←منابع
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
بنا به مشهور، محلی که برای [[فاطمه بنت اسد]] شکافته شد تا به درون کعبه رود و فرزندش [[علی بن ابی طالب]] را به [[دنیا]] آورد، در کنار رکن یمانی بوده است، اما به دلیل بازسازی‌هایی که در دیوار کعبه صورت گرفته، هیچ اثری از محل ورود این بانوی بزرگوار بر کعبه دیده نمی‌شود<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، ص۹۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۹۹.</ref> | بنا به مشهور، محلی که برای [[فاطمه بنت اسد]] شکافته شد تا به درون کعبه رود و فرزندش [[علی بن ابی طالب]] را به [[دنیا]] آورد، در کنار رکن یمانی بوده است، اما به دلیل بازسازی‌هایی که در دیوار کعبه صورت گرفته، هیچ اثری از محل ورود این بانوی بزرگوار بر کعبه دیده نمی‌شود<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، ص۹۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۹۹.</ref> | ||
==[[امنیت]] در [[حرم]]== | |||
از [[احکام]] اختصاصی [[کعبه]] و حرم «[[امن]]» بودن آن [[سرزمین مقدس]] است که هم امنیت [[تکوینی]] دارد: {{متن قرآن|آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ}}<ref>«از بیم امان بخشید» سوره قریش، آیه ۴.</ref> که اگر کسی بخواهد کعبه را محو سازد؛ به او [[امان]] داده نمی‌شود؛ مانند جریان [[ابرهه]] و هم امنیت [[تشریعی]] دارد؛ {{متن قرآن|وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}}<ref>«و هر که در آن در آید در امان است» سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref> کسی که داخل حرم شود، شرعاً در امان خواهد بود. | |||
[[آیه مبارکه]] اطلاق دارد و تنها یک مورد استثنا شده است و آن این که اگر کسی [[حرمت]] حرم را نگه ندارد و در داخل حرم مرتکب [[جنایت]] شود در امان نخواهد بود و [[حد شرعی]] بر او جاری خواهد شد. | |||
نه تنها [[انسان‌ها]]، بلکه حیوانات و پرندگان هم در آن منطقه در امنیت‌اند، به طوری که متخلفان مورد [[مجازات]] قرار خواهند گرفت؛ چراکه اطلاق {{متن قرآن|مَنْ دَخَلَهُ}} شامل حیوانات و پرندگان هم می‌شود. | |||
[[امام صادق]]{{ع}} در [[تفسیر]] آیه مبارکه فرمود: {{متن حدیث|... وَ مَنْ دَخَلَهُ مِنَ الْوَحْشِ وَ الطَّيْرِ كَانَ آمِناً مِنْ أَنْ يُهَاجَ أَوْ يُؤْذَى حَتَّى يَخْرُجَ مِنَ الْحَرَمِ}}<ref>فروع کافی، ج۴، ص۲۲۶؛ وسائل الشیعه ج۱۲، ص۵۵۷.</ref> | |||
{{متن حدیث|وَ سَأَلَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ أَحَدَهُمَا{{عم}} عَنِ الظَّبْيِ يَدْخُلُ الْحَرَمَ فَقَالَ لَا يُؤْخَذُ وَ لَا يُمَسُّ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: {{متن قرآن|وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}}}}<ref>نور الثقلین، ج۱، ص۳۷۱.</ref>. | |||
در کجای [[دنیا]] چنین [[امنیتی]] وجود دارد؟ تا آنجا که شکار حیوانات، بلکه نشان دادن آن با گوشه چشم هم ممنوع باشد! آن هم در منطقه‌ای که {{متن قرآن|يُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ}}<ref>«در حالی که (بیرون از شهر مکّه) مردم از پیرامونشان ربوده می‌شوند؟» سوره عنکبوت، آیه ۶۷.</ref>. | |||
حتی [[انسان]] از جهت [[قرض]] و [[دَین]] هم در امان است و طلبکار [[حق]] ندارد [[طلب]] خود را در آن منطقه از بدهکار بخواهد؛ سماعه از امام صادق{{ع}} در این باره روایتی نقل کرده که گفت: | |||
{{متن حدیث|سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ لِي عَلَيْهِ مَالٌ فَغَابَ عَنِّي زَمَاناً فَرَأَيْتُهُ يَطُوفُ حَوْلَ الْكَعْبَةِ أَ فَأَتَقَاضَاهُ مَالِي قَالَ لَا لَا تُسَلِّمْ عَلَيْهِ وَ لَا تُرَوِّعْهُ حَتَّى يَخْرُجَ مِنَ الْحَرَمِ}}<ref>نور الثقلین، ج۱، ص۳۷۱.</ref>. | |||
علاوه بر امنیت‌های ظاهری، [[امنیت معنوی]] هم در [[روایات]] برای [[حرم]] ذکر شده است؛ | |||
چنان‌که [[معاویة بن عمار]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل کرده که آن حضرت فرمود: {{متن حدیث|إِذَا أَرَدْتَ دُخُولَ الْكَعْبَةِ فَاغْتَسِلْ قَبْلَ أَنْ تَدْخُلَهَا وَ لَا تَدْخُلْهَا بِحِذَاءٍ وَ تَقُولُ إِذَا دَخَلْتَ- اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ {{متن قرآن|وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}} فَآمِنِّي مِنْ عَذَابِ النَّارِ}}<ref>نور الثقلین، ج۱، ص۳۷۱.</ref>. | |||
از [[تمسک]] [[امام]]{{ع}} به [[آیه شریفه]]، فهمیده می‌شود که معنای [[آیه]] وسیع است و هر نوع [[امنیتی]] را شامل می‌شود، منتهی از بعضی روایات برداشت می‌شود که امنیت معنوی در حرم، مشروط به داشتن [[ولایت]] است<ref>فصلنامه میقات حج، ش۵۵، ص۲۰.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۳۸.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||