←حفظ عدالت و رعایت اخلاقیات جنگ
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
فرصت‌های مناسب جهت ضربه زدن به دشمن را باید [[غنیمت]] شمرد و با [[سهل‌انگاری]] نباید آن را از دست داد و چون از آن [[فرصت]] استفاده کردید، بلافاصله باید به جایگاه خویش بازگردید. مبادا دشمن از فرصتی که به دست می‌آورد و شما در جایگاه خود نیستید، استفاده کند<ref>قاضی نعمان تمیمی، دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۷۱.</ref>.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[سیره امام علی (مقاله)| مقاله «سیره امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۸۸.</ref>. | فرصت‌های مناسب جهت ضربه زدن به دشمن را باید [[غنیمت]] شمرد و با [[سهل‌انگاری]] نباید آن را از دست داد و چون از آن [[فرصت]] استفاده کردید، بلافاصله باید به جایگاه خویش بازگردید. مبادا دشمن از فرصتی که به دست می‌آورد و شما در جایگاه خود نیستید، استفاده کند<ref>قاضی نعمان تمیمی، دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۷۱.</ref>.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[سیره امام علی (مقاله)| مقاله «سیره امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۸۸.</ref>. | ||
==[[حفظ]] [[عدالت]] و رعایت [[اخلاقیات]] جنگ== | === [[حفظ]] [[عدالت]] و رعایت [[اخلاقیات]] جنگ === | ||
مهم‌ترین رکن [[سیره نظامی]] حضرت، نگهبانی و رعایت [[اخلاق اسلامی]] در جبهه‌های جنگ و فلسفه وجودی اقدام‌های نظامی حضرت، [[اقامه عدل]] و از میان بردن [[ستم]] است، و چون [[هدف]] این است، رعایت اصول اخلاقی [[اسلام]] در این مسیر، شرط اساسی | مهم‌ترین رکن [[سیره نظامی]] حضرت، نگهبانی و رعایت [[اخلاق اسلامی]] در جبهه‌های جنگ و فلسفه وجودی اقدام‌های نظامی حضرت، [[اقامه عدل]] و از میان بردن [[ستم]] است، و چون [[هدف]] این است، رعایت اصول اخلاقی [[اسلام]] در این مسیر، شرط اساسی حقانیت آن به شمار می‌رود؛ از این رو [[امام]] در مقابله با دشمن، اصولی را رعایت می‌کرد و به [[یاران]] خود نیز دستور می‌داد آن اصول را رعایت کنند که عبارت‌اند از: | ||
۱. '''عدالت:''' رعایت [[عدل]] در | ۱. '''عدالت:''' رعایت [[عدل]] در برخورد با مخالفان و [[دشمنان]] به ویژه در میدان جنگ، از مهم‌ترین اصول اخلاقی است که علی{{ع}} خود و یارانش را به رعایت آن ملزم می‌دانست. حضرت فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]]! [[طلحه]] و [[زبیر]] هیچ قصدی جز به پا کردن [[فتنه]] و [[فساد]] ندارند، و به [[مکه]] می‌روند تا خود را آماده جنگ کنند. [[ابن عباس]] گفت: پس چرا به آنان [[اجازه]] دادید بروند؟ آیا بهتر نبود آنها را [[زندانی]] می‌کردی و [[مسلمانان]] را از [[شر]] آنها در [[امان]] نگاه می‌داشتی؟ | ||
حضرت فرمود: ای [[ابن عباس]]، آیا به من پیشنهاد می‌کنی که پیش از [[نیکی]] کردن، به [[ستم]] و | حضرت فرمود: ای [[ابن عباس]]، آیا به من پیشنهاد می‌کنی که پیش از [[نیکی]] کردن، به [[ستم]] و بدی اقدام کنم و به صرف [[گمان]] و متهم بودن آنان، عقوبتشان کنم و پیش از آن که کاری انجام داده باشند، دستگیر و زندانی‌شان سازم؟ هرگز، به [[خدا]] [[سوگند]] که جز به [[عدالت]] [[رفتار]] نکنم<ref>شیخ مفید، الجمل، ص۱۲۴، ۱۲۳، ۸۹.</ref>. | ||
حضرت خود می‌فرماید: شخصی درباره فتنه‌هایی که ممکن است برخی از یارانم به پا کنند و از اطرافم پراکنده شوند، به من خبر داد و گفت: نظرت چیست؟ به او گفتم: من هیچ‌کس را فقط بدان سبب که متهم است دستگیر و [[عقوبت]] نمی‌کنم و با وی نمی‌جنگم؛ مگر وقتی که [[مخالفت]] آشکار شود و مرا [[دشنام]] دهد. | حضرت خود می‌فرماید: شخصی درباره فتنه‌هایی که ممکن است برخی از یارانم به پا کنند و از اطرافم پراکنده شوند، به من خبر داد و گفت: نظرت چیست؟ به او گفتم: من هیچ‌کس را فقط بدان سبب که متهم است دستگیر و [[عقوبت]] نمی‌کنم و با وی نمی‌جنگم؛ مگر وقتی که [[مخالفت]] آشکار شود و مرا [[دشنام]] دهد. | ||