گستره علم معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۷: خط ۲۷:


=== [[محدود بودن علم معصوم]] ===
=== [[محدود بودن علم معصوم]] ===
[[انبیا]] و امامان با [[تعلیم]] خداوند از [[علم]] و علم غیب آگاه‌اند، ولی این [[آگاهی]] و ارتباط به این معنا نیست که بالذات به آن عالَم احاطه داشته باشند؛ زیرا آنان نیز از حیث وجود و [[علم]] محدودیت دارند و در [[کسب علم]] محتاج به [[خداوند]] متعال‌اند. صاحبان این دیدگاه<ref>مانند: شیخ مفید؛ المسائل العکبریة ص۶۹و۷۰؛ محمد بن علی کراجکی، کنز الفوائد ج۱ و شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۵۹ باب السهو فی الصلاه و سید مرتضی در الانتصار فی انفرادات الامامیه، ص۴۹۴ و....</ref> معتقدند تام بودن [[علوم]] [[ائمه]] {{عم}} موجه نیست و ضرورتی ندارد [[امام]] به همۀ امور [[جهان]] به طور جزئی و تفصیلی [[آگاه]] باشد. حتی ایشان قائلند<ref>طبرسی، محمد بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۴۹۰.</ref> ممکن است [[پیامبر]] یا امام [[سهو]] و [[نسیان]] هم داشته باشد؛ البته در آنچه که از جانب خداوند برای [[مردم]] بیان می‌کنند، نباید سهو داشته باشند، اما در غیر آن جایز است که فراموش یا سهو کنند<ref>ر.ک: [[سید عبدالحسین لاری|لاری، سید عبدالحسین]]، [[آگاهی‌های آسمانی (کتاب)|آگاهی‌های آسمانی]]، ص۴۶ ـ ۴۹؛ [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]]، ۸۷ ـ ۸۹؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود؟]]، فصلنامه مشرق موعود، ش ۳۷؛ [[محمد حسن وکیلی|وکیلی، محمد حسن]]، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، فصلنامه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی؛ [[سید علی موسوی ۱|موسوی، سید علی]]، [[تبیین و بررسی گستره علم امام از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی (پایان‌نامه)|تبیین و بررسی گستره علم امام از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی]]، ص۹۸؛ جمعی از نویسندگان، [[علم امام در دیدگاه شیخ مفید و شاگردان وی (مقاله)|علم امام در دیدگاه شیخ مفید و شاگردان وی]]، دو فصلنامه حوزه، ش ۵۴۴.</ref>.
[[انبیا]] و امامان با [[تعلیم]] خداوند از [[علم]] و علم غیب آگاه‌اند، ولی این [[آگاهی]] و ارتباط به این معنا نیست که بالذات به آن عالَم احاطه داشته باشند؛ زیرا آنان نیز از حیث وجود و [[علم]] محدودیت دارند و در [[کسب علم]] محتاج به [[خداوند]] متعال‌اند. صاحبان این دیدگاه<ref>مانند: شیخ مفید؛ المسائل العکبریة ص۶۹و۷۰؛ محمد بن علی کراجکی، کنز الفوائد ج۱ و شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۳۵۹ باب السهو فی الصلاه و سید مرتضی در الانتصار فی انفرادات الامامیه، ص۴۹۴ و....</ref> معتقدند تام بودن [[علوم]] [[ائمه]] {{عم}} موجه نیست و ضرورتی ندارد [[امام]] به همۀ امور [[جهان]] به طور جزئی و تفصیلی [[آگاه]] باشد. حتی ایشان قائلند<ref>طبرسی، محمد بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۴۹۰.</ref> ممکن است [[پیامبر]] یا امام [[سهو]] و نسیان هم داشته باشد؛ البته در آنچه که از جانب خداوند برای [[مردم]] بیان می‌کنند، نباید سهو داشته باشند، اما در غیر آن جایز است که فراموش یا سهو کنند<ref>ر.ک: [[سید عبدالحسین لاری|لاری، سید عبدالحسین]]، [[آگاهی‌های آسمانی (کتاب)|آگاهی‌های آسمانی]]، ص۴۶ ـ ۴۹؛ [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]]، ۸۷ ـ ۸۹؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود؟]]، فصلنامه مشرق موعود، ش ۳۷؛ [[محمد حسن وکیلی|وکیلی، محمد حسن]]، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، فصلنامه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی؛ [[سید علی موسوی ۱|موسوی، سید علی]]، [[تبیین و بررسی گستره علم امام از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی (پایان‌نامه)|تبیین و بررسی گستره علم امام از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی]]، ص۹۸؛ جمعی از نویسندگان، [[علم امام در دیدگاه شیخ مفید و شاگردان وی (مقاله)|علم امام در دیدگاه شیخ مفید و شاگردان وی]]، دو فصلنامه حوزه، ش ۵۴۴.</ref>.


==== [[دلایل]] محدود بودن علم معصوم ====
==== [[دلایل]] محدود بودن علم معصوم ====
۱۱۲٬۴۴۳

ویرایش