بحث:عصمت پیامبران از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۰۶: خط ۱۰۶:
حال با توجه به اعتبار و جایگاه [[سنت]] که [[مفسر]] و تبیین کننده احکام قرآن است و آیاتی که [[اطاعت]] از [[اوامر و نواهی]] [[پیامبر]]{{صل}} را امر فرموده و آن را [[راز]] [[جاودانگی]] [[سنت]] قرار داده، آیا می‌‌توان [[ابن تیمیه]] را که [[پیامبران]] و از جمله [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را [[خطاکار]] می‌داند، قائل به جاودانگی سنت دانست؟<ref>[[حمید ملک‌مکان]]، [[علی الله‌بداشتی]]، [[علی اکبر علی‌زاده]]، [[بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار (مقاله)| بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار]]. </ref>.
حال با توجه به اعتبار و جایگاه [[سنت]] که [[مفسر]] و تبیین کننده احکام قرآن است و آیاتی که [[اطاعت]] از [[اوامر و نواهی]] [[پیامبر]]{{صل}} را امر فرموده و آن را [[راز]] [[جاودانگی]] [[سنت]] قرار داده، آیا می‌‌توان [[ابن تیمیه]] را که [[پیامبران]] و از جمله [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را [[خطاکار]] می‌داند، قائل به جاودانگی سنت دانست؟<ref>[[حمید ملک‌مکان]]، [[علی الله‌بداشتی]]، [[علی اکبر علی‌زاده]]، [[بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار (مقاله)| بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار]]. </ref>.


=== ۳. [[سنت‌ستیزی]] ===
=== ۳. سنت‌ستیزی ===
صحابه‎محوری یکی از شواهد سنت‌ستیزی است<ref>برای توضیح درباره شواهد سنت‌ستیزی، ر.ک: اخوان محمد، «سنت‌ستیزی» اندیشه نوین دینی، ش۵ و ۴، ص۶۸- ۲۱.</ref> و ابن تیمیه به عنوان یکی از قائلان آن [[معتقد]] است که تمام [[صحابه]] عادل‎اند و هر کس از صحابه [[انتقاد]] کند، [[زندیق]] است و با فضیلت‌ترین [[مردم]] بعد از [[انبیا]] صحابه هستند و صحابه مجتهدند و [[سنت]]، به واسطه فتواهای صحابه تشریح شده است<ref>ابن تیمیه، احمد، منهاج السنة النبویه، ج۲، ص۲۲ و ۱۴؛ ج۵، ص۲۶۲ و ۷۲؛ ج۶، ص۳۲۷ و ۳۰۵ و ۲۵۴؛ ابن تیمیه، احمد، الصارم المسلول علی شاتم الرسول، ص۵۸۱-۵۷۱، ۵۸۷-۵۷۸، ۵۶۹، ۵۶۸.</ref>. تمام این معانی [[گواه]] بر این است که میخواستند چراغ [[الهی]] [[نبوت]] را خاموش کنند. [[مقام عصمت]] [[نبوی]] را نادیده بگیرند و ایشان را در حد فردی فراموش‎کار و [[خطاکار]] یا مجتهدی [[عادل]]، تنزل دهند.
صحابه‎محوری یکی از شواهد سنت‌ستیزی است<ref>برای توضیح درباره شواهد سنت‌ستیزی، ر.ک: اخوان محمد، «سنت‌ستیزی» اندیشه نوین دینی، ش۵ و ۴، ص۶۸- ۲۱.</ref> و ابن تیمیه به عنوان یکی از قائلان آن [[معتقد]] است که تمام [[صحابه]] عادل‎اند و هر کس از صحابه [[انتقاد]] کند، [[زندیق]] است و با فضیلت‌ترین [[مردم]] بعد از [[انبیا]] صحابه هستند و صحابه مجتهدند و [[سنت]]، به واسطه فتواهای صحابه تشریح شده است<ref>ابن تیمیه، احمد، منهاج السنة النبویه، ج۲، ص۲۲ و ۱۴؛ ج۵، ص۲۶۲ و ۷۲؛ ج۶، ص۳۲۷ و ۳۰۵ و ۲۵۴؛ ابن تیمیه، احمد، الصارم المسلول علی شاتم الرسول، ص۵۸۱-۵۷۱، ۵۸۷-۵۷۸، ۵۶۹، ۵۶۸.</ref>. تمام این معانی [[گواه]] بر این است که میخواستند چراغ [[الهی]] [[نبوت]] را خاموش کنند. [[مقام عصمت]] [[نبوی]] را نادیده بگیرند و ایشان را در حد فردی فراموش‎کار و خطاکار یا مجتهدی [[عادل]]، تنزل دهند.


ابن‎تیمیه با بالا بردن [[شأن]] صحابه و عادی جلوه دادن [[پیامبران]] (به ویژه [[پیامبر اکرم]]{{صل}})، درصدد بود تا [[شأن پیامبر]]{{صل}} و [[مقام]] والای [[عصمت]] ایشان را در حد یک فرد عادی پایین بیاورد؛ چنان که ادعا می‌کرد، پیامبران، به ویژه [[پیامبر اسلام]]{{صل}} پس از [[مرگ]]، کوچک‎ترین تفاوتی با افراد عادی ندارند. او در این راستا، مسائلی را در [[تعارض]] با دیدگاه علمای [[جهان اسلام]] بیان می‌کند؛ مثلاً می‌گوید: [[سفر]] برای [[زیارت پیامبر]]{{صل}} [[حرام]] است. کیفیت زیارت پیامبر{{صل}} از کیفیت [[زیارت اهل قبور]] [[تجاوز]] نمی‌کند؛ هر نوع [[پناه]] و سایبان بر [[قبور]] حرام است؛ پس از [[درگذشت پیامبر]]{{صل}}، هرگونه [[توسل]] به آن حضرت [[بدعت]] و [[شرک]] به شمار می‌آید. [[سوگند]] به [[پیامبر]]{{صل}} و [[قرآن]] و یا سوگند دادن [[خدا]] به آنها شرک می‌باشد و برگزاری [[مراسم]] [[جشن]] و [[شادی]] در [[تولد پیامبر]]{{صل}} بدعت به شمار می‌رود<ref>ابن تیمیه، احمد، منهاج السنة النبویة، ج۱، ص۶.</ref>.<ref>[[حمید ملک‌مکان]]، [[علی الله‌بداشتی]]، [[علی اکبر علی‌زاده]]، [[بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار (مقاله)| بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار]]. </ref>
ابن‎تیمیه با بالا بردن [[شأن]] صحابه و عادی جلوه دادن [[پیامبران]] (به ویژه [[پیامبر اکرم]]{{صل}})، درصدد بود تا [[شأن پیامبر]]{{صل}} و [[مقام]] والای [[عصمت]] ایشان را در حد یک فرد عادی پایین بیاورد؛ چنان که ادعا می‌کرد، پیامبران، به ویژه [[پیامبر اسلام]]{{صل}} پس از [[مرگ]]، کوچک‎ترین تفاوتی با افراد عادی ندارند. او در این راستا، مسائلی را در [[تعارض]] با دیدگاه علمای [[جهان اسلام]] بیان می‌کند؛ مثلاً می‌گوید: [[سفر]] برای [[زیارت پیامبر]]{{صل}} [[حرام]] است. کیفیت زیارت پیامبر{{صل}} از کیفیت [[زیارت اهل قبور]] [[تجاوز]] نمی‌کند؛ هر نوع [[پناه]] و سایبان بر [[قبور]] حرام است؛ پس از [[درگذشت پیامبر]]{{صل}}، هرگونه [[توسل]] به آن حضرت [[بدعت]] و [[شرک]] به شمار می‌آید. [[سوگند]] به [[پیامبر]]{{صل}} و [[قرآن]] و یا سوگند دادن [[خدا]] به آنها شرک می‌باشد و برگزاری [[مراسم]] [[جشن]] و [[شادی]] در [[تولد پیامبر]]{{صل}} بدعت به شمار می‌رود<ref>ابن تیمیه، احمد، منهاج السنة النبویة، ج۱، ص۶.</ref>.<ref>[[حمید ملک‌مکان]]، [[علی الله‌بداشتی]]، [[علی اکبر علی‌زاده]]، [[بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار (مقاله)| بررسی عصمت انبیا از منظر ابن‌تیمیه نتایج و آثار]]. </ref>
۱۱۳٬۲۵۵

ویرایش