←شرطیت برای نبوت
خط ۱۹۱: | خط ۱۹۱: | ||
== شرطیت برای نبوت == | == شرطیت برای نبوت == | ||
متکلمان اسلامی برای [[پیامبران]] شرایطی را بر شمردهاند که دستهای از آنها مورد اتفاق [[شیعه]] و [[سنی]] هستند، مثل | متکلمان اسلامی برای [[پیامبران]] شرایطی را بر شمردهاند که دستهای از آنها مورد اتفاق [[شیعه]] و [[سنی]] هستند، مثل مرد بودن، [[حر بودن]]، [[عالم بودن]] به [[امور دینی]]، [[عاقل]] بودن، [[مسلمان]] بودن<ref>{{عربی|أما الشّروط المتّفق علیها فثمانیة شروط: الأول: أن یکون مجتهدا فی الأحکام الشّرعیة و...}}؛ آمدی، سیفالدین، أبکار الأفکار فی أصول الدین، ج۵، ص۱۹۱.</ref>. امّا در مقابل برخی از شروط مورد [[اختلاف]] [[فریقین]] هستند. [[امامیه]] برخلاف سایر [[مذاهب]] [[اسلامی]]، [[منصوص بودن]]، عصمت و [[افضلیت]] را از شرایط اساسی در انتصاب پیامبر و امام میدانند<ref>{{عربی|یجب ان یکون الإمام معصوما من القبائح و الاخلال بالواجبات...}}، شیخ طوسی، الاقتصاد فیمایتعلق بالاعتقاد، ص۳۰۵ و {{عربی|قال: الثّانی یجب أن یکون الإمام معصوما، و إلاّ تسلسل}}، علامه حلی، باب حادی عشر.</ref>. | ||
از جمله آیاتی که از آن بر شرطیت عصمت در پیامبران و امامان استفاده شده، [[آیه]] ابتلای [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} است. آنجا که [[خدای متعال]] در پاسخ حضرت ابراهیم{{ع}} که از [[خدا]] خواست تا [[امامت]] را در ذرّیه او قرار دهد فرمود: [[عهد]] من به [[ظالمان]] نمیرسد: {{متن قرآن|لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}<ref>پیمان من به ستمکاران نمیرسد؛ سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref>. این آیه بر [[عصمت پیامبر]] و [[امام]]{{ع}} در طول [[حیات]] و تمام [[عمر]] دلالت میکند بنابراین کسی که در قسمتی از عمر خود گرفتار [[فسق]] یا [[شرک]] باشد شایستگی [[نبوت]] یا امامت را نخواهد داشت<ref>الميزان، ج ۱، ص۲۷۴.</ref>.<ref>[[محمد رضا مصطفیپور|مصطفیپور، محمد رضا]]، [[امامت - مصطفیپور (مقاله)|امامت]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]]، ص۲۲۹.</ref> | از جمله آیاتی که از آن بر شرطیت عصمت در پیامبران و امامان استفاده شده، [[آیه]] ابتلای [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} است. آنجا که [[خدای متعال]] در پاسخ حضرت ابراهیم{{ع}} که از [[خدا]] خواست تا [[امامت]] را در ذرّیه او قرار دهد فرمود: [[عهد]] من به [[ظالمان]] نمیرسد: {{متن قرآن|لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}<ref>پیمان من به ستمکاران نمیرسد؛ سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref>. این آیه بر [[عصمت پیامبر]] و [[امام]]{{ع}} در طول [[حیات]] و تمام [[عمر]] دلالت میکند بنابراین کسی که در قسمتی از عمر خود گرفتار [[فسق]] یا [[شرک]] باشد شایستگی [[نبوت]] یا امامت را نخواهد داشت<ref>الميزان، ج ۱، ص۲۷۴.</ref>.<ref>[[محمد رضا مصطفیپور|مصطفیپور، محمد رضا]]، [[امامت - مصطفیپور (مقاله)|امامت]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]]، ص۲۲۹.</ref> |