سیره عبادی معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

کلمه «[[عبادت]]» از ریشه «عبد» به معنای [[پرستش]]، [[تعظیم]]، اظهار [[بندگی]]، [[احترام]] گذاردن و [[پرستیدن]] آمده است<ref>فرهنگ معاصر، ص۴۱۷.</ref>. [[راغب]] [[اصفهانی]] در [[مفردات]] الفاظ [[قرآن]] می‌گوید: «[[عبودیت]] به معنای اظهار [[تذلل]] در برابر [[معبود]] و عبادت [[غایت]] تذلل و [[خضوع]] در مقابل اوست که فقط [[خداوند]] شایسته آن است»<ref>مفردات قرآن، واژه «عبد»، ص۵۴۲.</ref>.

این واژه در میان [[علما]] و فقهای [[مسلمان]] به معنای پرستش [[خدای متعال]] است که از اوصاف [[مؤمنان]] و [[متدینان]] به شمار می‌رود. عبادت از منظر [[اسلام]] و قرآن در متن [[زندگی]] قرار دارد و با انجام به موقع و درست آن می‌توان پاره‌ای از امور لازم مانند [[نظم]]، [[برنامه‌ریزی]]، [[احترام به حقوق]] دیگران را آموخت؛ زیرا عباداتی نظیر [[حج]]، [[روزه]] و [[نماز]] دارای برنامه‌ریزی دقیق، [[زمان]] مشخص و اجزا و شرایط معین هستند که اگر این موارد رعایت نشوند، آن عبادت صحیح و قبول نخواهد بود<ref>طهارت روح، ص۴۵.</ref>.<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۷۹.</ref>.