بیت المقدس در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

 
خط ۵۷: خط ۵۷:
بیشتر [[مفسران]]، تعابیری مانند {{متن قرآن|الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا}}<ref>«و او و لوط را رهاندیم، به سوی سرزمینی که در آن برای جهانیان خجستگی نهاده بودیم» سوره انبیاء، آیه ۷۱.</ref> و {{متن قرآن|الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ}}<ref>«سرزمین مقدّسی» سوره مائده، آیه ۲۱.</ref>، و {{متن قرآن|الْقَرْيَةَ}}<ref> سوره بقره، آیه ۵۸.</ref> و {{متن قرآن|الْأَرْضِ}}<ref>«سرزمین» سوره اسراء، آیه ۴.</ref> را بر بیت المقدس تطبیق نموده‌اند. از طرفی در [[آیات]] مُشعر به [[تغییر قبله]]، به [[طور]] تلویحی سخن از «[[بیت المقدس]]» به میان آمده است{{متن قرآن|سَيَقُولُ السُّفَهَاء مِنَ النَّاسِ مَا وَلاَّهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُواْ عَلَيْهَا قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَن يَشَاء إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِن كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذَاً لَّمِنَ الظَّالِمِينَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِي وَلأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ }}<ref>«به زودی کم‌خردان از مردم خواهند گفت: چه چیز آنان را از قبله‌ای که بر آن بودند بازگردانید؟ بگو: خاور و باختر از آن خداوند است، هر که را بخواهد به راهی راست رهنمون خواهد شد. و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد؛ و قبله‌ای که بر سوی آن بودی بر نگرداندیم مگر بدین روی که معلوم داریم چه کسی از پیامبر پیروی می‌کند و چه کسی واپس می‌گراید ، و بی‌گمان آن  جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود و خداوند بر آن نیست که ایمانتان را تباه گرداند که خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده. گرداندن رویت را به آسمان، می‌بینیم پس رویت را به قبله‌ای که می‌پسندی خواهیم گرداند؛ اکنون به سوی مسجد الحرام رو کن و (همه) هرجا هستید به سوی آن روی کنید، و اهل کتاب بی‌گمان می‌دانند که آن (حکم) از سوی پروردگارشان، راستین است و خداوند از آنچه انجام می‌دهند غافل نیست. و اگر برای اهل کتاب هر نشانه‌ای  بیاوری از قبله تو پیروی نخواهند کرد و تو هم پیرو قبله آنان نخواهی بود و آنها نیز پیرو قبله یکدیگر نخواهند بود؛ و اگر تو پس از (وحی و) دانشی که به تو رسیده است، از خواست آنان پیروی کنی، در آن صورت بی‌گمان از ستمکارانی. کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را  می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند.  حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش! و هر کس را قبله‌ای  است که روی بدان می‌کند ، باری، در کارهای نیک از یکدیگر پیشی گیرید. هرجا که باشید خداوند همگی شما را باز خواهد آورد، خداوند بر هر کاری تواناست. و از هرجا بیرون رفتی رویت را به سوی مسجد الحرام بگردان و بی‌گمان این (فرمان) از سوی پروردگارت، راستین است و خداوند از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست. و از هرجا بیرون رفتی رویت را به سوی مسجد الحرام بگردان و هرجا که باشید رویتان را به سوی آن بگردانید تا مردم را بر شما حجّتی نباشد مگر (از سوی) کسانی از ایشان که ستم می‌ورزند پس، از آنان مهراسید و از من بهراسید و (چنین فرمان دادم) تا نعمتم را بر شما تمام کنم و باشد که شما راه یابید» سوره بقره، آیه ۱۴۲-۱۵۰.</ref>.<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳، ۱۰، ۱۷، ۳۹؛ مجمع البیان، ج۱، ص۴۱۴-۴۲۴؛ الدر المنثور، ج۱، ص۲۶۰-۲۷۰.</ref>. {{متن قرآن|وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«و او و لوط را رهاندیم، به سوی سرزمینی که در آن برای جهانیان خجستگی نهاده بودیم» سوره انبیاء، آیه 71.</ref>. {{متن قرآن|يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ}}<ref>«ای قوم من! به سرزمین مقدّسی که خداوند برای شما مقرّر فرموده است وارد شوید و واپس مگرایید که زیانکار گردید» سوره مائده، آیه ۲۱.</ref>. شماری از [[مفسران]]، این [[سرزمین مقدس]] را «بیت المقدس» دانسته‌اند<ref>التبیان، ج۳، ص۴۸۳؛ مجمع البیان، ج۳، ص۴۰۷؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج۱، ص۱۰۱.</ref>.
بیشتر [[مفسران]]، تعابیری مانند {{متن قرآن|الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا}}<ref>«و او و لوط را رهاندیم، به سوی سرزمینی که در آن برای جهانیان خجستگی نهاده بودیم» سوره انبیاء، آیه ۷۱.</ref> و {{متن قرآن|الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ}}<ref>«سرزمین مقدّسی» سوره مائده، آیه ۲۱.</ref>، و {{متن قرآن|الْقَرْيَةَ}}<ref> سوره بقره، آیه ۵۸.</ref> و {{متن قرآن|الْأَرْضِ}}<ref>«سرزمین» سوره اسراء، آیه ۴.</ref> را بر بیت المقدس تطبیق نموده‌اند. از طرفی در [[آیات]] مُشعر به [[تغییر قبله]]، به [[طور]] تلویحی سخن از «[[بیت المقدس]]» به میان آمده است{{متن قرآن|سَيَقُولُ السُّفَهَاء مِنَ النَّاسِ مَا وَلاَّهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُواْ عَلَيْهَا قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَن يَشَاء إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِن كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذَاً لَّمِنَ الظَّالِمِينَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِي وَلأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ }}<ref>«به زودی کم‌خردان از مردم خواهند گفت: چه چیز آنان را از قبله‌ای که بر آن بودند بازگردانید؟ بگو: خاور و باختر از آن خداوند است، هر که را بخواهد به راهی راست رهنمون خواهد شد. و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد؛ و قبله‌ای که بر سوی آن بودی بر نگرداندیم مگر بدین روی که معلوم داریم چه کسی از پیامبر پیروی می‌کند و چه کسی واپس می‌گراید ، و بی‌گمان آن  جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود و خداوند بر آن نیست که ایمانتان را تباه گرداند که خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده. گرداندن رویت را به آسمان، می‌بینیم پس رویت را به قبله‌ای که می‌پسندی خواهیم گرداند؛ اکنون به سوی مسجد الحرام رو کن و (همه) هرجا هستید به سوی آن روی کنید، و اهل کتاب بی‌گمان می‌دانند که آن (حکم) از سوی پروردگارشان، راستین است و خداوند از آنچه انجام می‌دهند غافل نیست. و اگر برای اهل کتاب هر نشانه‌ای  بیاوری از قبله تو پیروی نخواهند کرد و تو هم پیرو قبله آنان نخواهی بود و آنها نیز پیرو قبله یکدیگر نخواهند بود؛ و اگر تو پس از (وحی و) دانشی که به تو رسیده است، از خواست آنان پیروی کنی، در آن صورت بی‌گمان از ستمکارانی. کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را  می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند.  حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش! و هر کس را قبله‌ای  است که روی بدان می‌کند ، باری، در کارهای نیک از یکدیگر پیشی گیرید. هرجا که باشید خداوند همگی شما را باز خواهد آورد، خداوند بر هر کاری تواناست. و از هرجا بیرون رفتی رویت را به سوی مسجد الحرام بگردان و بی‌گمان این (فرمان) از سوی پروردگارت، راستین است و خداوند از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست. و از هرجا بیرون رفتی رویت را به سوی مسجد الحرام بگردان و هرجا که باشید رویتان را به سوی آن بگردانید تا مردم را بر شما حجّتی نباشد مگر (از سوی) کسانی از ایشان که ستم می‌ورزند پس، از آنان مهراسید و از من بهراسید و (چنین فرمان دادم) تا نعمتم را بر شما تمام کنم و باشد که شما راه یابید» سوره بقره، آیه ۱۴۲-۱۵۰.</ref>.<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳، ۱۰، ۱۷، ۳۹؛ مجمع البیان، ج۱، ص۴۱۴-۴۲۴؛ الدر المنثور، ج۱، ص۲۶۰-۲۷۰.</ref>. {{متن قرآن|وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«و او و لوط را رهاندیم، به سوی سرزمینی که در آن برای جهانیان خجستگی نهاده بودیم» سوره انبیاء، آیه 71.</ref>. {{متن قرآن|يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ}}<ref>«ای قوم من! به سرزمین مقدّسی که خداوند برای شما مقرّر فرموده است وارد شوید و واپس مگرایید که زیانکار گردید» سوره مائده، آیه ۲۱.</ref>. شماری از [[مفسران]]، این [[سرزمین مقدس]] را «بیت المقدس» دانسته‌اند<ref>التبیان، ج۳، ص۴۸۳؛ مجمع البیان، ج۳، ص۴۰۷؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج۱، ص۱۰۱.</ref>.


[[پاک]] و [[منزه]] است آنکه شبی [[بنده]] خود محمد{{صل}} را از [[مسجد الحرام]] تا [[مسجد الاقصی]] (بیت المقدس) که اطراف آن را (از نظر مادی و [[معنوی]]) برکت دادهایم [[سیر]] داد تا از نشانه‌های خود به او بنمایانیم که اوست شنوا و [[بینا]]. و به [[موسی]] کتاب [[تورات]] دادیم و آن را مایه [[هدایت]] بنیاسرائیل ساختیم، که جز مرا [[وکیل]] (و کارساز خود) مگیرید. بنی اسرائیل همان [[فرزندان]] کسانی که با نوح (کشتی) برنشاندیم، همانا او بندهای بسیار سپاسگزار بود. و در کتاب (تورات) به بنیاسرائیل اعلام داشتیم که شما دو بار در [[سرزمین]] (بیت المقدس) [[فساد]] و [[تباهی]] می‌کنید و [[سرکشی]] و برتریجویی بزرگی خواهید کرد. گفته‌اند: بار اول، کشتن [[زکریا]] و [[حبس]] [[ارمیا]] بود و بار دوم، کشتن یحیی و قصد به دار زدن [[عیسی]] بوده است.] و چون [[وعده]] [[[سرکوب]]] اولین آنها فرا رسد برخی از [[بندگان]] سرسخت و جنگجوی خود را بر شما برانگیزیم که تا اندرون [[خانه‌ها]] [[نفوذ]] کنند و این وعده‌ای است انجام پذیر. [مراد بُختُ النصر است که حدود [[قرن ششم]] قبل از میلاد، بنیاسرائیل را قلع و قمع و [[مسجد الاقصی]] را ویران کرد،[[تورات]] و سایر [[کتب انبیاء]] را سوزاند و [[زنان]] و [[کودکان]] را [[اسیر]] گرفت و جنایات و [[سنگدلی]] او در [[تاریخ]] مشهور است. و [[خداوند]] ظالمانی را به [[جان]] ظالمانی دیگر انداخت تا آنان را [[سرکوب]] کنند. سپس شما را بر آنان [[دولت]] و [[پیروزی]] دهیم [گویند: این [[پیروزی]] به وسیله [[کوروش هخامنشی]] صورت گرفت که بنیاسرائیل را از [[شر]] [[بخت النصر]] [[رهایی]] داد و اشیاء قیمتی بیت المقدس را که به تاراج برده بودند از آنان باز ستاند و به جای خود باز گردانید. و با مالها و [[فرزندان]] [[یاری]] رسانیم و نفرات شما را بیشتر سازیم. اگر [[نیکی]] کنید به خود نیکی کردهاید و اگر هم [[بدی]] کنید به خود کردهاید، پس چون [[وعده]] [[[سرکوب]] دوم فرا رسد باز هم [[دشمن]] را بر شما [[غلبه]] دهیم] تا روهایتان را سیاه و دژم کنند و تا به مسجد الاقصی در آیند چنان که بار اول در آمدند و تا آنچه را بر آن دست یافتند خُرد و نابود کنند»<ref> اسراء/ ۱-۷.</ref>.
[[پاک]] و [[منزه]] است آنکه شبی [[بنده]] خود محمد{{صل}} را از [[مسجد الحرام]] تا [[مسجد الاقصی]] (بیت المقدس) که اطراف آن را (از نظر مادی و [[معنوی]]) برکت دادهایم [[سیر]] داد تا از نشانه‌های خود به او بنمایانیم که اوست شنوا و [[بینا]]. و به [[موسی]] کتاب [[تورات]] دادیم و آن را مایه [[هدایت]] بنیاسرائیل ساختیم، که جز مرا [[وکیل]] (و کارساز خود) مگیرید. بنی اسرائیل همان [[فرزندان]] کسانی که با نوح (کشتی) برنشاندیم، همانا او بندهای بسیار سپاسگزار بود. و در کتاب (تورات) به بنیاسرائیل اعلام داشتیم که شما دو بار در [[سرزمین]] (بیت المقدس) [[فساد]] و [[تباهی]] می‌کنید و [[سرکشی]] و برتریجویی بزرگی خواهید کرد. گفته‌اند: بار اول، کشتن [[زکریا]] و [[حبس]] [[ارمیا]] بود و بار دوم، کشتن یحیی و قصد به دار زدن [[عیسی]] بوده است. و چون [[وعده]] [[سرکوب]] اولین آنها فرا رسد برخی از [[بندگان]] سرسخت و جنگجوی خود را بر شما برانگیزیم که تا اندرون [[خانه‌ها]] [[نفوذ]] کنند و این وعده‌ای است انجام پذیر. [مراد بُختُ النصر است که حدود [[قرن ششم]] قبل از میلاد، بنیاسرائیل را قلع و قمع و [[مسجد الاقصی]] را ویران کرد،[[تورات]] و سایر [[کتب انبیاء]] را سوزاند و [[زنان]] و [[کودکان]] را [[اسیر]] گرفت و جنایات و [[سنگدلی]] او در [[تاریخ]] مشهور است. و [[خداوند]] ظالمانی را به [[جان]] ظالمانی دیگر انداخت تا آنان را [[سرکوب]] کنند. سپس شما را بر آنان [[دولت]] و [[پیروزی]] دهیم گویند: این [[پیروزی]] به وسیله [[کوروش هخامنشی]] صورت گرفت که بنیاسرائیل را از [[شر]] [[بخت النصر]] [[رهایی]] داد و اشیاء قیمتی بیت المقدس را که به تاراج برده بودند از آنان باز ستاند و به جای خود باز گردانید. و با مالها و [[فرزندان]] [[یاری]] رسانیم و نفرات شما را بیشتر سازیم. اگر [[نیکی]] کنید به خود نیکی کردهاید و اگر هم [[بدی]] کنید به خود کردهاید، پس چون [[وعده]] [[سرکوب]] دوم فرا رسد باز هم [[دشمن]] را بر شما [[غلبه]] دهیم] تا روهایتان را سیاه و دژم کنند و تا به مسجد الاقصی در آیند چنان که بار اول در آمدند و تا آنچه را بر آن دست یافتند خُرد و نابود کنند»<ref> اسراء/ ۱-۷.</ref>.


[[آیه]] نخست [[سوره اسراء]] (بنی اسرائیل) مربوط به [[معراج پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} است که در یک شب از [[مسجدالحرام]] به [[بیت المقدس]] برده شد و از آنجا به [[آسمانها]] [[عروج]] داده شد و عجایی از [[آفرینش]] را [[مشاهده]] کرد و با [[ارواح]] [[انبیاء]] دیدار نمود و با اینکه هرگز به بیت المقدس[[سفر]] نکرده بود، اوصاف آن را برای [[مشرکان]] بیان نمود، حتی از [[کاروان تجاری قریش]] که در راه بود خبر داد که هنگام طلوع [[آفتاب]] می‌رسد و چنان شد.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[بیت المقدس - کوشا (مقاله)|مقاله «بیت المقدس»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص 386.</ref>
[[آیه]] نخست [[سوره اسراء]] (بنی اسرائیل) مربوط به [[معراج پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} است که در یک شب از [[مسجدالحرام]] به [[بیت المقدس]] برده شد و از آنجا به [[آسمانها]] [[عروج]] داده شد و عجایی از [[آفرینش]] را [[مشاهده]] کرد و با [[ارواح]] [[انبیاء]] دیدار نمود و با اینکه هرگز به بیت المقدس[[سفر]] نکرده بود، اوصاف آن را برای [[مشرکان]] بیان نمود، حتی از [[کاروان تجاری قریش]] که در راه بود خبر داد که هنگام طلوع [[آفتاب]] می‌رسد و چنان شد.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[بیت المقدس - کوشا (مقاله)|مقاله «بیت المقدس»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص 386.</ref>
۱۱۵٬۱۸۲

ویرایش