نظارت بر اعمال: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = قیامت

[[پیروان]] [[مذهب]] [[اثناعشری]] معتقدند همان‌گونه که [[خداوند]] شاهد و ناظر بر تمام موجودات در همه احوال است، [[چهارده معصوم]]{{عم}} نیز به [[امر الهی]] شاهد و ناظر بر [[اعمال]] [[بندگان]] در هر حال و هر جایی هستند<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۵.</ref>. این [[اعتقاد]] را [[امام رضا]]{{ع}} این‌گونه بیان نموده است: {{متن حدیث|وَ هُوَ مَعْصُومٌ مُؤَيَّدٌ... وَ شَاهِدَهُ عَلَى خَلْقِهِ}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۰۳؛ ابن بابویه، محمد بن علی (شیخ صدوق)، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۱۹۹.</ref>؛ [[امام]] [[معصوم]] و [[تأیید]] شده [[خداوند]] است... و [[آگاه بر اعمال]] [[بندگان]] او. {{متن حدیث|أَنَّ الْإِمَامَ مُؤَيَّدٌ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَمُودٌ مِنْ نُورٍ يَرَى فِيهِ أَعْمَالَ الْعِبَادِ وَ كُلَّمَا احْتَاجَ إِلَيْهِ لِدَلَالَةٍ اطَّلَعَ عَلَيْهِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی (شیخ صدوق)، الخصال، ص۵۲۸؛ نمازی شاهرودی، علی، مستدرک سفینة البحار، ج۷، ص٣٧٣.</ref>؛ امام به وسیله [[روح القدس]] [[یاری]] می‌شود و میان او و [[خدای تعالی]] [[ستونی از نور]] هست که در آن، کارهای بندگان و همه نیازها را، از راهی که او مطلع است، می‌بیند.

[[عبدالله بن ابان]] روغن‌فروش، مدتی [[خدمت]] [[امام رضا]]{{ع}} مجاور بود. روزی به محضر ایشان شرفیاب شد و گفت: برای خود و خانواده‌ام از شما التماس [[دعا]] دارم. حضرت فرمود: آیا من این کار را نمی‌کنم؟! عبدالله بن ابان می‌گوید [[پذیرفتن]] این مطلب برایم سنگین آمد. [[حضرت رضا]]{{ع}} فرمود: به [[راستی]] که [[اعمال]] شما هر [[روز]] و شب بر من عرضه می‌شود. آیا در [[قرآن]] نمی‌خوانی: {{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید و به سوی داننده پنهان و آشکار بازگردانده خواهید شد و او شما را از آنچه انجام می‌داده‌اید آگاه خواهد ساخت» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref> [[خدا]] و [[رسول]] و [[مؤمنان]] اعمال شما را می‌بینند<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۴۴۹؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ج۲۳، ص۳۴۷؛ فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی، الأصفی فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۹.</ref>.

[[عرضه اعمال]] بر [[امامان]]{{عم}} [[بشارت]] بزرگی برای [[شیعیان]] و [[دوستان]] ایشان است، و در عین حال، [[وظیفه]] سنگینی بر دوش هر [[شیعه]] و [[مسلمانی]] می‌نهد تا همواره گام در راه درست [[الهی]] بنهند و از آنچه مخالف با [[حکم]] اوست، خودداری کنند. این موضوع در داستان دیگری از امام رضا{{ع}} آمده است: [[موسی بن سیار]] می‌گوید: همراه حضرت رضا{{ع}} بودم. به دیوارهای [[شهر طوس]] که رسیدیم، صدای [[شیون]] شنیدم. دنبال صدا رفتم و به جنازه‌ای برخوردیم. دیدم مولایم، [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} از اسب پیاده شد و به سوی جنازه رفت و آن را بلند کرد و همچون بره که به مادر می‌چسبد، خود را به آن چسباند.... چون جنازه را پس از [[تشییع]] بر [[زمین]] نهادند، [[امام]]{{ع}} [[مردم]] را کنار زد تا به جنازه برسد. آن‌گاه دست مبارکش را بر سینه آن نهاد و فرمود: ای فلانی پسر فلانی، تو را به [[بهشت]] مژده باد! پس از این لحظه، دیگر وحشتی نداری. گفتم: فدایت شوم! آیا شما این شخص را می‌شناسید؟ شما تاکنون قدم به این [[سرزمین]] نگذاشته‌اید! امام{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|يَا مُوسَى بْنَ سَيَّارٍ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّا مَعَاشِرَ الْأَئِمَّةِ تُعْرَضُ عَلَيْنَا أَعْمَالُ شِيعَتِنَا صَبَاحاً وَ مَسَاءً فَمَا كَانَ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي أَعْمَالِهِمْ سَأَلْنَا اللَّهَ تَعَالَى الصَّفْحَ لِصَاحِبِهِ وَ مَا كَانَ مِنَ الْعُلُوِّ سَأَلْنَا اللَّهَ الشُّكْرَ لِصَاحِبِهِ}}<ref>ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب{{ع}}، ج۳، ص۴۵۲؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ج۴۹، ص۹۸.</ref>؛ ای [[موسی]] بن سیار آیا نمی‌دانی [[اعمال]] و [[رفتار]] [[شیعیان]] ما در هر بام و [[شام]] بر ما گروه [[امامان]] عرضه می‌شود؟ اگر تقصیری در رفتار آنها باشد، از [[خدا]] می‌خواهیم از سر تقصیرشان درگذرد، و اگر کار خوبی داشته باشند، از او می‌خواهیم به آنها جزای خیر دهد.

 

اگر [[آدمی]] [[شاهد بودن امام]] را [[باور]] کند، به طور حتم در اعمالش اثر شایسته‌ای خواهد داشت. اهمیت و [[ارزش]] این [[معرفت]] وقتی بر [[انسان]] آشکار می‌شود که [[فرصت]] عمل به پایان رسیده است و این [[شاهدان]] خدا برای آخرین بار هنگام [[مرگ]]، پرونده انسان را مرور می‌فرمایند<ref>[[سید ابوالقاسم حسینی زیدی|حسینی زیدی]] و [[علی خیاط|خیاط]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (کتاب)|جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا]] ص ۲۹۷.</ref>.

[[رده:قیامت]]