== تقسیم [[غنایم]] == | == تقسیم [[غنایم]] == | ||
در این [[غزوه]]، ۵۰ [[زره]]، ۵۰ کلاهخود و ۳۴۰ [[شمشیر]] به [[غنیمت]] [[مسلمانان]] درآمد<ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۰۴؛ نویری، نهایة الارب فی فنون و الوثائق القومیه، ج۱۷، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref>. گفتنی است، از آنجا که این [[غزوه]] بدون [[جنگ]] و [[خونریزی]] تمام شد، همه [[اموال]] غنیمتی به عنوان "فی" به [[رسول خدا]] {{صل}} رسید، تا آن‌گونه که خود [[صلاح]] بداند در [[جامعه اسلامی]] هزینه کند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۳۹؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۰۴.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} با وجود [[خشم]] شدید [[منافقان]] از این [[غزوه]]<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۳۷۶؛ نویری، نهایة الارب فی فنون و الوثائق القومیه، ج۱۷، ص۱۳۹.</ref>، قسمتی از [[غنایم]] را با هماهنگی [[انصار]]، بین [[مهاجران]] تقسیم کرد تا برای آنان نیز در [[زندگی]]، گشایشی ایجاد شود. [[آیات]] متعددی از [[سوره]] [[حشر]]، درباره غزوه بنی‌نضیر نازل شده است<ref>سوره حشر، آیات ۱-۱۹.</ref>.<ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[بنی‌نضیر (مقاله)|بنی‌نضیر]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> | در این [[غزوه]]، ۵۰ [[زره]]، ۵۰ کلاهخود و ۳۴۰ [[شمشیر]] به [[غنیمت]] [[مسلمانان]] درآمد<ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۰۴؛ نویری، نهایة الارب فی فنون و الوثائق القومیه، ج۱۷، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref>. گفتنی است، از آنجا که این [[غزوه]] بدون [[جنگ]] و [[خونریزی]] تمام شد، همه [[اموال]] غنیمتی به عنوان "فی" به [[رسول خدا]] {{صل}} رسید، تا آن‌گونه که خود [[صلاح]] بداند در [[جامعه اسلامی]] هزینه کند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۳۹؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۰۴.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} با وجود [[خشم]] شدید [[منافقان]] از این [[غزوه]]<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۳۷۶؛ نویری، نهایة الارب فی فنون و الوثائق القومیه، ج۱۷، ص۱۳۹.</ref>، قسمتی از [[غنایم]] را با هماهنگی [[انصار]]، بین [[مهاجران]] تقسیم کرد تا برای آنان نیز در [[زندگی]]، گشایشی ایجاد شود. [[آیات]] متعددی از [[سوره]] [[حشر]]، درباره غزوه بنی‌نضیر نازل شده است<ref>سوره حشر، آیات ۱-۱۹.</ref>.<ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[بنی‌نضیر (مقاله)|بنی‌نضیر]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> | ||
==غزوه بنی‌نضیر== | |||
پس از [[کشتار]] [[مبلغان]] [[اسلام]] در حادثه تکان دهنده [[بئر معونه]]، [[عمرو بن امیه]] تنها بازمانده این حادثه، به این [[گمان]] که [[قبیله]] [[بنی‌عامر]]، عامل [[قتل عام]] [[مسلمانان]] بوده‌اند، در راه بازگشت به [[مدینه]]، دو تن از آنان را کشت. هنگامی که [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} دریافت افراد قبیله بنی‌عامر در این [[جنایت]] شرکت نداشته‌اند، تصمیم گرفت خون‌بهای دو مقتول را به [[یهود]] [[بنی‌نضیر]] بازدهد که [[هم‌پیمان]] بنی‌عامر بودند. بنی‌نضیر، فریبکارانه، قصد کشتن [[رسول خدا]]{{صل}} را کردند، ولی آن حضرت از [[طریق وحی]] از [[توطئه]] [[آگاه]] شد و پس از بازگشت به مدینه به آنان ده [[روز]] مهلت داد که از مدینه خارج شوند. با انقضای مهلت و پافشاری یهود بنی‌نضیر بر ماندن در [[شهر]]، پیغمبر اکرم{{صل}} [[فرمان جهاد]] داد و قلعه‌های آنان را محاصره کرد. در این [[غزوه]]، همچون دیگر [[غزوات]] بزرگ، [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[پرچمدار]] رسول خدا{{صل}} بود. پس از محاصره [[دشمن]]، [[پیغمبر]] شب‌هنگام به مدینه بازگشت و علی{{ع}} را به [[فرماندهی لشکر]] اسلام گمارد. رسول خدا{{صل}} پس از [[نماز صبح]] که با [[یاران]] همراه در میدان [[بنی‌خطمه]] به جای آورد، می‌خواست به سوی بنی‌نضیر حرکت کند که [[تیرانداز]] ماهری به نام عزوک<ref>شیخ مفید نام این یهودی را «غرور» ضبط کرده است.</ref>، از یهود بنی‌نضیر، تیری انداخت و به [[خیمه]] پیغمبر اصابت کرد. حضرت دستور داد خیمه را به جایی دیگر منتقل کنند که از تیررس دور باشد. | |||
هنگام [[نماز]] عشاء، علی{{ع}} نبود. [[مردم]] گفتند: «یا [[رسول الله]]، علی{{ع}} را نمی‌بینیم!» پیغمبر{{صل}} فرمود: «در پی کاری است». اندکی گذشت و علی{{ع}} آمد در حالی که سر عزوک را همراه داشت. سر را پیش پیغمبر انداخت و گفت: «یا رسول الله، مدتی است که در کمین این مرد پلیدم. دیدم مرد شجاعی است، با خود گفتم ممکن است جرئت کند و شبانه بر ما [[حمله]] برد و [[شبیخون]] بزند. امشب او را دیدم در حالی که [[شمشیر]] برهنه‌ای در دست داشت و با تنی چند از [[یهود]] پیش می‌آمد. بر او [[حمله]] کردم و او را کشتم. همراهانش گریختند، ولی در همین نزدیکی‌ها هستند. اگر چند نفری همراه من گسیل کنی، امیدوارم بر آنان دست یابم». [[پیغمبر اکرم]]{{صل}}، [[ابودجانه انصاری]] و [[سهل بن حنیف انصاری]] و ده نفر دیگر را همراهش فرستاد. آنان، [[دشمنان]] را پیش از آن‌که به حصار برسند، کشتند و سرهایشان را به حضور [[پیغمبر]] آوردند که دستور فرمود در یکی از چاه‌های [[بنی‌خطمه]] انداختند. همین موجب فتح قلعه‌های [[بنی‌نضیر]] شد<ref>واقدی، مغازی، ج۱، ص۲۷۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۸۲.</ref>.<ref>[[محمد حسین رجبی|رجبی، محمد حسین]]، [[امام علی در عهد پیامبر (مقاله)| مقاله «امام علی در عهد پیامبر»]]، [[دانشنامه امام علی ج۸ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۸]] ص ۱۶۸.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||