استقلال اقتصادی: تفاوت میان نسخه‌ها

تلاش برای رسیدن به استقلال اقتصادی، خودکفایی و صنعتی شدن از اهداف آرمانی [[جوامع]] و ملت‌های مختلف بوده و این رویکرد به ویژه بعد از [[جنگ]] جهانی دوم، اذهان برنامه‌ریزان و طراحان برنامه‌های [[توسعه اقتصادی]] و [[اجتماعی]] در اکثر کشورهای مستقل و تازه استقلال‌یافته را به خود معطوف داشته است؛ لذا کشورهای مختلف در کنار [[سیاست‌ها]] و تدابیری که در عرصه‌های اجتماعی و [[سیاسی]] به منظور [[بسیج]] افکار عمومی در راستای حرکت به سمت استقلال اقتصادی به عمل آوردند، به [[انتخاب]] سیاست‌ها و استراتژی‌های [[اقتصادی]] و صنعتی - با توجه به [[فرهنگ]] اجتماعی [[تاریخی]]، عوامل [[تولید]]، موقعیت ژئوپلیتیکی و مواد اولیه موجود در [[کشور]] خود - پرداختند. برای [[رهبران]] بسیاری از این کشورها این نکته آشکار بود که از طریق حضور فعال در عرصه‌های [[تجاری]] و تولید کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای نه فقط می‌توان به رشد اقتصادی مداوم دست یافت، بلکه می‌توان از [[میزان]] [[وابستگی]] اقتصادی به سایر کشورها به‌ویژه کشورهای [[قدرتمند]] کاست و تا حدودی به روابط نابرابر کشورهای [[فقیر]] با کشورهای [[ثروتمند]] سامان داد. به دنبال گسترش این [[اندیشه]]، تلاش مستمر برای نیل به استقلال اقتصادی و حضور فعال در عرصه‌های [[تجاری]] از [[اهداف]] [[اقتصادی]] [[دولت]] به شمار می‌آید و به منظور تحقق این [[هدف]]، دولتمردان در کشورهای در حال توسعه به دنبال [[انتخاب]] استراتژی‌ها و راهکارهایی هستند که [[اقتصاد]] ملی این کشورها را هر چه بیشتر در جهت «به خود متکی شدن» سوق دهند<ref>احمدی، علی محمد، راهبرد امام خمینی در عرصه اقتصاد، رهایی از اقتصاد وابسته، پایگاه اطلاع‌رسانی جماران http://jamaran.ir/fa/NewsContent-id_۱۵۲۰۸.aspx</ref>.

برخی از اندیشمندان معاصر اهداف کلی برنامه‌های توسعه و نوسازی را بدین مضمون بیان کرده‌اند:

# تأکید بر [[حفظ]] [[ارزش‌ها]] و [[شئون]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] و نیز سالم‌سازی اجتماعات.