شهادت در راه خدا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[جلب رضایت الهی]] از دیگر انگیزه‌هایی است که مؤمنان را به سوی شهادت‌طلبی سوق می‌دهد، چنان‌که در برخی [[آیات]] به صراحت برخی مؤمنان را کسانی دانسته که جان خود را برای دستیابی به [[خشنودی خدا]] فدا می‌کنند: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ}}<ref>«و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان می‌گذرد  و خداوند به بندگان مهربان است» سوره بقره، آیه ۲۰۷.</ref> گرچه [[شأن]] نزول‌های متفاوتی برای این [[آیه]] گفته شده،<ref>اسباب النزول، ص۶۷ - ۶۸؛ زاد المسیر، ج۱، ص۱۷۲.</ref> بر اساس روایاتی صحیح، این آیه درباره [[امام علی]]{{ع}}هنگام [[خوابیدن]] در بستر [[رسول اکرم]]{{صل}} در [[لیله‌المبیت]] نازل شده است؛<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۵.</ref> اما مورد [[نزول]] مخصص نیست و هر [[انسانی]] که از جان خود در راه [[رضای خدا]] بگذرد می‌تواند مصداقی از این آیه باشد. براین اساس، همان‌گونه که برخی گفته‌اند، این آیه از کسانی سخن می‌گوید که در مقابل [[منافقان]] [[خودخواه]]، لجوج و معاند که در میان [[مردم]] با نفاقشان [[آبرو]] کسب کرده و درون آنان از [[ایمان به خدا]] تهی بود قرار دارند. {{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ}}<ref>«و چون به او گویند: از خداوند پروا کن، خویشتن‌بینی او را به گناه می‌کشاند پس دوزخ او را بس و بی‌گمان، این بستر  بد است» سوره بقره، آیه ۲۰۶.</ref> آنان [[مؤمنان حقیقی]] هستند که با [[انتخاب]] راه [[شهادت]]، با [[خدا]] [[معامله]] کرده و هر چه دارند، حتی [[جان]] خود را برای به دست آوردن [[خشنودی خدا]] به او می‌فروشند و با [[فداکاری]] و [[ایثار]] خود [[دین]] و [[دنیا]] را [[اصلاح]] کرده و [[حق]] را زنده و [[پایدار]] نگه می‌دارند؛<ref>المیزان، ج۲، ص۹۸؛ نمونه، ج۲، ص۷۹.</ref> مؤمنانی همچون [[حمزه عموی پیامبر]]، [[مصعب بن عمیر]]، [[سعد بن ربیع]]، [[عبداللّه بن جحش]]، [[عمرو بن جموح]]، [[عبداللّه بن جبیر]] و [[حنظله غسیل الملائکه]] که در [[نبرد]] [[اُحُد]] تا آخرین لحظات از [[پیامبر]]{{صل}} [[دفاع]] کردند و به شهادت رسیدند.<ref>المغازی، ج۱، ص۳۰۰ - ۳۰۷ و نیز نک: امتاع الاسماع، ج۱، ص۱۴۴ - ۱۵۰.</ref>

#انگیزه دیگر، دستیابی به [[مقامات معنوی]] و [[اجر]] [[اخروی]] است. بر اساس برخی [[آیات]] نیز می‌توان گفت چون [[مؤمنان]] از سویی به این نکته [[اذعان]] دارند که چه بمیرند و چه کشته شوند در [[قیامت]] نزد [[خداوند]] گرد خواهند آمد{{متن قرآن|وَلَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ}}<ref>«و اگر بمیرید یا کشته شوید بی‌گمان نزد خداوند، گردتان می‌آورند» سوره آل عمران، آیه ۱۵۸.</ref> و از سوی دیگر می‌دانند [[ارتحال]] از دنیا با شهادت، موجب می‌شود [[شهید]] [[حیات]] دائمی بیابد {{متن قرآن|وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَكِنْ لَا تَشْعُرُونَ}}<ref>«و کسانی را که در راه خداوند کشته می‌شوند مرده نخوانید که زنده‌اند امّا شما درنمی‌یابید» سوره بقره، آیه ۱۵۴.</ref> و همواره نزد خدای متعالی از [[رزق و روزی]] او بهره‌مند گردد {{متن قرآن|وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ}}<ref>«و کسانی را که در راه خداوند کشته شده‌اند مرده مپندار که زنده‌اند، نزد پروردگارشان روزی می‌برند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹.</ref> و از اجر {{متن قرآن|فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«آری، کسانی باید در راه خدا نبرد کنند که زندگی این جهان را به جهان واپسین می‌فروشند و هر که در راه خداوند نبرد کند چه کشته شود و چه پیروز گردد زودا که به او پاداشی سترگ ارزانی داریم» سوره نساء، آیه ۷۴.</ref> و فوزی عظیم برخوردار شود که تنها از آنِ مؤمنانی است که در [[راه خدا]] جنگیده و به شهادت رسیده‌اند {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«همانا خداوند از مؤمنان، خودشان و دارایی‌هاشان را خریده است در برابر اینکه بهشت از آن آنها باشد؛ در راه خداوند کارزار می‌کنند، می‌کشند و کشته می‌شوند بنا به وعده‌ای راستین که بر عهده او در تورات و انجیل و قرآن است و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست؟ پس به داد و ستدی که کرده‌اید شاد باشید و آن است که رستگاری سترگ است» سوره توبه، آیه ۱۱۱.</ref>، [[مرگ]] با شهادت را بر می‌گزینند، چنان‌که گفته شده پس از آنکه مؤمنان از جایگاه و امتیازات شهدای [[نبرد بدر]] در [[بهشت]] [[آگاه]] شدند، رغبتشان به شهادت افزایش یافت؛ آن‌گونه که [[دعا]] می‌کردند [[جنگی]] رخ دهد تا در آن به شهادت برسند و خدا [[جنگ احد]] را به آنان نمایاند.<ref>الاصفی، ج۱، ص۱۷۴ - ۱۷۵.</ref>

==[[پاداش شهادت]]==