وظایف علما در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علمای اسلام]] و [[رهبران]] [[فکری]] [[فرهنگی]] [[جامعۀ اسلامی]] مکرر در [[روایات]] مورد تعریف و [[تمجید]] قرار گرفته و [[شأن]] والای آنان گوشزد شده است. [[پیامبر خاتم]] {{صل}} فرمودند<ref>{{متن حدیث|"مَنْزِلَةُ الْفَقِیهِ فِی هَذَا الْوَقْتِ کَمَنْزِلَةِ الْأَنْبِیَاءِ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ"}} بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۴۶. </ref>: «[[جایگاه فقیه در وقت غیبت|جایگاه]] و [[منزلت فقیه در وقت غیبت]] مانند [[جایگاه انبیای بنی‌اسرائیل|جایگاه]] و [[منزلت انبیای بنی‌اسرائیل]] است. [[علما]] [[ورثه انبیا]] و [[دژ اسلام]] و [[حجت‌های ائمه بر مردم]] هستند».<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۵ و ۳۲۶.</ref> بیان این [[مقام]] حکایت‌گر [[رسالت]] ویژه و [[تکلیف]] حساس و خطیر [[علماء]] به عنوان سکان‌داران [[دین]]، سنگربانان [[عقیده]] و [[ایمان]] و پرچم‌داران [[هدایت مردم]] است. آنان در [[عصر غیبت]] باید جای خالی حضور [[امام غایب]] را به خوبی پر کنند. [[علمای عصر غیبت]] باید [[مردم]] را به سوی [[امام]] بخوانند و بر وجود آن [[امام]] [[راهنمایی]] کنند و از [[دین]] آن [[حضرت]] [[دفاع]] نموده، [[ضعیفان]] از [[بندگان خدا]] را از تورهای‌ شیاطین‌ و [[شبهات]] گمراهان‌ [[نجات]] دهند<ref>ر.ک: [[سید علی موسوی|موسوی، سید علی]]، [[فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن (مقاله)|فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن]]، ص ۲۴۵</ref>. همچنین [[علما]] تجسم الگوی [[جامعۀ منتظران]] و [[منتظران]] تجسم [[پیروان]] آنان هستند و این [[الگو]] بودن برای [[ارزش]] دادن به عادت‌ها و [[اعتقادات]] [[اسلامی]] [[منتظران]] است که در غالب‌های مختلفی از جمله [[خطبه]] ها، [[سخنرانی]] ها، تألیف کتاب، تولید وسایل آموزشی و [[فرهنگی]] [[نقل]] متون [[اسلامی]] و انتشار و رواج آن در میان [[منتظران]] است<ref>ر.ک: [[یوسف مدن]]، [[روان‌شناسی انتظار ۱ (کتاب)|روان‌شناسی انتظار]]، ص ۲۱۷-۲۲۱.</ref>.

# '''[[زهد]]''': [[دنیاطلبی]] و رغبت [[باطنی]] به آنچه وابسته به دنیاست بزرگ‌ترین آفت [[علما]] است<ref>غرر الحکم، ص ۴۸ و بحار الانوار، ج ۲، ص ۵۲.</ref>، از همین رو می‌‌بایست [[علما]] بکوشند تا ملکۀ [[زهد]] و بی‌رغبتی به [[دنیا]] را در خودشان تقویت کنند<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۲۰۶-۲۰۷.</ref>: {{متن حدیث|"وَ تَفَضَّلْ عَلَی عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ"}}<ref>البلد الامین، ص ۳۴۹.</ref>

# '''[[دعوت]] و [[نصیحت]]''': واژه نُصح به معنی [[خلوص]] کامل و دوری از هرگونه [[پلیدی]] است<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۲۰۶-۲۰۷.</ref>. [[دانشمندان]] باید در [[اندیشه]] و [[قول و فعل]] خویش از هر گونه شبهۀ آلودکننده ای [[پاک]] و منزه باشند<ref>. ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۲۰۹- ۲۱۶.</ref> و با یکرنگی [[خیرخواه]] [[امت]] بوده جز به خیر و [[صلاح]] آنان نیندیشند، چرا که [[امام]] غائبِ آنان در [[زهد]] و [[نصیحت]] کردن [[برترین]] انسان‌های عصر خویش است و عالمی که با امامش سنخیت ندارد، نمی‌توان او را [[منتظر]] نامید<ref>ر.ک:[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۲۰۶-۲۰۷.</ref>. باید توجه داشت در [[عصر غیبت]] کانون فعالیت‌های [[فرهنگی]] و [[دینی]] [[عالمان]] گلواژۀ [[انتظار]] است. محور توسعۀ [[فرهنگی]] و [[فرهنگ‌سازی]] آنان، [[دعوت به دین]] [[قائم آل محمد]] {{صل}} و [[فرهنگ انتظار]] است. بنابراین، اساس کار [[عالمان دینی]] در [[عصر غیبت]]، [[مدیریت]] ذهن‌ها و اراده‌ها و جهت‌دهی [[مردمان]] به سوی [[خلیفه]] [[خدا]] و [[حجت]] اوست<ref>ر.ک: [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص ۱۳۸ ـ ۱۴۰. </ref>.