←منابع
(←منابع) |
(←منابع) |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
بنابراین نتیجه می‌گیریم: [[کلام]] [[اهل لغت]] [[عرب]] نیز در بیان معنای «دین» همان معنا را از «دین» در آیۀ کریمۀ {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ}} [[تأیید]] می‌کند که در آغاز گفتیم؛ یعنی [[نظام حاکم]] بر زندگی [[بشر]].<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۲ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام]]، ج۲، ص ۱۲۶.</ref> | بنابراین نتیجه می‌گیریم: [[کلام]] [[اهل لغت]] [[عرب]] نیز در بیان معنای «دین» همان معنا را از «دین» در آیۀ کریمۀ {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ}} [[تأیید]] می‌کند که در آغاز گفتیم؛ یعنی [[نظام حاکم]] بر زندگی [[بشر]].<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۲ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام]]، ج۲، ص ۱۲۶.</ref> | ||
==دین در لغت== | |||
کلمه «[[دین]]» در لغت [[عرب]] در معانی متعددی چون «[[جزا]]، [[طاعت]]، [[خضوع]]، [[عادت]]، [[مُلک]]، [[حُکم]]، حال، روش، [[سلطان]]، [[اسلام]] و.»... به کار رفته است<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۸، ص۷۲؛ اسحاق بن مرار شیبانی، کتاب الجیم، ج۱، ص۲۵۴؛ محمد ازهری، تهذیب اللغة، ج۱۴، ص۱۲۹؛ اسماعیل بن عباد، المحیط فی اللغة، ج۹، ص۳۵۹؛ اسماعیل جوهری، الصحاح، ج۵، ص۲۱۱۷؛ علی بن اسماعیل، المحکم و المحیط الأعظم، ج۹، ص۳۹۷؛ نشوان حمیری، شمس العلوم، ج۴، ص۲۲۰۷؛ محمد بن أثیر، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ص۱۴۸؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۱۶۷؛ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۵۱؛ مرتضی زبیدی، تاج العروس، ج۱۸، ص۲۱۴؛ علی اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۷۹؛ عبدالله علی مهنا، لسان اللسان، ج۱، ص۴۳۴.</ref>. این واژه در دانشنامه‌های [[فارسی]] به «[[آیین]] و [[کیش]]»، «بیست و چهارمین [[روز]] از هر ماه شمسی» و «[[فرشته]] [[محافظ]] قلم» اطلاق شده و در پاره‌ای از معانی دیگر با [[کلام عرب]] اشتراک دارد<ref>محمد معین، فرهنگ فارسی معین، ج۲، ص۱۵۹۷؛ علی اکبر دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ج۸، ص۱۱۴۱۷.</ref>. | |||
ابن فارس معنای اصلی ماده «دین» را [[انقیاد]] و خضوع می‌داند<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۳۱۹.</ref> و صاحب التحقیق افزون بر این معنا، قید دیگری نیز لحاظ کرده و می‌نویسد: «اصل در این ماده، خضوع و انقیاد در برابر برنامه‌ها و [[مقررات]] معین است. پس دین دو قید دارد: ۱. خضوع ۲. در مقابل برنامه بودن»<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص٣١٠.</ref>. | |||
[[راغب]] [[اصفهانی]] چنین بیان می‌دارد که این واژه به صورت استعاره درباره «[[شریعت]]» به کار می‌رود<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ج۱، ص۳۲۳.</ref>. | |||
شایان ذکر است واژه «دین» در [[قرآن کریم]] «۹۲» بار آمده، از ریشه آن (۱۰۱) کلمه استعمال شده و تعداد مشتقاتش «۱۲» کلمه است<ref>حمید محمدی، مفردات قرآن، ص۱۰۷.</ref>.<ref>[[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات (کتاب)|خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات]] ص ۴۲.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۹: | ||
# [[پرونده:11124.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۲ (کتاب)|'''فقه نظام سیاسی اسلام ج۲''']] | # [[پرونده:11124.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۲ (کتاب)|'''فقه نظام سیاسی اسلام ج۲''']] | ||
# [[پرونده:IM010466.jpg|22px]] [[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اهداف و کارکردهای دین (کتاب)|'''اهداف و کارکردهای دین''']] | # [[پرونده:IM010466.jpg|22px]] [[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اهداف و کارکردهای دین (کتاب)|'''اهداف و کارکردهای دین''']] | ||
# [[پرونده:IM010661.jpg|22px]] [[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات (کتاب)|'''خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||